Η Κοινωνία μας Κοροιδεύει_Μέρος 2ο_Κοινωνική Τάξη

Αν παρακολουθήσετε τα ΜΜΕ ή διαβάσετε ειδήσεις, θα δείτε ότι περί ρατσισμού η κοινωνία μας έχει ζαλίσει με μηνύματα του τύπου να μην κάνουμε διακρίσεις έναντι άλλων κατηγοριών συνανθρώπων μας, στρεφόμενα σχεδόν αποκλειστικά στο είδος του φυλετικού ρατσισμού με κακόβουλο σκοπό να ανέχονται τα φτωχότερα κράτη τους λαθρομετανάστες ώστε να αποτελεί το γεγονός άλλον έναν λόγο οικονομικού δανεισμού τους από τα πλουσιότερα, όπως έχουμε αναπτύξει σε άλλα άρθρα` χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο φυλετικός ρατσισμός, η κατά κανόνα θεωρία δηλαδή ότι η λευκή φυλή είναι διαννοητικά ανώτερη και «καθαρή» σε σχέση με τη μαύρη  (συνεπώς ότι δήθεν οι λευκοί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους μαύρους και ακόμη παραπέρα ότι οι μαύροι οφείλουν να είναι υπόδουλοι περίπου σαν τα ζώα) δεν είναι απολύτως κατακριτέα και αρρωστημένη γιατί τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου δεν πηγάζουν από την ευφυία ή το χρώμα του αλλά από την ηθική του.

Το θέμα όμως δεν είναι αν συμφωνούμε στο να κατακρίνουμε τον φυλετικό ρατσισμό, αλλά στο κατά πόσον η κοινωνία εντέχνως προβάλλει το δέντρο και κρύβει το δάσος. ΔΙΟΤΙ Ο ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ με τον οποίο μας επιβάλλει να συμπεριφερόμαστε έναντι των συνανθρώπων μας από τη νεαρή κιόλας ηλικία, και αφορά την επίσημη ή την άγραφη κοινωνική τάξη στην οποία φέρεται να ανήκει ο καθένας μας σύμφωνα με τους άλλους. Μας μαθαίνει με λίγα λόγια υποσυνείδητα να εκτιμούμε και να συμπεριφερόμαστε καλύτερα απέναντι στα άτομα μιας «ανώτερης» κοινωνικής τάξης, και τα ακριβώς αντίθετα για μια «κατώτερη». Παρακάτω αναφέρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα κοινωνικού ρατσισμού ο οποίος θερίζει κυριολεκτικά στην κοινωνία μας και δημιουργεί μια αναξιοκρατία που δεν επιτρέπει ποτέ στο κοινωνικό σύνολο να ευημερήσει. Κατά τα άλλα για την κακή μας μοίρα φταίνε μόνο οι πολιτικοί που «μας είπαν ψέματα», λές και δεν ξέρουμε ποιοι ψεύδονται όταν τους ξαναψηφίζουμε (κάποιοι από μας γιατί διόρισαν εμάς ή το παιδί μας σε καλή θέση, τότε την αξιοκρατία τη γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια) ή διατηρήσαμε ποτέ μας την ψήφο ή την προτίμησή μας σε καλό πολιτικό με την πάροδο του χρόνου.

(1)Επαγγελματικός- οικονομικός ρατσισμός

Αν είσαι γιατρός, δικηγόρος, δικαστής, πολιτικός, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, ηθοποιός, επιχειρηματίας, γραμματέας κλπ. τότε ονομάζεσαι αυτομάτως επιφανές πρόσωπο. Δεν έχει σημασία αν επί του παρόντος εσύ κατά τη λαική έκφραση επί του παρόντος «τα ξύνεις», είτε στην επαγγελματική είτε στην ιδιωτική σου ζωή, μετάφραση παράγεις ελάχιστη έως μηδενική δημιουργικότητα (έχεις απλοικές ενασχολήσεις στο επάγγελμά σου, δεν ασκείς πνευματική καλλιέργεια στον προσωπικό σου χρόνο). Ούτε αν κατακλέβεις τον κόσμο ζητώντας ή λαμβάνοντας υπέρογκες αμοιβές ενώ απλώς κουνάς το μικρό σου δακτυλάκι στα πλαίσια του επαγγέλματός σου, ενώ δηλαδή ούκ ολίγες φορές κάνεις απλούστατες κινήσεις ρουτίνας που δεν εμπεριέχουν κόπο ή δυσκολία. Ενώ αν είσαι εργάτης, ντελιβεράς, σερβιτόρος, καθαριστής, υπηρέτης, διανομέας φυλλαδίων κλπ. θεωρείσαι κατώτερη κατηγορία. Δε σέβονται τον κόπο που καταβάλλεις ή και τον κίνδυνο που διατρέχεις όσον αφορά την υγεία σου ή το αν πάθεις ατύχημα σε ένα επάγγελμα κοινής ωφελείας, σε κάθε περίπτωση σου δίνουν ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε σέβονται το ότι μπορεί εσύ με πολλές θυσίες να έχεις επιτύχει επαρκή αποταμίευση και να είσαι αυτάρκης οικονομικά και πνευματικά στη ζωή σου, ενώ ένα άλλο «επιφανές» πρόσωπο που μπορεί να ασκεί εξευτελιστική συμπεριφορά στους συνανθρώπους του ή/και μπορεί να τους ληστεύει οικονομικά μένει πάντα στην επιφάνεια και δεν περιθωριοποιείται περιφρονητικά όπως και έπρεπε να γίνει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι πρόεδροι κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων στην Ελλάδα (συνήθως των πιο μεγάλων, γιατί κατά κανόνα όσο περισσότερο χρήμα διακινείται κάπου τόσο μεγαλύτερη και η ανηθικότητα), καθώς και πολιτικά στελέχη κομμάτων. Δε θα χρειαστεί να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Στις ΗΠΑ έχουν μετατρέψει την παραπάνω γενική ηλιθιότητα σε επίσημη, απαγορεύοντας τη σύναψη ερωτικών σχέσεων μεταξύ στελεχών με μεγάλη «διαφορά κοινωνικής τάξης» εντός της ίδιας επιχείρησης, και είναι πολύ πιθανό και να απαγορεύουν και τη σύναψη ερωτικών σχέσεων γενικά παίρνοντας αυτομάτως ως δεδομένο ότι ο καθένας που θα το κάνει «θα ευνοήσει κατά το κακώς εννοούμενο τον σύντροφό του». Το άκρον άωτον της αρρωστημένης προκατάληψης πραγματικά.

Ο ρατσισμός που αναφέραμε είναι διττής φύσης, καθώς υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, «ανώτερους» όσουν έχουν υψηλότερο εισόδημα έναντι των άλλων. Περί του γιατί κάποιοι στο επάγγελμά τους αμοίβονται με χρυσό και κάποιοι άλλοι με κάρβουνο ούτε λόγος. Κακοήθεια η προηγούμενη επίσης της κοινωνίας μας, η οποία αμοίβει τα επαγγέλματα βάσει της ταμπέλας και όχι βάσει του αληθινού χρήσιμου έργου. Δε μπορεί για παράδειγμα υπάλληλος του δημοσίου, που απλώς για 2-3 ώρες βαράει σφραγίδες και τις υπόλοιπες κάθεται, να παίρνει το μήνα 1200 ευρώ και ένας εργάτης σε βαριά επικίνδυνη και ανθυγιεινή 8ωρη εργασία μόνο 600. Δε μπορεί κάποιοι αστυνομικοί ή στρατιωτικοί, πέρα από τις παχυλές αμοιβές που λαμβάνουν, να βγαίνουν σε πλήρη σύνταξη στα 45 τους χρόνια (κι ακόμη χρειρότερα οι βουλευτές στα 4 χρόνια, με σύνταξη μάλιστα ανεξάρτητη από τις υπόλοιπα επαγγέλματα που θα ασκήσουν), και ένας με συμβατικό επάγγελμα να πρέπει να αναμένει μέχρι τα 65 και να παίρνει σύνταξη- ελεημοσύνη. Τέτοιου είδους ανισότητες είναι κραυγαλέα ανήθικες. Την εποχή μάλιστα που έψαχνα για σύντροφο είχα διαβάσει την αηδιαστική καμπάνια ενός γραφείου γνωριμιών στο Κολωνάκι (τυχαία η περιοχή? Δε νομίζω) το οποίο αρνούνταν να μεσολαβήσει σε σύναψη σχέσεων μεταξύ ατόμων «διαφορετικής οικονομικής επιφάνειας» γιατί θεωρούσε σίγουρο ότι «δε θα ταιριάζουν στα κοινά ενδιαφέροντα». Λές και τους αφορούσε αυτούς τι θα επιλέξει ο άλλος και αν θα του βγεί. Είναι αυτό που λέμε «όχι μόνο ενεργώ κατά ηλίθιο τρόπο αλλά κι εκεί που δε με σπέρνουν φυτρώνω».  

(2)Ρατσισμός του στυλ και της άνεσης

Όταν έχεις άνετο και ωραίο στυλ εμφάνιση και ευγλωττία, με λίγα λόγια αν περνούν καλά οι άλλοι μαζί σου, όλοι μαζεύονται γύρω σου και κρέμονται από τα χείλη σου, δικαιολογημένα σε ένα βαθμό γιατί η ωραία εικόνα σε κάτι δμιουργεί θετική ψυχολογία. Το πρόβλημα προκύπτει όταν πληροίς τα παραπάνω και δέχεσαι την ανάλογη αναγνώριση ενώ είσαι μοσχάρι στη συμπεριφορά, δηλαδή τους προσβάλλεις τους υποτιμάς και δεν τηρείς τα συμφωνηθέντα. Αντίθετα αν είσαι το καλύτερο παιδί, που δε βλάπτεις κανένα και κάνεις ότι είναι δυνατό να βοηθήσεις τον οποιονδήποτε, και επιπλέον έχεις ευαίσθητο και συνεσταλμένο χαρακτήρα, οι συντριπτικά περισσότεροι θα σε θεωρήσουν πάνω κάτω εντελώς βλάκα, διαννοητικά καθυστερημένο και άνθρωπο χωρίς προσωπικότητα με εμιωμένα δικαιώματα στην ευημερία. Κάποιοι μάλιστα μου έχουν δηλώσει την οβιδιακή ηλιθιότητα -της σύγχρονης αμερικανικής Ψυχολογίας υπόψιν- πως η ευαισθησία σε όλους λέει είναι ίδια και είναι μόνο στο χέρι μας το αν  επηρεαστούμε συναισθηματικά από αρνητικές καταστάσεις. Ήταν δηλαδή από τη φύση τους το ίδιο ευαίσθητοι οι θανατοποινίτες, που σκότωσαν ανθρώπους με αποτρόπαιο τρόπο, με υγιείς διαννοητικά ανθρώπους που παίρνουν αντικαταθλιπτική θεραπεία. Βάσει των παραπάνω εδώ είναι που ισχύει το σοφό ρητό «δώσε θάρρος στο χωριάτη να ανεβεί και στο κρεβάτι». Κι αν κατεβήκαμε στις πόλεις και βρήκαμε εκλεπτυσμένο επάγγελμα και βγάλαμε λεφτά, σε τελική ανάλυση μολαταύτα χωριάτες είμασταν και χωριάτες παραμείναμε. Γιατί χωριάτη στην ιδεολογία δε σε κάνει το μέρος ή το επάγγελμα ή οι διασυνδέσεις σου αλλά το πνευματικό σου επίπεδο. Και καλά τον ήπιο και ηθικό άνθρωπο απλώς να τον υποτιμούν. Όταν όμως δεν του κάνουν ούτε παρέα? Όταν δεν τον επιλέγουν ούτε ως σύντροφο και για σύντροφο επιλέγουν αδιαμφισβήτητα το μοσχάρι με το ωραίο στυλ? Αυτή είναι η αηδία και η σιχαμάρα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Μια αηδία και σιχαμάρα που οι περισσότεροι ασκούμε στους άλλους σα να κάνουμε face control, ως φορείς- πιόνια της προπαγάνδας της κοινωνίας που τη βολεύει μια χαρά να είμαστε διχασμένοι και να μην ευημερούμε, με τους κύριους και περισσότερους φορείς να προέρχονται από το γυναικείο φύλο εξαιτίας του κλειστού μυαλού το οποίο κατά κανόνα δυστυχώς διαθέτουν και με αυτό καθιστούν συγκρίσιμο το περιτύλιγμα με την ουσία.

