Η Κοινωνία μας Κοροιδεύει_Μέρος 2ο_Κοινωνική Τάξη

Αν παρακολουθήσετε τα ΜΜΕ ή διαβάσετε ειδήσεις, θα δείτε ότι περί ρατσισμού η κοινωνία μας έχει ζαλίσει με μηνύματα του τύπου να μην κάνουμε διακρίσεις έναντι άλλων κατηγοριών συνανθρώπων μας, στρεφόμενα σχεδόν αποκλειστικά στο είδος του φυλετικού ρατσισμού με κακόβουλο σκοπό να ανέχονται τα φτωχότερα κράτη τους λαθρομετανάστες ώστε να αποτελεί το γεγονός άλλον έναν λόγο οικονομικού δανεισμού τους από τα πλουσιότερα, όπως έχουμε αναπτύξει σε άλλα άρθρα` χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο φυλετικός ρατσισμός, η κατά κανόνα θεωρία δηλαδή ότι η λευκή φυλή είναι διαννοητικά ανώτερη και «καθαρή» σε σχέση με τη μαύρη  (συνεπώς ότι δήθεν οι λευκοί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους μαύρους και ακόμη παραπέρα ότι οι μαύροι οφείλουν να είναι υπόδουλοι περίπου σαν τα ζώα) δεν είναι απολύτως κατακριτέα και αρρωστημένη γιατί τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου δεν πηγάζουν από την ευφυία ή το χρώμα του αλλά από την ηθική του.

Το θέμα όμως δεν είναι αν συμφωνούμε στο να κατακρίνουμε τον φυλετικό ρατσισμό, αλλά στο κατά πόσον η κοινωνία εντέχνως προβάλλει το δέντρο και κρύβει το δάσος. ΔΙΟΤΙ Ο ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ με τον οποίο μας επιβάλλει να συμπεριφερόμαστε έναντι των συνανθρώπων μας από τη νεαρή κιόλας ηλικία, και αφορά την επίσημη ή την άγραφη κοινωνική τάξη στην οποία φέρεται να ανήκει ο καθένας μας σύμφωνα με τους άλλους. Μας μαθαίνει με λίγα λόγια υποσυνείδητα να εκτιμούμε και να συμπεριφερόμαστε καλύτερα απέναντι στα άτομα μιας «ανώτερης» κοινωνικής τάξης, και τα ακριβώς αντίθετα για μια «κατώτερη». Παρακάτω αναφέρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα κοινωνικού ρατσισμού ο οποίος θερίζει κυριολεκτικά στην κοινωνία μας και δημιουργεί μια αναξιοκρατία που δεν επιτρέπει ποτέ στο κοινωνικό σύνολο να ευημερήσει. Κατά τα άλλα για την κακή μας μοίρα φταίνε μόνο οι πολιτικοί που «μας είπαν ψέματα», λές και δεν ξέρουμε ποιοι ψεύδονται όταν τους ξαναψηφίζουμε (κάποιοι από μας γιατί διόρισαν εμάς ή το παιδί μας σε καλή θέση, τότε την αξιοκρατία τη γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια) ή διατηρήσαμε ποτέ μας την ψήφο ή την προτίμησή μας σε καλό πολιτικό με την πάροδο του χρόνου.