(3) Ρατσισμός της ενδυμασίας και την καθαριότητας

Ο κοινωνικός ρατσισμός δεν περιορίζεται στο στυλ και την εμφάνιση του ατόμου αλλά επεκτείνεται και στο περιτύλιγμα με όλη τη σημασία της λέξης. Ούκ ολίγα άτομα προπαγανδισμένα από την κοινωνία μας, έχοντας προκύψει «κολλημένα με τη μπάλα» όσον αφορά το περιτύλιγμα, βάζουν ταμπέλες στους υπόλοιπους όχι βάσει της ηθικής και της πνευματικής τους ποιότητας αλλά βάσει του πώς ντύνονται και αν κάνουν μπάνιο κάθε μέρα. Χωρίς να τους ενδιαφέρει αν είσαι αδαμάντινος χαρακτήρας, συνεπής σε ότι λές και με διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, κοιτούν με το μικροσκόπιο αν το σπίτι σου δεν έχει σκουπιστεί- σφουγγαριστεί- ξεσκονιστεί πρόσφατα, έχεις παλιά ή φθαρμένα παπούτσια- μπλούζες- πουκάμισα- μπουφάν, αν τα φοράς ασιδέρωτα ή βρώμικα, ή ακόμη χειρότερα αν ντύνεσαι σύμφωνα με την παλιά μόδα και όχι με την καινούργια ή αν έχεις αγοράσει μάρκες ή ρούχα- παπούτσια από τη λαική ανεξάρτητα αν έχουν καλό σχέδιο. Περί αν ορισμένες τάσεις της μόδας είναι ή ήταν πέρα για πέρα βλακώδεις (για παράδειγμα λεπτή λουλουδάτη φούστα με χοντρή αρβύλα, παντόφλα λές και πάς στην παραλία, κακόγουστα ημίγυμνα ρούχα, σκισμένα τζίν παντελόνια, μίνι που κοντεύουν να φτάσουν στο εσώρουχο) φυσικά ούτε λόγος. Όπως ούτε λόγος κι όταν είσαι πεντακάθαρος και στην τρίχα αλλά κατά την αγοραία έκφραση βγάζεις «σκατά» απ` το στόμα σου. Κι όταν λέω «σκατά» δεν εννοώ οπωσδήποτε να βρίζεις γιατί έχουμε και το άλλο κουσούρι μερικών, να έχουν τη λανθασμένη εντύπωση πως αν μιλάς με το «σείς» και με το «σας» είσαι πολιτισμικά και ηθικά ανώτερος των άλλων, άσχετα αν τους συκοφαντείς τους ανταγωνίζεσαι με αθέμιτο τρόπο ή τους ειρωνεύεσαι. Αυτό ακριβώς το προηγούμενο που έγραψα εννοώ, ότι κοιτάμε το πώς φαίνεται ο άλλος και όχι το αν συμπεριφέρεται σωστά. Η χειρότερη κατηγορία των ρατσιστών αυτού του είδους είναι κάτι πλούσιες «κυρίες επί των τιμών», που το επάγγελμά τους είναι να ξύνουν το νυχάκι τους κλπ κι επειδή οι ίδιες στερούνται ουσιωδών ενδιαφερόντων στη ζωή τους νομίζουν ότι η ποιότητα του άλλου μετριέται στο αν σπούδασε στην Οξφόρδη, ντύνεται με Crocodilino, μιλάει με την αγγλική ευγένεια, τρώει 100 ευρώ το μήνα σε νερό για να κάνει μπάνιο, το σπίτι του από την καθαριότητα και την τάξη θυμίζει αποστειρωμένο θάλαμο νοσοκομείου, επαγγέλεται γιατρός και γενικά είναι μόνο ότι εγκρίνει η κοινωνία του και τίποτε άλλο. Η παραπάνω δήθεν εξυπνάδα αγγίζει πραγματικά τα όρια της αντιληπτικής διανοητικής καθυστέρησης, όπως και το να τρώς 2 ώρες την ημέρα για να έχεις το σπίτι σου στην τρίχα αντί να δείς μια ταινία ή να διαβάσεις ένα βιβλίο.

(4) Ρατσισμός της κλίκας- φατρίας ή του «τζακιού»

Σύμφωνα με τις προτεραιότητές σου έχεις τους ανθρώπους του πιο στενού σου κύκλου, με τους οποίους συνάπτεις σχέσεις σε μεγαλύτερο βαθμό απ` ότι με τους υπόλοιπους. Δεν περιορίζεσαι όμως σε αυτό αλλά φτάνεις στο άλλο άκρο να μην επιτρέπεις στους άλλους να σε πλησιάσουν, είτε με το να τους βγάζεις το λάδι μέχρι να σε συναντήσουν είτε με το να ασχολείσαι μόνο με τους δικούς σου εντός μιας ευρύτερης παρέας (γιορτής, δεξίωσης ή οποιασδήποτε φύσης γενικής συνεστίασης), και ακόμη χειρότερα να δίνεις πάντα δίκιο μόνο στους δικούς σου σε οποιαδήποτε διένεξη με τους άλλους ή όποιο γενικά ζήτημα αφορά το ατομικό συμφέρον της φατρίας σου άσχετα αν έχουν καταφανώς άδικο. Φτάνουμε έτσι μεταξύ άλλων στο σημείο (1) να παίρνει μια θέση εργασίας κάποιος με λιγότερα προσόντα από έναν άλλον και ο άλλος να μένει μέχρι και άνεργος (2
) να μη βρίσκει φίλους κάποιος που δεν έχει τις ανάλογες «άκρες», δηλαδή ήδη υπάρχουσες παρέες (3) να μένουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας χωρίς σύντροφο επειδή δεν υπάρχει κατάλληλο άτομο στις παρέες τους, και απορρίπτουν ασυζητητί επαφές μέσω ίντερνετ ως αναξιόπιστες ενώ θα μπορούσαν να κανονιστούν συναντήσεις για να διαπιστωθεί αν όντως υπάρχει καταλληλότητα.

Στο τελευταίο μάλιστα ζήτημα η κοινωνία μας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ενώ διοργανώνει εκδηλώσεις για συνεύρεση κόσμου (πχ συναυλίες, θέατρα, χορούς, εκδρομές, εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων) δεν υπάρχει καμία επίσημη δημόσια διαδικασία που να αφορά τη συντροφικότητα. Να είναι διαθέσιμα για παράδειγμα καφετέριες- μπάρ ειδικά για γνωριμία με δημόσια έγκριση, ιστοσελίδες γνωριμίας με στοιχεία κατόχων επικυρωμένα από το κράτος (ώστε να εξασφαλίζεται η αξιοκρατία που λέγαμε) ή και σχετικές εκδηλώσεις σε δημόσιο χώρο. Και καταλήγουν ούκ ολίγα άτομα, εντός μιας κοινωνίας εκατομμυρίων, να μη βρίσκουν ποτέ σύντροφο.

Υ. Γ. Ισχυρό υποσύνολο του παραπάνω ρατσισμού είναι ο ρατσισμός των γονέων που έχουν βρεί παρέες- άκρες με άλλους γονείς, ώστε να έχουν παρέα και οι σύντροφοι και τα παιδιά τους, και αποφεύγουν με δικαιολογίες να συναντήσουν εσένα που δεν έχεις παιδιά ή είσαι εργένης. Προσωπικά δεν υπήρξα μόνο αυτόπτης μάρτυρας τέτοιων επανειλλημμένων αρρωστημένων γεγονότων, αλλά τα υπέστησα και από γνωστούς μου με τους οποίους παλιότερα- προτού γίνουν δεσμευμένοι και γονείς- είχαμε στενή παρέα. Το απόλυτο ξεπούλημα ενός πρώην φίλου που αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι εγγυημένο όταν μπαίνει μπροστά το κακοπροαίρετο συμφέρον.

(5) Ρατσισμός της διένεξης ή της παρεξήγησης

Έχεις σχέσεις με ένα άτομο το οποίο εγκρίνεις ως γνωστό, φίλο, σύντροφο κλπ. Ξαφνικά διαφωνείτε έντονα σε ένα ζήτημα σε βαθμό διένεξης, ή κάνει κάτι που σε ενοχλεί. Αμέσως τον γράφεις στα μαύρα σου κατάστιχα, δεν προσπαθείς να τα βρείτε, τον απορρίπτεις και δια παντός από τις μελλοντικές σου επαφές και δεν αφήνεις κανένα περιθώριο να επανορθώσει αν το επιθυμεί. Και κατά τα άλλα ονομάζεσαι χριστιανός. Η κοινωνία φέρει τεράστια ευθύνη για την παραπάνω ιδεολογία, η οποία έχει πάρει την έκταση μάστιγας στον περίγυρό μας. Αντί να προωθήσει το μήνυμα ότι πρέπει πάντα να δίνουμε ευκαιρίες στους άλλους, γιατί ο καθένας έχει τα δικά του πιστεύω και η διακοπή σχέσεων δε συμφέρει κανέναν, μας λέει να κοιτάμε πάνω απ` όλα τον εαυτό μας, να έχουμε αυστηρώς ιδιοτελή κριτήρια χωρίς να αφήνουμε τον άλλο να αναπνεύσει, και ότι δε μας ταιριάζει να μην παλεύουμε να το διορθώσουμε αλλά να αναζητούμε άμεσα κάτι άλλο με το οποίο κατευθείαν να τη «βρίσκουμε», σαν ετοιματζίδικο φαγητό. Γι` αυτό σήμερα οι άνθρωποι έχουμε απομονωθεί έχοντας πολύ λίγους φίλους, οι χωρισμοί ζευγαριών είναι συχνότεροι από ποτέ και στον επαγγελματικό τομέα το παραμικρό υποτιθέμενο μεγάλο σφάλμα ενός υπαλλήλου μπορεί να οδηγήσει σε απόλυση χωρίς προειδοποίηση. Καθώς επιπλέον μας έχουν μάθει να είμαστε και εγωιστές- ατομιστές, πολύ συχνά μπλέκουμε μέσα μας το δίκιο με το συμφέρον και φτάνουμε στο αρρωστημένο σημείο να έχουμε πείσει τον εαυτό μας σε μια κατάσταση ότι έχουμε το απόλυτο δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα αδικούμε προκλητικότατα τους άλλους.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΕΙΔΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΩΗΝ ΦΙΛΟΥΣ- ΠΑΡΕΕΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΤΡΙΧΑ ΤΡΙΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

(6) Ρατσισμός της κακής συνήθειας ή απορριπτέας ιδιοσυγκρασίας του άλλου

Αν η κοινωνία σε είχε διδάξει να διαθέτεις πιο ανοικτό μυαλό στα πράγματα, θα ήσουν ανοικτός για σχέσεις με τον οποιονδήποτε εφόσον σε σεβόταν. Εντούτοις δε σου φτάνει αυτό αλλά κοιτάς και την ιδιοσυγκρασία του που αποτελεί προσωπικό του δεδομένο: αν κάνει καταχρήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ, υπερφαγία κλπ), αν το επάγγελμά του θεωρείται πιθανώς ή σίγουρα ανήθικο (πχ ιερόδουλη, σωματοφύλακας), αν οι απόψεις του δε σε βρίσκουν σύμφωνο, αν τον θεωρείς χαμηλότερης νοημοσύνης από σένα, αν σύμφωνα με την κλειστή κοινωνία που διαμένετε εκφράζεται ή πράττει σωστά ή ότι παρόμοιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις του κλείνεις την πόρτα, αντιμετωπίζοντάς τον ως υποτιμητέο είδος. Έτσι όχι μόνο δε χρησιμοποιείς το ορθό κριτήριο να βρίσκεις όλα αυτά που σας ενώνουν, γιατί τα υπόλοιπα δε σε αφορούν, αλλά του περνάς και το λανθασμένο μήνυμα ότι, επειδή «ξέπεσε» σε αυτά που κάνει, δεν του επιτρέπει η κοινωνία να τα διορθώσει κάνοντας μια καινούργια αρχή, τον σταυρώνει δηλαδή στην κυριολεξία. Όπως ακριβώς και στον ρατσισμό της παρεξήγησης. Η κατηγορία παρουσιάζει πολύ μεγάλη ομοιότητα και με τον φυλετικό ρατσισμό χωρίς να αφορά έθνος ή φυλή.

(7) Ρατσισμός της επιδιωκόμενης ή της ήδη υπάρχουσας συντροφικότητας

Υπάρχει επί του παρόντος μια σχέση σου φιλίας με άλλο πρόσωπο, και μπήκε στο μυαλό σου- ή πάντα το σκεφτόσουν- η πρόθεση και για το βήμα παραπάνω μαζί του, τη συντροφικότητα. Επειδή όμως δεν υπάρχει για οποιονδήποτε λόγο η ανάλογη πρόθεση από την άλλη πλευρά (οι γυναίκες μάλιστα συνήθως έχουν και το άλλο ωραίο κουσούρι, ότι είσαι υποχρεωμένος από την αρχή να δείξεις αν τις προορίζεις για φίλες ή συντρόφους ενώ μετά είναι αργά), και διέπραξες το «θανάσιμο» αμάρτημα να εκφράσεις το ενδιαφέρον σου, καθίσταται δήθεν αταίριαστο να εξακολουθήσεις και τις φιλικές επαφές ακόμη και αποβάλλεσαι με συνοπτικές διαδικασίες. Στην προκειμένη δεν πειράζει το άλλο άτομο το αν εσύ θα παρακούσεις και θα εξακολουθήσεις να επιμένεις για την αποδοχή με αδιάκριτο τρόπο (γιατί πράγματι από σεβασμό των επιλογών του άλλου μπορεί να μην ξαναθίξεις το θέμα) αλλά το αν εσύ «βλέπεις ερωτικά» στο εξής το άλλο άτομο ή αν «υποφέρεις» συναντώντας το στη ζωή σου, μια παρουσία που θα σου υπενθυμίζει ότι δε μπορεί να προκύψει συντροφικότητα. Λές και αφορά τους άλλους πώς νοιώθεις εσύ, ή υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που το διακριτικό ερωτικό ενδιαφέρον θα έπρεπε να τους ενοχλεί, και λές και σε ρώτησαν αν εσύ θα είσαι καλύτερα με το να μη βλέπεις το άλλο πρόσωπο, κάτι εντελώς υποκειμενικό που θα πρέπει δια ροπάλου να το αποφασίζει μόνο αυτός που πρότεινε τον δεσμό. Ορισμένοι μάλιστα και ειδικά γυναίκες δυστυχώς, που θα έπρεπε κανονικά λόγω της γλυκιάς παρουσίας τους να εκφράζουν την ηπιότητα και τον συναισθηματισμό αλλά φτάνουν στην προκειμένη να εκφράζουν τη βαρβαρότητα, το προχωρούν και ακόμη παραπέρα με το να διακόπτουν σχέσεις επειδή ο άλλος απλώς δήλωσε ότι τους βλέπει και σύμφωνα με το φύλο τους, ή μόλις αποκτούν συντροφικότητα διακόπτουν σχέσεις με όλους τους ετερόφυλους φίλους τους γιατί θεωρούνται «αταίριαστες» ή για το «μήπως ενδιαφερθούν στο μέλλον» κι ας μην υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη γι` αυτό. Από τις πιο απεχθείς μορφές ρατσισμού πραγματικά, καθώς δημιουργεί τα μεγαλύτερα ψυχικά τραύματα, μεγαλύτερα ίσως κι από την απώλεια αγαπημένου προσώπου λόγω θανάτου. Γιατί στην προηγούμενη περίπτωση σκέφτεσαι τουλάχιστον ότι έχασες τον άνθρωπό σου από ατυχία, ενώ στην προκειμένη ξέρεις ότι συνεχίζει τη ζωή του κανονικά και σε απορρίπτει σαν περίπου εγκληματία` σε θέτει στο απαίσιο δίλημμα ή να πονάς εφ` όρου ζωής για τον άνθρωπό σου, ή να ευνουχίσεις τον εαυτό σου και την ίδια την ιστορία σου με το να μην τον φέρνεις στη σκέψη σου. Προσωπικά τίποτα στη ζωή μου δε με έχει σημαδέψει όσο παρόμοια περιστατικά, όπου εκδήλωσα το ερωτικό μου ενδιαφέρον αλλά αρνήθηκαν να μου προσφέρουν ακόμη και την παρέα τους που ήταν άκρως σημαντική για μένα, και θεωρώ όνομα και πράγμα γελοίες τις απόψεις πολλών ότι «έτσι πρέπει να γίνεται» κι ότι «οι φίλοι απαγορεύεται να αισθάνονται κάτι παραπάνω». Τους απαντώ λοιπόν κατηγορηματικά πως ΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΟ ΦΙΛΙΚΑ, Η ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ Η ΟΠΟΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΩΜΑΛΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ να νοιώθουμε ερωτισμό μόνο με στενά στεγανά, και την οποία φύση είμαστε ηθικά υποχρεωμένοι να την καταπολεμάμε με κάθε τρόπο ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη αξιοκρατία στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ο ίδιος αισθάνομαι περήφανος που την καταπολέμησα, και απαντώ επίσης σε όσους θα υποστηρίξουν την «εύκολη» λύση της αποχώρησης, που θα τους βόλευε μια χαρά για να μην πιέζονται και κατά τα άλλα δηλώνει σωστή συμπεριφορά και ενδιαφέρον ( ότι δήθεν «καλύτερα να είσαι «εντάξει» και να αφήσεις τον άλλον αντί να τον περιπαίζεις με το να μένεις κοντά του»), πως ακόμα και να τον περιπαίζεις είναι μια μορφή επαφής που δηλώνει συναισθηματισμό και μπορεί να απαλύνει τον πόνο του, ενώ η διακοπή επαφής είναι κυριολεκτικά θάνατος.     

(8) Ρατσισμός της ιδιοτέλειας ή του κακώς εννοούμενου συμφέροντος στις κοινωνικές επαφές

Έχεις με κάποιον/κάποια στη ζωή σου παρέα ή φιλία ή συντροφικότητα στα πλαίσια του επίσημου κύκλου σου (σχολείο, σπουδές, θητεία, πολιτιστικός σύλλογος) ή και γενικά, βάσει του σταδίου στο οποίο βρίσκεσαι. Επειδή όμως προκύπτει για σένα άλλος επίσημος ή ανεπίσημος κύκλος, ή περνάς σε άλλο στάδιο –ακόμη και με την τυχαία εύρεση μιας άλλης παρέας που σου ταιριάζει περισσότερο- κρίνεις ότι το προηγούμενο άτομο δε σου χρειάζεται και κοινώς το πετάς στα σκουπίδια. Η προηγούμενη ιδεολογία δεν αφορά μόνο αλλαγή κατάστασης αλλά και την υπάρχουσα, στην οποία προσωπικά είσαι καλυμμένος από επαφές κι όταν οποιοσδήποτε ζητάει την παρέα σου τον αρχίζεις στις μαλακισμένες δικαιολογίες για να μη συναντηθείτε: ότι έχεις βαρύ εργασιακό πρόγραμμα, ότι έχεις μεγάλη ενασχόληση με την οικογένεια, ότι είσαι κουρασμένος ή/και δεν ξερεις πότε θα έχεις όρεξη ή δε θα έχεις κανονίσει αυτά που συστηματικά προτιμάς και τα τοιαύτα. Στην προκειμένη δεν του λές τουλάχιστον, λόγω στενότητας χρόνου και ενέργειας, να έρθει όταν θα βρείς τη δική σου παρέα, αλλά του υπόσχεσαι ότι «κάποια στιγμή όταν είναι» θα επικοινωνήσεις μαζί του να το κανονίσετε και συχνά καταλήγεις στη γραφική καραγκιοζιά να μην επικοινωνήσεις ποτέ και να καταλάβει φυσικά ο άλλος ότι τον κοροιδεύεις. Ή στο καλύτερο των ενδεχομένων να επικοινωνείτε στο μεταξύ προφορικά ή γραπτά, γιατί όσο να` ναι αν και δεν τον συναντάς χρειάζεσαι την εύθυμη συζήτηση για να νοιώσεις καλύτερα οπότε τον εκμεταλλεύεσαι σχετικά, κι αφού του έχεις βγάλει την Παναγία με το να σε έχει καλοπιάσει και παρακαλέσει 10 φορές να δεχθείς τελικά συγκεκριμένη συνάντηση παρά το «πρωθυπουργικό σου πρόγραμμα». Αντί να του πείς ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΤΟΜΠΡΑ «τάδε μέρα, τάδε ώρα και τάδε σημείο». Αλλά το πόση ντομπροσύνη έχει μείνει μεταξύ μας είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία. Το συγκεκριμένο μου έχει συμβεί με πάνω από 10 άτομα που εδώ και χρόνια «θα» ειδοποιήσουν για το πότε θα βρεθούμε ή το πότε θα γνωρίσουν τη γυναίκα μου. ΑΚΟΜΑ ΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ…

 

 

(30/1/2021) (9) Ρατσισμός της ιδεολογίας ή των πολιτικών/θρησκευτικών κλπ φρονημάτων

Η φράση μιλάει από μόνη της. Υπάρχει κάποιος που υπό άλλες συνθήκες θα έκανες ευχαρίστως παρέα μαζί του, την απορρίπτεις όμως δογματικά επειδή είναι στην πολιτική του ιδεολογία αριστερός ή κεντρώος ή δεξιός ή ότι σχετικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημά σου μπορεί να μην είναι ότι ενδέχεται να προκύψει διένεξη σε μια πολιτική σας συζήτηση αλλά το ίδιο το γεγονός πως κατά τη γνώμη σου είναι υπάνθρωπος μόνο και μόνο επειδή έχει μυηθεί στη συγκεκριμένη ιδεολογία, συνεπώς δεν καταδέχεσαι να τον βάλεις στη ζωή σου. Τα παρόμοια ισχύουν κι όταν ο συνάνθρωπός σου πιστεύει σε μια συγκεκριμένη θρησκεία ή αίρεση ή ανήκει σε μια ορισμένη οργάνωση που αναπτύσσεται σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, όπως οικολόγοι/επιστήμονες/εθελοντές/αγρότες και πολλά ακόμη. Άλλο ένα παράδειγμα στο οποίο χρησιμοποιείς λανθασμένα ως κριτήριο το τί πιστεύει ο άλλος αντί το κατά πόσο σέβεται τις δικές σου αρχές.

10. Ρατσισμός των ιδιοτελών κριτηρίων αισθηματικής επαφής

Το συγκεκριμένο είδος ρατσισμού αποτελεί στάση ζωής που προέρχεται σε συντριπτικό βαθμό από τις γυναίκες οι οποίες, επειδή έχουν κατά κανόνα κλειστό μυαλό και πολύ εύκολα πέφτουν στην παγίδα της κοινωνίας που υποδεικνύει σε μάς τον τρόπο που πρέπει υποτίθεται να ενεργούμε επίσης στενόμυαλα, κι επειδή όπως έχουμε ξαναπεί μπερδεύουν τη θρασύτητα με την προσωπικότητα, συνήθως νομίζουν ότι ο εγκριτέος σύντροφος για ερωτικές επαφές είναι μόνο ο τσαμπουκάς με εμφάνιση κωλόπαιδου που αναμασάει ότι αρέσει στους περισσότερους και είναι όμως κατά βάθος καλό παιδί. Έτσι απορρίπτουν όλες τις άλλες περιπτώσεις, κατά τον ίδιο τρόπο που ο πορτιέρης στο κλάμπ δε μας αφήνει να περάσουμε, δηλαδή να είναι ο άλλος ντροπαλός/μέτρια εύστροφος/νωχελής/ευαίσθητος/ανεπιτήδευτος, και αποφεύγουν να τον αγγίξουν περίπου σαν να πάσχει από καμία σύφιλη. Ως συνέπεια της βλακώδους παραπάνω λογικής, που κατά τα άλλα παρουσιάζεται ως έξυπνη και υπεύθυνη, είναι να είμαστε σε κομπλεξικό βαθμό υπερβολικά αρνητικοί με ανθρώπινες εκδηλώσεις όπως το χάδι η αγκαλιά και το φιλί, που αποτελούν το κλειδί στο να είναι η κοινωνία μας απείρως πιο ευτυχισμένη και δημιουργική, να πιστεύουμε λανθασμένα ότι τέτοιες εκδηλώσεις αρμόζουν μόνο με τον ερωτικό μας σύντροφο, ακόμη κι αν μέσα στην ημέρα δεν τον δούμε ώρες ολόκληρες ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις (πχ επαγγελματικά μακρυνά μίτινγκ, επάγγελμα ναυτικού κλπ) βδομάδες ή και μήνες, και το χειρότερο, να γινόμαστε τόσο εκλεκτικοί στο ποιό ερωτικό σύντροφο θα έχουμε ώστε να προτιμάμε να μένουμε ολομόναχοι χρόνια ολόκληρα μέχρι να τον βρούμε ή και τελικά να μην τον βρούμε ποτέ. Το πράγμα δυστυχώς προχωράει ακόμα παραπέρα όταν απορρίπτουμε συντρόφους λόγω διαφοράς ηλικίας, λησμονώντας ότι ο μοναδικός σοβαρός λόγος να μην έχουμε αισθηματική επαφή με κάποιον που είναι ηλικιακά πολύ μεγαλύτερος ή πολύ μικρότερος από μάς -εφόσον υπάρχουν εκατέρωθεν αισθήματα και ταιριάζουμε μεταξύ μας- είναι το ζήτημα της τεκνοποίησης που πολύ συχνά έχει προκύψει να μην είναι η μεγαλύτερή μας προτεραιότητα. Όταν μάλιστα το ένα άτομο είναι ανήλικο πολύ εύκολα γινόμαστε υστερικοί και παράλογοι, μιλώντας για βιασμό ή αποπλάνηση ανηλίκου και μή υπολογίζοντας ότι ο ανήλικος μπορεί με υγιή τρόπο να συναινεί σε μια τέτοια σχέση, και φτάνουμε σε τραγελαφικές καταστάσεις όπως το να δικάζουμε έναν 20χρονο επειδή έκανε δεσμό με 15χρονη και να το χαρακτηρίζουν κάποιοι ανεκδιήγητοι ψυχολόγοι “χειρότερο από βιασμό”. Όποτε όμως το κολλημένο μας μυαλό κοιτάζει μόνο σε μια κατεύθυνση με παρωπίδες, και δεν εννοούμε να καταλάβουμε πως η κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη, πάντα τέτοιες ασυναρτησίες θα δηλώνουμε και σε τέτοιες αστείες πράξεις θα προβαίνουμε.

Και κάτι τελευταίο πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα το οποίο πρέπει κάποτε οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι να βάλουν μέσα στο κλούβιο τους μυαλό. Οι ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι δε χρειάζονται μόνο χάπια, ηλεκτροσόκ και κλεισούρα σε μαλακισμένα ιδρύματα. Χρειάζονται πάνω από όλα ΑΓΑΠΗ. Αγκαλιές, χάδια, φιλιά, ερωτικές επαφές, αληθινό ενδιαφέρον για το πώς αισθάνονται ώστε να αποκτήσει νόημα η ζωή τους. Αλλά βλέπετε η κοινωνία ουδέποτε ήθελε να δώσει αγάπη, παρά μόνο ανέκαθεν κοίταζε πώς να σπείρει τη μιζέρια ώστε να είμαστε παθητικοί και να μας κάνει ότι θέλει.

(τέλος 30/1/2021)

 

(13/2/2021)

11. Ρατσισμός των νόμων βάσει της πλειοψηφίας ή του φασιστικού κράτους

Με προσωπική σου πρωτοβουλία έχεις καλλιεργηθεί παραπάνω από τον μέσο συνάνθρωπό σου σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχεις καταλάβει ότι πολλές προτιμήσεις της πλειοψηφίας επί παντός επιστητού είναι λανθασμένες. Επειδή όμως η κοινωνία με κακόβουλο τρόπο θέλει να σε χαλιναγωγήσει ώστε να σου περιοριστεί η προσωπικότητα και να σε ελέγχει κατά το δοκούν, σου δηλώνει με απύθμενο θράσος ότι δήθεν οι επιλογές της πλειοψηφίας, οι επιλογές με λίγα λόγια που η ίδια προπαγάνδισε επιτυχώς και με κακοήθεια στην πλειοψηφία των συνανθρώπων σου, είναι οι μόνες σωστές και υποχρεούσαι βάσει νόμου να τις ακολουθείς στερώντας σου κυριαρχικά δικαιώματα ενεργειών που πηγάζουν από την αληθινή σου φύση. Κάπως έτσι προκύπτουν φασιστικές επιβολές όπως η ζώνη στο αυτοκίνητο/το κράνος όταν οδηγάς μηχανάκι, τα ένσημα/η απαγόρευση να εργάζεσαι όταν ήδη παίρνεις σύνταξη, η μή κοινοποίηση των προσωπικών δεδομένων, η απαγόρευση καπνίσματος σε καφετέριες/μπάρ/κλάμπ και άλλα κέντρα διασκεδάσεως, το να σε φυλακίσουν αν είσαι χρήστης ναρκωτικών, το κλείδωμα ενός λογαριασμού τραπέζης ή και η χρέωσή του γιατί εδώ και πολύ καιρό δεν τον χρησιμοποιείς, η αποτροπή στο facebook από το να κάνεις πολλά αιτήματα φιλίας/να στέλνεις πολλά μηνύματα/να δημοσιεύεις πληροφορίες που θεωρούνται “παρότρυνση σε ανυπακοή ή διαφθορά”, και τώρα τελευταία η απαγόρευση κυκλοφορίας ακόμη και στο διπλανό σου δήμο γιατί είναι επικίνδυνο να μολύνεις άλλον με την δήθεν “πανδημία” του κορωναιού. Και με ακόμη πιο απύθμενο θράσος κρίνει εξ` ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή καταλογίζει σε σένα αυτά που ακριβώς κάνει η ίδια, χαρακτηρίζοντάς σε από χαζό/ανεύθυνο μέχρι ανήθικο και κακοπροαίρετο δημόσιο κίνδυνο όταν αρνείσαι να ακολουθήσεις τις παραπάνω επιβολές. Και όλα αυτά χωρίς να σε ρωτήσουν και “για το καλό σου”, λές και είσαι κανένα ανήλικο που ο κηδεμόνας σου αποφασίζει για σένα, παραβλέποντας επιτηδευμένα ότι ο καθένας δικαιούται να κάνει οτιδήποτε τον εκφράζει αρκεί να μην καταπατάει τα δικαιώματα των υπολοίπων. Έπιασε λοιπόν την κοινωνία μας, ειδικά τα τελευταία 5-6 χρόνια, η δήθεν ανθρωπιστική “κάψα” να σεβόμαστε υποτίθεται τα δικαιώματα των άλλων και κατά τα άλλα όλος σχεδόν ο πλούτος της ανθρωπότητας με δική της υπαιτιότητα έχει πάει στα χέρια του 2% του πληθυσμού, μας προωθεί μια παιδεία κατωτάτου επιπέδου και μας επιβάλλει νόμους ευνουχιστικούς και κοντόφθαλμους. Και σα να μην έφτανε αυτό έχουμε και ουκ ολίγους συνανθρώπους μας γίδια και τσιράκια της κοινωνίας τους, με λίγα λόγια άτομα που έχουν αποφασίσει για να μην κουράζουν το μυαλουδάκι τους και να λαμβάνουν κοινωνική αποδοχή να καταπίνουν όποια μαλακία τους προτείνει/επιβάλλει η κοινωνία αμάσητη κοροιδεύοντας και ξεπουλώντας τον εαυτό τους, να προσπαθούν να μειώσουν όποιον αντιτίθεται στον παραπάνω φασισμό λέγοντας πως είναι ορθός και συνιστά κοινωνική προσφορά. Το αίσχος και η διμουτσουνιά σε όλο το μεγαλείο τους.

(τέλος 13/2/2021)

 

 

Για όλα φυσικά τα παραπάνω που περιέγραψα, και δεν αποκλείεται καθόλου να υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις κοινωνικού ρατσισμού που μου διέφυγαν, ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ και από την κοινωνία και από εμάς τους ίδιους, γιατί όπως έλεγε κι ένας παλιός λαικός τραγουδιστής «άλλα λόγια ν` αγαπιόμαστε για να μη στεναχωριόμαστε»… η ωμή πραγματικότητα όμως δεν αποκρύπτεται από κανέναν μας, και δηλώνει ρητά ότι έχουμε φτιάξει μια κοινωνία- μπουρδέλο, στην οποία σε καμία περίπτωση δεν αξιολογούμε τους άλλους βάσει του δικαίου αλλά βάσει των εμμονών που μας έχουν φυτέψει και το κακόβουλο δικό μας όφελος εις βάρος όλων των άλλων. Και αν φιλοτιμηθούμε ποτέ μας να προκόψουμε πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας: ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΥΤΕ ΟΙ «ΚΑΚΟΙ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΟΤΑΝ ΠΕΤΑΜΕ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΥΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. Και ο νοών νοείτο.

Η Κοινωνία μας Κοροιδεύει_Μέρος 1ο_Θρησκεία

Όποιος κοιτάξει προσεκτικά τις θεωρίες των θρησκειών, θα δεί καταρχήν ότι όλες ασχολούνται με τα δικαιώματα αποκλειστικά των ανθρώπων και όχι των ζώων` θεωρεί συνεπώς τα ζώα υποχείριά μας χωρίς δικαιώματα, όπως ακριβώς βολεύει το κακώς εννοούμενο συμφέρον μας. Οι θεωρίες αυτές καθαυτές ποικίλλουν ως προς τον τρόπο που προτείνουν ώστε ο άνθρωπος να γίνει πιο σοφός και να προσπαθήσει να είναι όσο το δυνατόν αντάξιος των ανώτερων όντων που τον έφεραν στον κόσμο. Έτσι ο Χριστιανισμός προτείνει την αγάπη τη θυσία και την ταπεινοφροσύνη, ο Μωαμεθανισμός την εξάπλωση της θρησκείας με ειρηνικό ή μη τρόπο, ο Κομφουκιανισμός την τήρηση του μέτρου σε ότι κάνουμε ώστε να έχουμε ισορροπία, ο Ινδουισμός την αποδοχή της κάστας στην οποία ανήκει ο πιστός και αντιστοιχεί στο κατά πόσον ήταν ενάρετος στην προηγούμενη ζωή του, ο Βουδισμός την απαλλαγή από κάθε επιθυμία για τα εγκόσμια, ο Ταοισμός την υιοθέτηση της κυριαρχίας του πεπρωμένου κλπ. Όλες όμως ξεκινούν από την ίδια αφετηρία: την παντοδυναμία και την ηθική τελειότητα του Θεού ή των Θεών που μας δημιούργησαν, οι οποίοι υποτίθεται πως δεν πρέπει να επιδέχονται καμίας κριτικής ούτε να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον τρόπο σκέψης τους. Η αρρωστημένη αυτή θεωρία είναι από τις πρώτες προπαγάνδες που μας πασάρουν από τότε που είμαστε μικρά παιδιά, κι έχει τον κακοήθη σκοπό να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα επί της Γής (αλλά να λέμε πως ήταν «θέλημα Θεού») και να ψάχνουμε τον Παράδεισο όχι στην παρούσα ζωή αλλά στην επόμενη, με κριτήριο την αρετή μας όσο ζούμε και πολύ παραπάνω το αν στο τέλος «μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας», ΧΩΡΙΣ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ (του αν μετά το θάνατό μας θα πάμε στον Παράδεισο ή στην Κόλαση) ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ. Γιατί αν ο Θεός είναι τόσο «πάνσοφος» και «πανάγαθος» όσο μας παρουσιάζουν, ένα από τα τελευταία που θα αποφάσιζε θα ήταν το να χώριζε τον κόσμο (με ρατσιστικό και ακραίο τρόπο τύπου άσπρο-μαύρο) σε δύο ομάδες, με τους μέν να ζούν αιωνίως ευτυχισμένοι στον Παράδεισο, ανεξαρτήτως των αμαρτιών τους εκεί, και τους δε να βασανίζονται με σαδιστικό τρόπο αιωνίως στην Κόλαση χωρίς δυνατότητα καλύτερης μεταχείρισης αν μετανοήσουν ή δείξουν καλύτερη διαγωγή. Η παραπάνω θεωρία αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια του μαζοχισμού, όπως και η άλλη θεωρία πως το κάθε κακό μας συμβαίνει γιατί ο Θεός «μας δοκιμάζει» για να δεί αν είμαστε άξιοι να μπούμε στον Παράδεισο ή μας τιμωρεί επειδή αμάρτησαν οι πρωτόπλαστοι` είναι δίκαιο με λίγα λόγια ένας άνθρωπος σε πολύ μεγάλο βαθμό ενάρετος να πονάει, να υποφέρει ή και να πεθαίνει πρόωρα από τις αδικίες μόνο και μόνο για να δοκιμαστεί, και επίσης δίκαιο ένας παλιάνθρωπος να ζεί ζωή χαρισάμενη και να διαπράττει τις χίλιες δύο αδικίες ατιμώρητα στην παρούσα ζωή. Τα αμέτρητα γεγονότα αδικίας που βιώνουμε καθημερινά, για μας ή τους συνανθρώπους μας, όχι μόνο αμφισβητούν τη δήθεν παντοδυναμία του Θεού, βλέποντας ότι – στα πλαίσια ενός κόσμου σκληρού και άδικου όπου δεν επικρατεί το δίκαιο αλλά ο ισχυρότερος- αλλά και την ηθική του στο γιατί δημιούργησε όντα με τόσα πολλά και τόσο ισχυρά αρνητικά ένστικτα ώστε να διαπράττουν τόσες ανήθικες πράξεις. Και μη μας πεί κανείς ότι το κάθε όν, ή έστω ο άνθρωπος, έχει το ισότιμο δικαίωμα της επιλογής γιατί θα τον διαψεύσουμε με την ίδια τη γλώσσα των μαθηματικών και των πιθανοτήτων που όντως έντεχνα ο Θεός χρησιμοποίησε ώστε να υπάρχουν οι προυποθέσεις για ζωή (οι βαρυτικές- ηλεκτρομαγνητικές- πυρηνικές δυνάμεις κλπ που υπάρχουν αν είχαν λίγο διαφορετικές τιμές κατά πάσα πιθανότητα δε θα μπορούσε να υπάρχει ζωή). Ισότιμο δικαίωμα επιλογής του ανθρώπου κύριοι θα σήμαινε ότι οι μισές πράξεις περίπου των ανθρώπων θα ήταν καλές έναντι των υπόλοιπων κακών, ενώ είναι ζήτημα να δούμε να είναι καλές η μία στις δέκα. Αυτό δείχνει σαφώς ότι από τη φύση του, και βάσει των πράξεών του, ο άνθρωπος είναι κατά κανόνα όν κακόβουλο, κυκλοθυμικό και προκατειλλημμένο` αντί να έχει αυτοσκοπό την ευημερία του κοινωνικού συνόλου, πράγμα που ασφαλώς θα ωφελούσε τα μέγιστα και τον ίδιο, προτιμάει σχεδόν πάντα τη σύντομη ατομική του ευχαρίστηση στα πράγματα, εις βάρος του εαυτού του και των άλλων. Μια ματιά στις ανθρώπινες κοινωνίες στο πέρασμα των αιώνων είναι αρκετή για να δούμε ότι στις συντριπτικά περισσότερες η πλειοψηφία του συνόλου δυστυχούσε διότι ο ένας εχθρευόταν τον άλλο ή η πλειοψηφία ανεχόταν την καταπίεση από κάποιους λίγους που την εξουσίαζαν. Η αρρωστημένη αυτή φύση του ανθρώπου δεν είναι παρά δημιούργημα του ίδιου του Θεού ο οποίος, πέρα από τη δική μας ανηθικότητα να επιλέγουμε το κακό παρά το ελαφρυντικό των ενστίκτων μας, φέρει φυσικά και την κύρια ευθύνη κατά τεράστιο ποσοστό. Πέρα από το ευρύ πλαίσιο που αναπτύξαμε θα αποδείξουμε, με συγκεκριμένα παραδείγματα (που σίγουρα θα υπάρχουν και πολλά ακόμη), ότι ο Θεός είναι ένα όν ελαφρόμυαλο –μέχρι του σημείου να μας ειρωνεύεται μάλιστα- και ανήθικο, που το πιο πιθανό είναι ότι έφτιαξε τους νόμους και μετά από το λεγόμενο big bang (τη μεγάλη έκρηξη δηλαδή λόγω της οποίας η ύλη εξακολουθεί να απλώνεται στο κενό, όπως δείχνει η εξακολουθούμενη απομάκρυνση όλων των γαλαξιών από τον δικό μας) άφησε εντελώς τυχαία τα γεγονότα να τραβήξουν το δρόμο τους χωρίς να επεμβαίνει και να ενδιαφέρεται καθόλου για οποιοδήποτε λάθος ή αδικία συμβαίνει. Θα ξεκινήσουμε από τη γενική ομοταξία των ζώων:

(1)Τα μυρμήγκια έχουν μάτια, αλλά ο Θεός δεν τους έδωσε οπτικά νεύρα ώστε να καταλαβαίνουν τι βλέπουν, συνεπώς ουσιαστικά είναι εντελώς τυφλά. Στηριζόμενα αναγκαστικά στην όσφρησή τους, αν έξω από τη φωλιά τους συμπληρώσουν κύκλο είναι καταδικασμένα να τον επαναλαμβάνουν ασταμάτητα μέχρι να πεθάνουν. Συγκεκριμένα είδη μυρμηγκιών χρησιμοποιούν άλλα είδη για εργάτες- δούλους. Ερωτικές επαφές εξ` ορισμού δεν έχουν, εξαιρουμένης της βασίλισσας που γεννάει αυγά ακατάπαυστα φυλακισμένη εφ` όρου ζωής –μαζί με τον βασιλιά που τη γονιμοποιεί- στο κελί που η ίδια έχτισε ξεκινώντας την αποικία. Μόλις άλλα μυρμήγκια δούν έναν σύντροφό τους τραυματισμένο τον σκοτώνουν.

(2)Οι εργάτριες μέλισσες πεθαίνουν περίπου σε ένα χρόνο από την κόπωση και επίσης δεν έχουν ερωτικές επαφές. Μόλις τσιμπήσουν έναν εχθρό για αυτοάμυνα μαζί με το κεντρί τους αφαιρείται και ένα μέρος του γαστρεντερικού συστήματος και πεθαίνουν σε αντίθεση με τις σφήκες, που ενώ είναι σαρκοφάγα έντομα και προξενούν κακό, μπορούν να τσιμπήσουν όσες φορές θέλουν. Η μέλισσα βασίλισσα ζεί φυλακισμένη όπως των μυρμηγκιών, ενώ οι κηφήνες μόλις τη γονιμοποιήσουν πεθαίνουν. Οι υπόλοιποι κηφήνες που δεν τη γονιμοποίησαν φονεύονται από τις εργάτριες.

(3)Η αράχνη σε περίπτωση που πεινάσει και δεν υπάρχει τροφή τρώει μερικά από τα παιδιά της.

(4)Το λεγόμενο θηλυκό «αλογάκι της Παναγίας», μόλις γονιμοποιηθεί από το αρσενικό, το αποκεφαλίζει.

(5)Ο γάτος όχι μόνο δεν κάθεται να αναθρέψει τα παιδιά του μαζί με τη γάτα αλλά επιχειρεί να τα σκοτώσει κιόλας. Επεκτείνει την περιοχή επιρροής του έναντι άλλων γάτων με το έτσι θέλω (ο νόμος του ισχυρότερου που αναφέραμε, εις βάρος του δικαίου), φυσικά το ίδιο κάνουν και πολλά άλλα ζώα κατά κανόνα αιλουροειδή.

(6)Ο κούκος δε φτιάχνει δική του φωλιά, αλλά εγκαθιστά τα αυγά του σε φωλιές άλλων πουλιών, με αποτέλεσμα το γεννημένο κουκάκι, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του από τους ξένους νεοσσούς, να τους παραμερίζει και να κινδυνεύουν άμεσα με θάνατο από ασιτία. Καθώς ούκ ολίγα ζώα αναγνωρίζουν λανθασμένα τους δήθεν ομοίους τους μόνο από την οσμή, αναγνωρίζουν πχ το κουκάκι ως δικό τους πουλί ενώ, αν κάποιο δικό τους άτομο απομακρυνθεί για λίγο καιρό από την περιοχή τους, θεωρείται μετά ξένο σώμα.

(7)Η σαρκοφάγος καρακάξα δε φονεύει μόνο ενήλικα πουλιά αλλά και αυγά και, ακόμη χειρότερα, νεοσσούς.

(8)Ίδια κατάσταση έχουμε και στα αιλουροειδή. Λιοντάρια, τίγρεις, πάνθηρες κλπ. δεν κάνουν καμία διάκριση στο αν θα σκοτώσουν νεαρά φυτοφάγα αντί για τα γέρικα που τουλάχιστον έχουν ζήσει τη ζωή τους, μάλιστα από τη λαιμαργία τους σκοτώνουν περισσότερα από όσα χρειάζονται για την τροφή τους (Αμέτρητες οι μαρτυρίες ιδιοκτητών κοτετσιών ότι μια αλεπού έφαγε μία κότα αλλά φόνευσε όλο το κοτέτσι). Μάλιστα το αρσενικό λιοντάρι κοιμάται 18 ώρες το 24ωρο βάζοντας τις λιονταρίνες να κυνηγάνε, αλλά ζητάει μετά από το κυνήγι τη «μερίδα του λέοντος». «Μέγας είσαι Ύψιστε και θαυμαστά τα έργα σου»…

Κλείνουμε με μια γενική διαπίστωση που αφορά τα ζώα και γενικά την τροφική αλυσίδα: ο Θεός, στην υδρόγειο τουλάχιστον, αντί να φτιάξει όλα τα ζώα του φυτοφάγα με ελεγχόμενο ρυθμό γεννήσεων, εισήγαγε και τα σαρκοφάγα δημιουργώντας έναν κόσμο σκληρό και άκαρδο γεμάτο φόνους, στον οποίο δεν επικρατεί το σωστό αλλά ο πιο δυνατός. Και καθώς, μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πιθανότατα από πτώση μετεωρίτη (άλλη αδικία αυτή στην οποία δεν επενέβη καθόλου ο Θεός), πιο ισχυρό είδος προέκυψε ο άνθρωπος χωρίς φυσικό εχθρό να του μειώνει τον πληθυσμό, έχει εξαπλωθεί υπερβολικά σε όλο τον πλανήτη φονεύοντας και καταπιέζοντας όλα τα υπόλοιπα είδη. Φόνοι για τη διατροφή, φόνοι για τη μείωση του πληθυσμού των άλλων ειδών ή για το κέφι του καθενός, υποδουλώσεις, κακομεταχειρίσεις κι ένας κατάλογος ατιμώρητης ασυδοσίας που δε σταματάει πουθενά.

Κι επειδή κάποιοι «κολλημένοι με τη μπάλα» θρησκόληπτοι θα μας πούν πως ούτως ή άλλως ο άνθρωπος είναι το ανώτερο όν με τα απόλυτα δικαιώματα (ορισμένοι μάλιστα θα το πάνε ακόμη παραπέρα, ότι δήθεν το σύμπαν δημιουργήθηκε μόνο για τον άνθρωπο. Θα τους απαντήσουμε όπως τους αρμόζει στο τέλος του άρθρου) περνάμε και στις αδικίες που γίνονται εναντίον των ανθρώπων:

(1)Όπως έχει δείξει η ιστορία οι φυλές που ήταν από τη φύση τους πιο ευφυείς, και γι` αυτό επικράτησαν, ήταν η λευκή και η κίτρινη έναντι της μαύρης και της κόκκινης (πιο ισχυρά κράτη, εκστρατείες, κυριαρχία στις ΗΠΑ μετά την απόβαση του Χριστόφορου Κολόμβου, αποικίες κλπ). Το κακό δεν ήταν ότι επικράτησαν, αλλά ότι καταπίεσαν και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα σφαγίασαν τις υπόλοιπες φυλές. Γιατί ο Θεός το επέτρεψε αυτό? Γιατί εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια στην καταπίεση και την πείνα στην οποία υπόκεινται, όταν επιπροσθέτως λόγω ορυκτού πλούτου οι καταπιεσμένες φυλές κάποτε έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ανεξάρτητες και να ευημερήσουν? Το φαινόμενο βέβαια δε συμβαίνει μόνο φυλετικά ή κρατικά αλλά και ατομικά` όποιος καταπιέζεται ή αδικείται από συνάνθρωπό του δε μπορεί να ελπίζει σε καμία επέμβαση του Θεού υπέρ του παρά μόνο στη δική του ισχύ ή του κρατικού νόμου που τον προστατεύει. Σκεφτείτε μόνο τι θα είχε γίνει αν δεν υπήρχαν φυλακές. Δε θα είμασταν κοινωνία αλλά ζούγκλα κυριολεκτικά, κι ο «πάνσοφος» και «πανάγαθος» Θεός θα σφύριζε αδιάφορα.

(2)Το να αποβιώσει ένας άνθρωπος λόγω γήρατος είναι φυσικό και κατανοητό. Τι γίνεται όμως με τις εκτός νυμφώνος αρρώστιες που μπορεί να πάθει, κινδυνεύοντας να πεθάνει πρόωρα? Γιατί υπάρχει ο καρκίνος, αρρώστια με την οποία ένα κύτταρο τρελαίνεται και πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα και η ανωμαλία εξαπλώνεται σε όλο το ανθρώπινο σώμα, ανεξαρτήτως αν αυτό χαίρει άκρας υγείας? Γιατί υπάρχει ο ιός του AIDS που εξοντώνει το ανοσοποιητικό σύστημα? Γιατί υπάρχει η σκλήρυνση κατά πλάκας, με την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει το νευρικό ως εχθρό και στο τέλος το άτομο πεθαίνει από γενική παράλυση? Γιατί υπάρχει ο διαβήτης, που αν δεν είχαμε ανακαλύψει τα κατάλληλα φάρμακα ο πάσχων θα πέθαινε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα? Γιατί υπάρχουν δεκάδες ακόμη αρρώστιες που δε σχετίζονται με το γήρας, οπότε δε θα έπρεπε να υπάρχουν? Είναι όλες αυτές οι αρρώστιες έργα σοφίας ή ευφυίας του Θεού? Κάθε άλλο. Είναι έργα της βλακείας και της αδιαφορίας του μπορούμε να πούμε και να είμαστε απόλυτα σωστοί.

(3)Συνεχίζοντας το επιχείρημα περί αρρωστιών θα προσθέσουμε ότι, αν τουλάχιστον προέκυπταν σε εκείνους που ενεργούν με κακοβουλία, θα το ερμηνεύαμε ως έναν τρόπο τιμωρίας εναντίον τους. Αντ` αυτού όμως βλέπουμε το εξοργιστικό φαινόμενο η υγεία όλων των κακόβουλων και αναίσθητων να είναι άριστη, και απεναντίας να βλάπτεται η υγεία όσων στεναχωριούνται εξοργίζονται και αγχώνονται. Με λίγα λόγια παθαίνουν βλάβη όλοι οι καλοί άνθρωποι που έχουν ευαίσθητη ψυχολογία ή τους πνίγει το άδικο που συμβαίνει, κι αντίθετα δεν παθαίνουν τίποτα όλα τα «μοσχάρια» και όλοι οι παλιάνθρωποι. Άλλη μια επιβεβαίωση της απέραντης βλακείας του Θεού, κι άλλη μια επιβεβαίωση του νόμου του ισχυροτέρου που έχει δημιουργήσει εις βάρος του δικαίου.

(4)Ίδια μη επέμβασή του βλέπουμε και στα ατυχήματα. Άνθρωποι σκοτώνονται άδικα σε ατυχήματα συγκοινωνιακά, πολέμους, εξαφανίσεις, σεισμούς, κυκλώνες, πυρκαγιές, μαζικές αρρώστιες κλπ. και κάποτε ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίζονται. Ποια ήταν η βοήθειά του σε αυτές τις περιπτώσεις? ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Η σωτηρία του καθενός από τη βλάβη ή και τον πρόωρο θάνατο είναι ασφαλώς και θέμα τύχης, και δεν υπάρχει καμία διάκριση ηθικής σε αυτά τα θέματα. Αλήθεια σε τι εξυπηρετεί ή ύπαρξη των παραπάνω φαινομένων που θέτουν σε κίνδυνο έμβια όντα? Γιατί υπάρχουν οι κυκλώνες, οι σεισμοί, οι εκρήξεις ηφαιστείων κλπ? Γιατί η ζωή στη Γή ανά πάσα στιγμή να απειλείται από πτώσεις μετεωριτών, ακτίνες Χ, μαύρες τρύπες που καταπίνουν ύλη στο σύμπαν, την έκρηξη του Ήλιου σε μερικά δίς χρόνια που θα εξαφανίσει την κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη? Αυτή είναι η παντοδυναμία του? Αυτή είναι η σοφία του?

(5)Όλες οι θρησκείες μας προωθούν επίμονα δόγματα όπως «πίστευε και μη ερεύνα» και «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου». Ποια είναι όμως η υποχρέωσή μας να πιστέψουμε «εις έναν Θεό πατέρα παντοκράτορα», ο οποίος υποτίθεται νοιάζεται για μας και είναι και επιεικής με τις αμαρτίες μας, όταν δε μας έχει παρουσιαστεί ποτέ ούτε κάν στα όνειρά μας? Και μη μπερδεύουμε τα πράγματα με εκείνους που έχουν ισχυρή την πίστη και βλέπουν οράματα στον ύπνο τους, γιατί είναι γνωστό ότι ο εγκέφαλος στον ύπνο αναπαράγει ότι σκέφτεται έντονα, είτε το εύχεται είτε το φοβάται. Είμαστε όντα που ήρθαμε στον κόσμο χωρίς να έχουμε ιδέα για ποιο λόγο, και μέχρι του παρόντος ολομόναχα στο σύμπαν αν εξαιρέσουμε τη Γή. Πότε ο Θεός λοιπόν παρουσιάστηκε σε μας να μας ενημερώσει ποιό είναι το νόημα της ζωής μας? Πότε εμφανίστηκε να μας προειδοποιήσει για οποιονδήποτε κίνδυνο, για κίνδυνο σωματικής μας ακεραιότητας ή για κατάσταση που δε θα μας ωφελήσει αν ενεργήσουμε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή για όποτε συνάνθρωπός μας σχεδίαζε να μας βλάψει κατά οιονδήποτε τρόπο? Αυτός ο «πνευματικός μας πατέρας» είναι ο «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών»? Είναι σωστός πνευματικός πατέρας αυτός που παρατάει στις κακουχίες τα τέκνα του, χωρίς υποστήριξη και καθοδήγηση τι θα κάνουν? ΜΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΧΙ. Είναι ένας πατέρας σκληρός, αδιάφορος και άσπλαχνος. Μην πούμε και είρωνας λόγω της ηπιότητας και της ηθικής που μας διδάσκουν να έχουμε ενώ στο τέλος επικρατεί ο δυνατός ανεξαρτήτως ηθικής. Εκτός αν είναι πράγματι ανίκανος να μας παρακολουθήσει και να μας προστατέψει, συνεπώς τότε δεν είναι καθόλου παντοδύναμος.

(6)Το αποτελειωτικό επιχείρημα εναντίον του «Υψίστου» δε βρίσκει πεδίο εφαρμογής την ασήμαντου μεγέθους Γή αλλά το σύμπαν το οποίο δημιούργησε. Στο οποίο ελαχιστότατοι πλανήτες έχουν τη θερμοκρασία, την ατμόσφαιρα, την κατάλληλη ποσότητα ύδατος ή άλλων ζωτικών υγρών, τις συνθήκες γενικά ώστε να αναπτυχθεί ζωή με νοημοσύνη. Με λίγα λόγια το 99,9…(βάλτε κι άλλα 9άρια)% του σύμπαντος εξαιτίας του είναι εντελώς ακατοίκητο από νοήμονα όντα. Μα καλά, τι το έφτιαξε τότε το σύμπαν, για να το καμαρώνει μόνος του? Αν αυτό δεν είναι δείγμα της απέραντης βλακείας και ελαφρότητας που τον χαρακτηρίζει τότε ποιο είναι? Και πόσο απίστευτα βλάκας πρέπει να είναι ο Δημιουργός μας για να έφτιαξε τα άστρα, τους πλανήτες, τους γαλαξίες σε τόσο τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους? Ώστε κι αν προκύψουν ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ όντα με υψηλή νοημοσύνη, όπως ο άνθρωπος, να είναι αδύνατο να αποικίσουν το σύμπαν γύρω τους (με τα σημερινά δεδομένα χρειαζόμαστε 80.000 χρόνια για να φτάσουμε στο πιο κοντινό σε μας άστρο μετά τον Ήλιο, το άλφα του Κενταύρου) και να μη μπορούν να επικοινωνήσουν με άλλα αντίστοιχα όντα λόγω αποστάσεως και ανάπτυξης των πολιτισμών τους σε πιθανότατα διαφορετικό χρονικό σημείο, εφόσον η ηλικία του σύμπαντος είναι της τάξης των 10 δισεκατομμυρίων ετών? Αλήθεια, εκείνοι που έλεγαν ότι η Γή είναι το «κέντρο του κόσμου» και το σύμπαν φτιάχτηκε «αποκλειστικά για τον άνθρωπο» θα εξακολουθούσαν να τα πιστεύουν και σήμερα που έχουμε βρεί ότι το σύμπαν αποτελείται τουλάχιστον από εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες, καθένας των οποίων περιέχει αριθμό άστρων (ο Ήλιος μας είναι το ένα) της τάξης των εκατό δισεκατομμυρίων? Τα οποία ο άνθρωπος δεν επρόκειτο να τα αποικίσει ποτέ, ούτε ακόμη αν έφτιαχνε διαστημόπλοια με ταχύτητα που θα έφτανε εκείνη του φωτός? Μόνο ένα όν άπειρα ηλίθιο θα μπορούσε να είχε φτιάξει ολόκληρο σύμπαν για αυτό το σκοπό. Η μία και μεγάλη αλήθεια είναι μία: ο Θεός έφτιαξε έναν κόσμο στον οποίο το ιδανικό ή έστω το καλό είναι μια εξαιρετικά ειδική περίπτωση σε όλα τα πράγματα, και σύμφωνα με τη γενική τυχαιότητα τα συντριπτικά περισσότερα πράγματα είναι ατελή σε βαθμό πολύ μεγάλου ευνουχισμού. Ο άνθρωπος δεν οφείλει να δώσει καμία άφεση αμαρτιών ούτε να αναμένει καμία στήριξη από ένα τέτοιο υπέρτατο όν, αλλά να αγωνίζεται με ευγενή άμιλλα με τις δικές του δυνάμεις- σε συνεργασία με τις δυνάμεις των συνανθρώπων του πάντα- χωρίς να εγκαταλείπει την προσπάθεια κι από κεί και πέρα να εύχεται να έχει καλή τύχη στη ζωή του.

Όσοι εξουσιάζουν την κοινωνία μας, και δε μιλώ για τους πολιτικούς αλλά για τους αγνώστους από πίσω τους που τους ελέγχουν, σαφώς και συμφωνούν με πολλά από τα παραπάνω. Αλλοιώς, εάν πίστευαν περί αγαθότητας και θετικής επέμβασης και συγχώρεσης αμαρτιών εκ μέρους του Θεού, εννοείται πως δε θα διέπρατταν τις ανηθικότητες οικονομικής και προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης του συνόλου της ανθρωπότητας. Προωθούν όμως, χωρίς να τα πιστεύουν, τα ψευδή μηνύματα της θρησκείας, τα «πίστευε και μη ερεύνα» και περί «αμαρτωλών ανθρώπων που δε μπορούν να καταλάβουν το Θεό» και «τέλειου υπέρτατου όντος» και «ευτυχισμένης μεταθανάτιας ζωής» για να δικαιολογούμε ότι κακό στραβό κι ανάποδο προκαλούν αυτοί στην επίγεια ζωή και να μην προσπαθούμε ποτέ να το βελτιώσουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι η θρησκεία έχει ονομαστεί «το όπιο του λαού», ως πολύ αποτελεσματικό μέσον χαλιναγώγησης του πλήθους ώστε να παραμένει κοιμώμενο. Όσοι έφτιαξαν τις θρησκείες ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν και να είστε σίγουροι, πέρα από την ανάγκη του ανθρώπου να ερμηνεύσει τα άγνωστα, ότι δεν ήταν μόνο για να βρούμε νόημα στη ζωή μας. Ήδη οι Εβραίοι έφτιαξαν μια θρησκεία όπως ακριβώς τους συνέφερε για να χαλιναγωγήσουν τα πλήθη: αυτοί ήταν το «ευλογημένο από το Θεό έθνος», τα τείχη της Ιεριχούς έπρεπε να πέσουν, τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων να θανατωθούν επειδή οι Εβραίοι δεν ελευθερώνονταν (ωραία θεία δίκη αυτή), οι ειδωλολάτρες να δολοφονηθούν, ο υποτίθεται ψευδοπροφήτης Ιησούς να σταυρωθεί. Ασυγκρίτως χειρότερα έγιναν το μεσαίωνα, όταν οι καθολικοί (οι οποίοι ανακάλυψαν μόνοι τους το «πρωτείο» και το «αλάνθαστο» του πάπα, μια άποψη πέρα για πέρα αιρετική και κατά τα άλλα είναι το επικρατέστερο δόγμα του Χριστιανισμού) μέσω της Ιεράς Εξέτασης έκαιγαν ζωντανούς οποιουσδήποτε δεν ήταν με παρωπίδες προσηλωμένοι στη θρησκεία τους, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των επιστημόνων, δήθεν για να εξαγνιστεί η ψυχή τους γιατί ήταν «μάγοι». Επίσης προσηλύτιζαν με τη βία ιθαγενείς, αλλοιώς τους σκότωναν. Ακόμη και μέσα σε μια κατά όνομα ταπεινή θρησκεία όπως η χριστιανική μπήκε ο αρρωστημένος φανατισμός. Οι θρησκείες βέβαια έχουν τις παραδόσεις τους, δημιουργεί γαλήνη ψυχής να παρακολουθείς μια λειτουργία ή να προσεύχεσαι, έχουν κάποια σοφά μηνύματα όπως του Κομφούκιου περί ισορροπημένης ιδιοσυγκρασίας, σε έναν δίκαιο κόσμο η ταπεινότητα που πρότεινε ο Ιησούς θα ήταν η καλύτερη επιλογή. Αυτά όμως πολύ απέχουν από το να μη δούμε ότι ο Δημιουργός μας έχει διαπράξει δισεκατομμύρια λάθη, κι ότι η θρησκεία χρησιμοποιείται με κακοήθη τρόπο από την κοινωνία ώστε να μας εκμεταλλεύεται. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει γνώμονα τη λογική και το δίκαιο, και πρέπει επίσης να θέτει τα πάντα υπό κρίση προς αναζήτηση του ορθού χωρίς φραγμούς από οποιοδήποτε ανώτερο πνεύμα που «τα ξέρει καλύτερα». Μπορεί να είναι όν πεπερασμένου χρόνου, ψυχολογίας και ενέργειας, μπορεί να μη διαθέτει τη δύναμη ή τη γνώση του Θεού, δύναται όμως να τον κρίνει στην ηθική του γιατί πάνω από όλα το κάθε όν, από όποιον και να έχει δημιουργηθεί, έχει δικαίωμα στη δημιουργική ανάπτυξη και την ευημερία του. Προσοχή λοιπόν στον ύπουλο τρόπο που προωθεί τη θρησκεία η κοινωνία, ως ίσως το ισχυρότερο όργανο κακόβουλης προπαγάνδας της.     

Η κοινωνία μας κοροιδεύει- Εισαγωγή

Η κοινωνία μας κοροιδεύει με την κύρια σημασία της λέξης, με σκοπό να μας ελέγχει και να μην έχουμε ανεξάρτητη σκέψη και αναπτυγμένο κριτικό πνεύμα. Γιατί οι ικανότητες αυτές σε ευρύ μέρος του κοινωνικού συνόλου έχουν ως επακόλουθο μη ανέχεια της οικονομικής εκμετάλλευσης, δημιουργικά ενδιαφέροντα και ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Και τα προηγούμενα είναι ακριβώς εκείνα που δεν επιθυμεί να έχουμε η κοινωνία. Αλλοιώς πώς θα διατηρηθεί το σαθρό υπάρχον σύστημα με τη συσσώρευση του πλούτου σε πολύ λίγους, τα εντατικά εργατικά ωράρια της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, ο υπερβολικός καταναλωτισμός, η πουριτανιστική ιδεολογία των ανθρώπινων σχέσεων, η έλλειψη πόρων, η έλλειψη χρόνου και ενέργειας, η μη ανάπτυξη κοινών ενδιαφερόντων? Όλα είναι στοιχεία ελέγχου της κοινωνίας επάνω μας, ώστε να μας κάνει ότι θέλει και ανά πάσα στιγμή να την έχουμε ανάγκη. Κι αν πολλές φορές απέτυχε με τον πόλεμο, είτε της δημόσιας αρχής στους πολίτες εσωτερικά των κρατών είτε μεταξύ κρατών, το πέτυχε σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις με την προπαγάνδα. Προπαγάνδα που την ξεκινάει από τότε που είμαστε μικρά παιδιά και νοητικά εμφυτεύεται στο μυαλό μας ώστε αργότερα να μας έχει αλλοιωθεί η αντικειμενική κρίση και ούκ ολίγες φορές να μας είναι ακόμη και αδύνατον να διακρίνουμε την πραγματικότητα, με έναν τρόπο που μοιάζει πολύ με την επιστράτευση Ελληνόπουλων από τους Τούρκους που με την προπαγάνδα μετατρέπονταν σε γενίτσαρους, ανθέλληνες πολεμιστές δηλαδή έναντι της ίδιας τους της πατρίδας. Έτσι λοιπόν κι εμάς μας στρέφει εναντίον των συνανθρώπων μας, ώστε τελικά ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου και ως σύνολο να πηγαίνουμε κατά διαόλου.

Δε θα μπορούσε βέβαια η κοινωνική προπαγάνδα να μην είναι συγκαλυμμένη σε βαθμό που δύσκολα μπορεί να συλλάβει η ανθρώπινη φαντασία. Έτσι η κοινωνία μας δηλώνει ότι το ανώτερο όν που μας δημιούργησε είναι «πάνσοφο», «πανάγαθο» και «παντοδύναμο» και μας κοπανάει και έναν παράδεισο για όσους «μετανοήσουμε» ώστε να μην παραπονιόμαστε για τα κακώς κείμενα επί Γής και να μην επιχειρούμε να τα ανατρέψουμε. Μας λέει ότι η αναδουλειά είναι ντροπή αγνοώντας σκόπιμα ότι τα χρήματα είναι εφόδιο ζωής και η δουλειά που τα παράγει δεν είναι χρήσιμη εφόσον το εφόδιο είναι με το παραπάνω εξασφαλισμένο, εφόσον αυτοσκοπός δεν είναι το «ζώ για να δουλεύω» αλλά η πνευματική καλλιέργεια και η ευημερία του ανθρώπου. Για να απασχολούμαστε περισσότερο με τη δουλειά όχι μόνο προσφέρει πενιχρούς μισθούς αλλά προσπαθεί και να μας παρασύρει να ξοδεύουμε χρήματα σε άχρηστα αγαθά. Πέρα από τη δουλειά μας φορτώνει και με χαμηλού επιπέδου ενασχολήσεις, όπως παρακολούθηση στην τηλεόραση προγραμμάτων χαμηλής ποιότητας, υπερβολική ενασχόληση με την καθαριότητα, προώθηση επιφανειακών ή ακόμη χειρότερα κουτσομπολίστικων συζητήσεων. Επιχειρεί να ρίξει την ψυχολογία μας παρουσιάζοντας αρνητικά νέα στις ειδήσεις, τρομοκρατία ότι είναι άσχημη η κατάσταση με τα κρατικά δάνεια αλλά δε μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο, προώθηση σειρών ή εκπομπών όπου οι άνθρωποι εχθρεύονται ο ένας τον άλλον ή τους πάνε όλα στραβά στη ζωή τους. Δε μας διδάσκει ποτέ ότι πρέπει να σεβόμαστε την άποψη και τη στάση ζωής του άλλου αλλά μας προωθεί το να είμαστε ισχυρότεροι, να του επιβαλλόμαστε και να εξυπηρετούμε το συμφέρον μας. Μας κάνει και μάθημα περί σωστής στάσης ζωής ή αποφάσεων με θεωρίες όπως των ζωδίων, του κάρμα, του φένγκ σούι κλπ. Δεν προβάλλει ως ανθρώπινη ποιότητα την καλοσύνη, την φιλικότητα, τη θυσία και τον σεβασμό των δικαιωμάτων του συνανθρώπου αλλά την καλή εμφάνιση, το ωραίο στυλ, τον καλλωπισμό μέχρι τελικής πτώσεως και τον τσαμπουκά. Μας έχει παραμορφώσει την ιδιοσυγκρασία με θεωρίες του στυλ ότι το τάδε πρέπει να γίνεται μόνο με τον άλφα τρόπο ή ότι ο κάθε συνάνθρωπός μας είναι εγκριτέος μόνο με τον δείνα συγκεκριμένο χαρακτήρα ώστε στο τέλος να είμαστε κοντά (και το κατά πόσο κοντά είναι πολύ σχετικό) μόνο με ελάχιστους συνανθρώπους μας και απέναντι στους υπόλοιπους να κρατάμε πολύ μεγάλη απόσταση και ουσιαστικά να μην επικοινωνούμε. Μας πουλάει παραμύθια ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίνε οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, οι τοκογλύφοι, παραβλέποντας επιτηδευμένα το γεγονός ότι τους πολιτικούς τους τοκογλύφους και όλους τους υπόλοιπους τους επιλέγουμε και τους ανεχόμαστε αποκλειστικά εμείς ως πλειοψηφία. Την παραπάνω λοιπόν κακοήθεια της κοινωνίας, που ψάχνει χίλιους τρόπους να μας υποδουλώσει και να μην έχουμε ανεξάρτητη σκέψη, θα την αναλύσουμε σε πολλά άρθρα βήμα προς βήμα. Ανοίξτε λοιπόν τα μάτια σας στη γνώμη ενός σκεπτόμενου ατόμου που ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί όσα θα παρουσιαστούν σπάνια μπορείτε να τα βρείτε αλλού αφού μας τα κρύβουν σκοπίμως.

Το ζήτημα της ηθικής στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο ακούγεται όσο ποτέ ότι υπάρχει η ανάγκη «εξυγίανσης» και «κάθαρσής» του από όσους το βλάπτουν. Το παραπάνω ως μήνυμα είναι σωστό, με τη διαφορά ότι μια τέτοια προσπάθεια πρέπει να τεθεί στα σωστά πλαίσια (αλλοιώς θα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση), και επίσης ότι είναι πολύ σχετικό ποιος βλάπτει και ποιος ωφελεί το ποδόσφαιρο και πώς αυτό αντιμετωπίζεται. Για παράδειγμα υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια η προπαγάνδα, κυρίως από τις υπόλοιπες ανταγωνίστριες ομάδες για το πρωτάθλημα ΑΕΚ- ΠΑΟΚ αλλά και τον ΠΑΟ που μέχρι πρότινος το διεκδικούσε, ότι το άθλημα το βλάπτει μόνο ο Ολυμπιακός που μέσω διαιτησίας αλλοιώνει τα αποτελέσματα και παίρνει τους τίτλους ενώ δεν τους δικαιούται. Στους προηγούμενους ισχυρισμούς υπάρχει λάθος σε πολλά επίπεδα. Καταρχήν δε μπορεί μια ομάδα να έχει πάρει από το 1997 όλα τα πρωταθλήματα εκτός από 3 και ένα τέτοιο επίτευγμα να οφείλεται μόνο σε αλλοιωμένη διαιτησία, παρά μόνο να έχει επηρεάσει περισσότερο τη διαιτησία σε σχέση με τις άλλες επειδή διαθέτει μεγαλύτερα κεφάλαια. Και ο Ολυμπιακός πράγματι διαθέτει με διαφορά μεγαλύτερα κεφάλαια από όλες τις άλλες ομάδες τα τελευταία 20 χρόνια, οπότε το πιο λογικό είναι ότι έχει φτιάξει και την καλύτερη ομάδα. Προσωπικά έχω δεί μεγάλη διαιτητική εύνοια του Ολυμπιακού μόνο την περίοδο 1997-2004&το 2013, και γι` αυτό το λόγο ίσως 2-3 έτη να δικαιούνταν το πρωτάθλημα ο Παναθηναικός` αντίστοιχα όμως το 2004, χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα ο Παναθηναικός, πιστεύω ότι άλλαξε τα δεδομένα στο παιχνίδι ΠΑΟ- Ολυμπιακός μια φάση στην οποία διαπληκτίστηκαν 2 αντίπαλοι παίκτες και αποβλήθηκε μόνο εκείνος του Ολυμπιακού (Τζιοβάνι). Ενώ μέχρι τότε ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος αυτό έδωσε θάρρος στον Παναθηναικό να αναλάβει τα ηνία του αγώνα και να ισοφαρίσει. Επίσης το 2010 (χρονιά που ήρθε ο Τζιμπρίλ Σισέ στον ΠΑΟ) διέκρινα μια επαναλαμβανόμενη και έντονη εύνοια του Παναθηναικού η οποία του έδωσε και το πρωτάθλημα.  Κι όμως για όλα αυτά δεν ειπώθηκε σχεδόν τίποτα και τις υπόλοιπες χρονιές συνεχίζονταν ακατάπαυστα οι ισχυρισμοί ότι ευνοείται κραυγαλέα μόνο ο Ολυμπιακός. Όπως δεν ειπώθηκε σχεδόν τίποτα για την εύνοια της ΑΕΚ στο κύπελλο σε 4 χρονιές: (1) σε ημιτελικό Ξάνθη- ΑΕΚ ακυρώθηκε κανονικό γκόλ της Ξάνθης, δόθηκε πέναλτυ υπέρ της ΑΕΚ που δεν ήταν και το 3-0 μετατράπηκε σε 2-1, που ανατράπηκε στη ρεβάνς με 1-0 στο 84` (2) σε τελικό ΑΕΚ- Ατρόμητος 3-0 το 1<sup>ο</sup> γκόλ προήλθε από θέση οφσάιντ (3) μετά έναν ημιτελικό ΠΑΟΚ- Ολυμπιακός 0-2 ο αρχηγός του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης, θεωρώντας ότι αδικήθηκε από τη διαιτησία (προσωπικά είδα τις φάσεις και συμπέρανα αντίθετα πως αυτός που αδικήθηκε ήταν ο Ολυμπιακός), ανακοίνωσε πως δε θα κατεβεί ο ΠΑΟΚ στη ρεβάνς. Αποτέλεσμα ήταν ότι ο τότε υφηπουργός αθλητισμού Σταύρος Κοντονής, με σκοπό την «εξυγίανση» του αθλήματος (απορίας άξιον πώς θα προέκυπτε με αυτό τον τρόπο εξυγίανση), να διακόψει το κύπελλο επ` αόριστον, να αποφασιστεί τελικά να γίνει ο τελικός Ολυμπιακός-ΑΕΚ 25 ημέρες μετά την κανονική ημερομηνία του και να νικήσει η ΑΕΚ 2-1, πιο φορμαρισμένη εφόσον συνέχιζε να παίζει αγώνες των πλέι-οφ ενώ ο Ολυμπιακός είχε ολοκληρώσει όλες τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Επιπλέον παράγοντας ότι στο μεταξύ επέστρεψε ο τραυματίας Μάνταλος που ήταν και ο σκόρερ του ενός από τα δύο γκόλ της ΑΕΚ (4) Σε ημιτελικό Ολυμπιακός- ΑΕΚ 1-2 ο Πατίτο της ΑΕΚ σκόραρε μετά από κοντρόλ με το χέρι. Το 0-1 του Ολυμπιακού στη ρεβάνς δεν ήταν αρκετό σύμφωνα με τον ανεκδιήγητο κανονισμό να προκρίνεται η ομάδα που έχει πετύχει τα περισσότερα εκτός έδρας γκόλ, λές και το 2-1 δεν είναι πιο αμφίρροπο από το 1-0.

Με όλα αυτά δεν εννοούμε βέβαια ότι ο Ολυμπιακός στο κύπελλο ήταν η αθώα περιστερά που δεν ευνοήθηκε ποτέ. Αντίθετα στον ένα τελικό με τον Αστέρα Τρίπολης έγιναν όργια ώστε να πάρει το κύπελλο (δε δόθηκαν 2 πέναλτυ + 1 αποβολή έναντι του Ολυμπιακού, ο οποίος πήρε και 1 πέναλτυ που δεν ήταν), και στον άλλον με τον Ατρόμητο δε δόθηκε καθαρό πέναλτυ στην αντίπαλη ομάδα στο 120` με το οποίο θα μπορούσε να ισοφαρίσει και να στείλει το μάτς στα πέναλτυ. Εννοούμε όμως ότι στην Ελλάδα η κάθε ομάδα δυστυχώς κάνει ότι μπορεί για να επηρεάσει τη διαιτησία υπέρ της, και χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι ο ΠΑΟΚ που (1) στο περσινό κύπελλο στον ημιτελικό είχε υπέρ του σκανδαλώδη διαιτησία με την οποία ανέτρεψε το 4-2 του Παναθηναικού με 4-0 και πήρε τον τελικό με την ΑΕΚ με γκόλ- οφσάιντ (2) στο φετεινό πρωτάθλημα, που χωρίς τους μηδενισμούς λόγω επεισοδίων στα παιχνίδια με Ολυμπιακό&ΑΕΚ στην Τούμπα θα το έπαιρνε, σφυρίχθηκαν ένα τσουβάλι γκόλ- οφσάιντ του ΠΑΟΚ κι άλλο ένα τσουβάλι πέναλτυ υπέρ του που δεν ήταν (ή αντίστροφα δε σφυρίχθηκαν πέναλτυ εναντίον του που ήταν). Μολαταύτα ΑΕΚ- ΠΑΟΚ- ΠΑΟ παριστάνουν ακόμη και σήμερα τους πρεσβευτές του τίμιου ποδοσφαίρου έναντι του Ολυμπιακού. Για τον ΠΑΟΚ ήδη τα είπαμε και πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη και τους τραμπουκισμούς τις εμπρηστικές δηλώσεις – αυτές κι αν προκαλούν επεισόδια- και τις απειλές του Ιβάν Σαββίδη και των συνεργατών του. Δε μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε ότι στον αγώνα ΠΑΟ- ΠΑΟΚ ο τότε προπονητής του ΠΑΟΚ Ίβιτς, με αφορμή αντικείμενο που δέχθηκε στο κεφάλι κι ενώ ο αγώνας ήταν 1-0 στο 66` υπέρ του ΠΑΟ, ενώ δεν υπήρχε λόγος πήγε επίτηδες στο νοσοκομείο ώστε να διακοπεί το παιχνίδι και να κατακυρωθεί στα χαρτιά υπέρ του ΠΑΟΚ, απόφαση η οποία στέρησε την 1^η θέση του ΠΑΟ στα πλέι-οφ και κατετάγη 3^ος. Όταν βέβαια στο φετεινό πρωτάθλημα κάτι ανάλογο έκανε κι ο Ολυμπιακός έναντι του ΠΑΟΚ τότε ο ΠΑΟΚ θυμήθηκε την ηθική με τα 2 μέτρα&σταθμά του, ενώ και στον αγώνα με την ΑΕΚ είχε την απαίτηση να βγεί η ΑΕΚ στις καθυστερήσεις μετά την εισβολή του Σαββίδη στο γήπεδο με όπλο, τη δια της βίας αλλαγή της απόφασης του διαιτητή που δε μέτρησε γκόλ του ΠΑΟΚ στο 90` ως οφσάιντ και τους τραμπουκισμούς που ακολούθησαν μετά τη διακοπή.  Μαλιστα ο ΠΑΟ τότε υπέστη αφαίρεση βαθμών και για τη νέα σαιζόν, ενώ καμία αφαίρεση βαθμών δεν έγινε σε ΑΕΚ- ΠΑΟΚ για τη σχεδόν ισοπέδωση του Πανθεσσαλικού Σταδίου στον μεταξύ τους αγώνα κάπου 1 μήνα πρίν, όπου μεταξύ των οπαδών βγήκαν μέχρι και μαχαίρια. Όσο για την ΑΕΚ, ενώ μάλλον ήταν η μεγαλύτερη προπαγανδίστρια περί ευνοικής διαιτησίας του Ολυμπιακού, τα 3 τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό κατά πάσα πιθανότητα δε θα τα κέρδιζε χωρίς τη διαιτησία. Στο 1<sup>ο</sup> δόθηκαν εναντίον του Ολυμπιακού 2 κόκκινες κάρτες που δεν ήταν, στο 2<sup>ο</sup> μία κόκκινη κι ένα πέναλτυ που επίσης δεν ήταν και στο 3<sup>ο</sup> στο 2<sup>ο</sup> ημίχρονο (1<sup>ο</sup> ημίχρονο 0-2) σφυρίχθηκαν φάουλ της τάξης του 25-5 και δόθηκε λανθασμένο φάουλ του παίκτη του Ολυμπιακού Εμμενίκε που ετοιμαζόταν να βγεί τέτ-α-τέτ. Ο κύριος λόγος όμως της υπέρτατης ανηθικότητας της ΑΕΚ, οι οπαδοί της οποίας τα σπάνε κάθε φορά που τους νικάει ο Ολυμπιακός στο γήπεδό τους (όπως και εκείνοι του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ άλλωστε) και κατά τα άλλα παριστάνει την ηθική ομάδα, είναι ότι χάρη σε ένα άρθρο ουσιαστικά της χαρίστηκαν χρέη ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ μόλις έπεσε λόγω αυτών των χρεών στη Γ` Εθνική` οπότε όχι μόνο ανέβηκε μετά στη Σουπερλίγκα απαλλαγμένη χρεών, αλλά και χάρη στη ρύθμιση την ανέλαβε ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μελισσανίδης που την ενίσχυσε και γι` αυτό πρωταγωνίστησε την προηγούμενη χρονιά. Από τους τελευταίους που θα δικαιούνταν να ομιλούν για ηθική έναντι του Ολυμπιακού είναι φυσικά και ο Παναθηναικός, ο «αιώνιος» αντίπαλός του, διότι (1) επί εποχής Βαρδινογιάννη είχε εκείνος την εύνοια της διαιτησίας, σε τέτοιο βαθμό που το πρωτάθλημα όταν προπονητής του Ολυμπιακού ήταν ο Μπλαχίν είναι κυριολεκτικά κλεμμένο (2) έστησε μέσω του καναλιού ΣΚΑΙ όλο το βρώμικο κατηγορητήριο εναντίον του προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη περί στημένων αγώνων, από το οποίο (όπως προέβλεψε και ο ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας ο οποίος είχε ασχοληθεί εκτεταμένα με την υπόθεση) δεν αποδείχθηκε απολύτως τίποτα, κι είχε το θράσος μετά να καταγγείλει τον Ολυμπιακό στην ΟΥΕΦΑ ότι με τέτοιο κατηγορητήριο έναντι του προέδρου του δεν εδικαιούτο να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λίγκ με προφανή σκοπό να πάρει ο Παναθηναικός τη θέση του καθώς και τα 25 εκατομμύρια ευρώ ετησίως (3) Ούκ ολίγες φορές είχε τερματίσει ο ΠΑΟΚ 2^ος στο πρωτάθλημα αλλά τη θέση την πήρε τελικά ο ΠΑΟ στους αγώνες των πλέι-οφ με την εύνοια της διαιτησίας, αυτή τη διαδικασία που εφαρμόζεται αποκλειστικά στην Ελλάδα και περικόπτει την αληθινή διαφορά βαθμολογίας των ομάδων (4) Στην ψηφοφορία για το αν Ολυμπιακός Βόλου και Καβάλα δικαιούνταν να μείνουν στην Α` Εθνική παρά τις ατασθαλίες των προέδρων τους,  ΠΑΟ και ΑΕΚ ψήφισαν κατά κι έτσι οι δύο ομάδες υποβιβάστηκαν στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα (για την ιστορία ο ΠΑΟΚ ψήφισε λευκό κι ο Ολυμπιακός υπέρ) προφανώς γιατί είχαν συμφέροντα να βγαίνουν άνετα δεύτεροι και τρίτοι στα πλέι-οφ. Μια απόφαση πέρα για πέρα άδικη, αφού ένας πρόεδρος είναι περαστικός από μια ομάδα αλλά η ομάδα είναι brand name και δε δικαιούται κανείς να αλλοιώνει τα αγωνιστικά της αποτελέσματα ούτε να τη ζημιώνει ανεπανόρθωτα. Δεν περιμέναμε βέβαια τίποτα διαφορετικό από τον Παναθηναικό, την ομάδα της επιδειξίας και του μεγαλοαστισμού, ούτε από την ΑΕΚ που λόγω του υπαρξιακού της κόμπλεξ (ειδικά εναντίον του κατεστημένου) είναι διατεθειμένη να βλάψει τον οποιονδήποτε προκειμένου να βγεί στην επιφάνεια.

Συμπερασματικά η κρίση του ποδοσφαίρου δεν οφείλεται σε μία ομάδα συγκεκριμένα αλλά στον άρρωστο οπαδισμό μας, που θέλουμε να πιστεύουμε και να επιβάλλουμε και στους άλλους ότι η δική μας ομάδα έχει πάντα δίκιο και οι άλλες άδικο και πρέπει να χάνουν από τη δική μας γιατί έτσι μας αρέσει. Για το λόγο αυτό ισχυριζόμαστε ότι η δική μας ομάδα μονίμως αδικείται από τη διαιτησία και ακόμη χειρότερα προκαλούμε επεισόδια όταν δε νικάει. Η ελληνική δικαιοσύνη βρίσκεται στην εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση να τιμωρεί τις ομάδες και τους φιλάθλους της κάθε φορά που γίνεται το 2^ο, είτε με απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων είτε με πρόστιμα χρηματικά ή αφαίρεσης βαθμών. Ισχύει όμως το ίδιο που γράψαμε σε άλλα άρθρα για τις ιδιωτικές εταιρείες. Μια ΠΑΕ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα ούτε κράτος ώστε να επιβάλλει την τάξη στους φιλάθλους. Η διατήρηση της τάξης, όπως ακριβώς συμβαίνει στο σύνολο του υπαίθρου εκτός των γηπέδων, είναι καθαρά δουλειά της αστυνομίας, η οποία και υποχρεούται να εντοπίζει και να συλλαμβάνει τα άτομα που κάνουν τα επεισόδια και όχι να την πληρώνουμε οι υπόλοιποι. Άλλωστε (1) οπαδός άλλης ομάδας άνετα θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως οπαδός εκείνης που θέλει να βλάψει και να κάνει επίτηδες επεισόδια, όπως κάποιοι επιχείρησαν πρόσφατα να κάνουν κάτι παρόμοιο εις βάρος της ΑΕΚ (2) τα άτομα που κάνουν επεισόδια πολλές φορές διακατέχονται από εσωτερικό κόμπλεξ, συνεπώς δεν αποκλείεται να είναι και ευχαρίστησή τους να προκαλέσουν επεισόδια με σκοπό να πρωταγωνιστήσουν σε κάτι και λόγω φθόνου να θέλουν να προκαλέσουν κακό. Σε αυτή την περίπτωση οι αποφάσεις τιμωρίας των ομάδων και των φιλάθλων εξυπηρετούν ακριβώς τους σκοπούς τους και κάθε άλλο παρά εξυγίανση του αθλήματος γίνεται.

Και κάτι επιπρόσθετο περί της κρίσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αποτελεί μεγάλη ανωμαλία οι εθνικές ομάδες μας των Παίδων, των Ελπίδων, των Νέων κλπ να πρωταγωνιστούν σε τέτοιο βαθμό που να διεκδικούν πρωτάθλημα Ευρώπης και στους άντρες –σε επίπεδο και συλλόγων και Εθνικής- να είμαστε εντελώς κομπάρσοι με το EURO 2004 να είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Σίγουρα λοιπόν υστερούμε σε υποδομές, και σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφθορά. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ίσως η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, που μετά τη λαμπρή πορεία στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ξαφνικά εμφάνισε μια απογοητευτική εικόνα, πολλά ακούστηκαν για διαφθορά της ΕΠΟ (και η άρνηση του τότε προέδρου της ΕΠΟ να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα ενίσχυσε αυτή την άποψη) και παραδόξως ο τότε προπονητής μας Φερνάντο Σάντος εκτός της παραίτησής του πήρε διαφορετικό αεροπλάνο απ` ότι η Εθνική και μετέβη κατευθείαν στη γενέτειρά του την Πορτογαλία σαν να τσακώθηκε με παράγοντες της ΕΠΟ (γιατί όλοι οι παίκτες συνέχισαν να μιλούν για αυτόν με τα καλύτερα λόγια).

Επίσης είναι επιεικώς απαράδεκτο ομάδες να παίζουν μέρος ή και το σύνολο των αγώνων μιας σαιζόν και εκ των υστέρων, κατόπιν εορτής δηλαδή, να δέχονται αφαίρεση βαθμών ή και να υποβιβάζονται επειδή δεν είχαν τελικά φορολογική ενημερότητα ή δεν πλήρωσαν κάποιον παίκτη κλπ. Πάνω απ` όλα αποτελεί βεβήλωση του κόπου των ποδοσφαιριστών, που τίμια με τον αγώνα τους κέρδισαν ότι κέρδισαν στο γήπεδο. Οι βαθμολογίες πρέπει να προκύπτουν μόνο μέσα από τους αγωνιστικούς χώρους και όχι έξω από αυτούς, αλλοιώς μπερδεύουμε τη νομιμότητα με την αξία μιας ομάδας που σε ότι φταίξει πρέπει να δέχεται μόνο πρόστιμο και τίποτα άλλο. Είναι πχ σαν να υποβιβάζουμε την ικανότητα του Μαραντόνα ως ποδοσφαιριστή επειδή δεν έχει καλό χαρακτήρα, λές και δε συμμετείχε σε ποδοσφαιρικές διοργανώσεις αλλά σε εκπομπές ηθικής διαπαιδαγώγησης.

Υ.Γ. Οι λόγοι της κυριαρχίας του Ολυμπιακού την τελευταία 20ετία θα πρέπει να αναζητηθούν, ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΕΚ, πολύ περισσότερο σε άλλους λόγους παρά στην εύνοια της διαιτησίας για τον Ολυμπιακό. Πέραν του ότι αρκετές φορές, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, δεν είχαν το ειδικό βάρος να νικήσουν σε θεωρητικά εύκολα παιχνίδια και να τον προσπεράσουν στο νήμα (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΑΕΚ, που μια χρονιά ετοίμασε φιέστα τίτλου εντός έδρας με τον Ιωνικό κι έχασε 0-1), το πρόσφατο παρελθόν τους ήταν κυριολεκτικά αυτοκαταστροφικό. Και επεξηγώ:

(1) ο ΠΑΟ με προπονητή τον Μαρκαριάν, γύρω στο έτος 2009, είχε φτιάξει ένα υπέροχο καλοκουρδισμένο σύνολο με πολύ καλή άμυνα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 2 περικομμένες σαιζόν που προπόνησε τον Παναθηναικό συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς από τον Ολυμπιακό, ούτε ότι προκρίθηκε στους 8 του Τσάμπιονς Λίγκ και του ΟΥΕΦΑ αποκλειόμενος στις λεπτομέρειες. Ειδικά στο ΟΥΕΦΑ, στη ρεβάνς του 0-1 μέσα στην έδρα της Πόρτο, αν δεν ήταν τραυματίας ο Μπασινάς θα μπορούσαμε να μιλάμε ακόμη και για κατάκτηση του τροπαίου, καθώς σε περίπτωση πρόκρισης η πιο αξιόλογη αντίπαλος από τις άλλες 3 ήταν η Σέλτικ. Ο προπονητής λοιπόν και σχεδόν οι μισοί παίκτες της υπέροχης αυτής ομάδας απολύθηκαν μόνο και μόνο επειδή χάθηκε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία εξαιτίας του 3-0 του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη κάτω από συνθήκες τρομοκρατίας στα αποδυτήρια. Το πρωτάθλημα την αμέσως επόμενη χρονιά απλώς έριξε στάχτη στα μάτια, γιατί οι οπαδοί, λόγω σνομπισμού ότι η ομάδα τους έπρεπε υποχρεωτικά να είναι πρώτοι και ο Βαρδινογιάννης δε διέθετε τα ίδια κεφάλαια με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού τον Κόκκαλη, αντί να ζητήσουν να συνασπιστεί νέος επενδυτής απαίτησαν να φύγει ο υπάρχων. Από εκεί ξεκίνησε και η κατρακύλα του Παναθηναικού καθώς ο νέος πρόεδρος Πατέρας και ο νέος επενδυτής Βγενόπουλος επίσης απεχώρησαν όταν δέχθηκαν εκ νέου αποδοκιμασίες, και μετά ο νέος πρόεδρος Αλαφούζος δεν πέτυχε στα οικονομικά του πλάνα και αποπροσανατόλισε την ομάδα με τις συνεχείς διαμαρτυρίες του έναντι της διαιτησίας πολλές φορές απρόκλητα. Φέτος μόλις που γλύτωσε τον υποβιβασμό.   

(2) η ΑΕΚ επί εποχής προπονητή Μπάγιεβιτς είχε το καλύτερο σύνολο και κέρδισε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα. Καθώς δεν του συγχώρησαν ποτέ ότι υπέγραψε στον Ολυμπιακό, μόλις επέστρεψε στον πάγκο της ΑΕΚ οι αποδοκιμασίες που δέχθηκε αποδείχθηκαν καθοριστικές ώστε να χάσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Ο ίδιος εμφύλιος μεταξύ των οπαδών υπήρχε και στο κατά πόσον ο Ντέμης Νικολαίδης ήταν καλός πρόεδρος, πράγμα απαράδεκτο εφόσον ο Ντέμης έχει δώσει και την ψυχή του για την ΑΕΚ και μάλιστα αρνήθηκε να υπογράψει στον Ολυμπιακό για περισσότερα χρήματα. Επιπλέον η ΑΕΚ έμπλεξε με προέδρους που της έκλεψαν χρήματα, με χειρότερο τον Ψωμιάδη και τον Τροχανά να έπεται. Από εκεί προέκυψαν και τα μεγάλα της χρέη. Σε κάθε περίπτωση ουδέποτε διατέθηκαν για την ομάδα τα κεφάλαια που διέθετε ο Ολυμπιακός ώστε να έχει την αξίωση να φτιάξει καλύτερη ομάδα. Καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό έφτιαξε μόλις φέτος, όταν ο Μαρινάκης μετά το πρώτο έγκλημα να αντικαταστήσει στην αρχή της σαιζόν στον πάγκο τον Τάκη Λεμονή (που μόλις είχε καταφέρει να στρώσει την ομάδα) κι ενώ τον επανέφερε πραγματοποίησε τα Χριστούγεννα και το 2^ο, παρότι από το -5 από την ΑΕΚ τον έκανε πρωταθλητή χειμώνα, να τον αντικαταστήσει ξανά! Αποτέλεσμα να τερματίσει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα περίπου 10 βαθμούς πίσω από την ΑΕΚ και να σέρνεται.