(1)Επαγγελματικός- οικονομικός ρατσισμός

Αν είσαι γιατρός, δικηγόρος, δικαστής, πολιτικός, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, ηθοποιός, επιχειρηματίας, γραμματέας κλπ. τότε ονομάζεσαι αυτομάτως επιφανές πρόσωπο. Δεν έχει σημασία αν επί του παρόντος εσύ κατά τη λαική έκφραση επί του παρόντος «τα ξύνεις», είτε στην επαγγελματική είτε στην ιδιωτική σου ζωή, μετάφραση παράγεις ελάχιστη έως μηδενική δημιουργικότητα (έχεις απλοικές ενασχολήσεις στο επάγγελμά σου, δεν ασκείς πνευματική καλλιέργεια στον προσωπικό σου χρόνο). Ούτε αν κατακλέβεις τον κόσμο ζητώντας ή λαμβάνοντας υπέρογκες αμοιβές ενώ απλώς κουνάς το μικρό σου δακτυλάκι στα πλαίσια του επαγγέλματός σου, ενώ δηλαδή ούκ ολίγες φορές κάνεις απλούστατες κινήσεις ρουτίνας που δεν εμπεριέχουν κόπο ή δυσκολία. Ενώ αν είσαι εργάτης, ντελιβεράς, σερβιτόρος, καθαριστής, υπηρέτης, διανομέας φυλλαδίων κλπ. θεωρείσαι κατώτερη κατηγορία. Δε σέβονται τον κόπο που καταβάλλεις ή και τον κίνδυνο που διατρέχεις όσον αφορά την υγεία σου ή το αν πάθεις ατύχημα σε ένα επάγγελμα κοινής ωφελείας, σε κάθε περίπτωση σου δίνουν ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε σέβονται το ότι μπορεί εσύ με πολλές θυσίες να έχεις επιτύχει επαρκή αποταμίευση και να είσαι αυτάρκης οικονομικά και πνευματικά στη ζωή σου, ενώ ένα άλλο «επιφανές» πρόσωπο που μπορεί να ασκεί εξευτελιστική συμπεριφορά στους συνανθρώπους του ή/και μπορεί να τους ληστεύει οικονομικά μένει πάντα στην επιφάνεια και δεν περιθωριοποιείται περιφρονητικά όπως και έπρεπε να γίνει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι πρόεδροι κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων στην Ελλάδα (συνήθως των πιο μεγάλων, γιατί κατά κανόνα όσο περισσότερο χρήμα διακινείται κάπου τόσο μεγαλύτερη και η ανηθικότητα), καθώς και πολιτικά στελέχη κομμάτων. Δε θα χρειαστεί να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Στις ΗΠΑ έχουν μετατρέψει την παραπάνω γενική ηλιθιότητα σε επίσημη, απαγορεύοντας τη σύναψη ερωτικών σχέσεων μεταξύ στελεχών με μεγάλη «διαφορά κοινωνικής τάξης» εντός της ίδιας επιχείρησης, και είναι πολύ πιθανό και να απαγορεύουν και τη σύναψη ερωτικών σχέσεων γενικά παίρνοντας αυτομάτως ως δεδομένο ότι ο καθένας που θα το κάνει «θα ευνοήσει κατά το κακώς εννοούμενο τον σύντροφό του». Το άκρον άωτον της αρρωστημένης προκατάληψης πραγματικά.

Ο ρατσισμός που αναφέραμε είναι διττής φύσης, καθώς υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, «ανώτερους» όσουν έχουν υψηλότερο εισόδημα έναντι των άλλων. Περί του γιατί κάποιοι στο επάγγελμά τους αμοίβονται με χρυσό και κάποιοι άλλοι με κάρβουνο ούτε λόγος. Κακοήθεια η προηγούμενη επίσης της κοινωνίας μας, η οποία αμοίβει τα επαγγέλματα βάσει της ταμπέλας και όχι βάσει του αληθινού χρήσιμου έργου. Δε μπορεί για παράδειγμα υπάλληλος του δημοσίου, που απλώς για 2-3 ώρες βαράει σφραγίδες και τις υπόλοιπες κάθεται, να παίρνει το μήνα 1200 ευρώ και ένας εργάτης σε βαριά επικίνδυνη και ανθυγιεινή 8ωρη εργασία μόνο 600. Δε μπορεί κάποιοι αστυνομικοί ή στρατιωτικοί, πέρα από τις παχυλές αμοιβές που λαμβάνουν, να βγαίνουν σε πλήρη σύνταξη στα 45 τους χρόνια (κι ακόμη χρειρότερα οι βουλευτές στα 4 χρόνια, με σύνταξη μάλιστα ανεξάρτητη από τις υπόλοιπα επαγγέλματα που θα ασκήσουν), και ένας με συμβατικό επάγγελμα να πρέπει να αναμένει μέχρι τα 65 και να παίρνει σύνταξη- ελεημοσύνη. Τέτοιου είδους ανισότητες είναι κραυγαλέα ανήθικες. Την εποχή μάλιστα που έψαχνα για σύντροφο είχα διαβάσει την αηδιαστική καμπάνια ενός γραφείου γνωριμιών στο Κολωνάκι (τυχαία η περιοχή? Δε νομίζω) το οποίο αρνούνταν να μεσολαβήσει σε σύναψη σχέσεων μεταξύ ατόμων «διαφορετικής οικονομικής επιφάνειας» γιατί θεωρούσε σίγουρο ότι «δε θα ταιριάζουν στα κοινά ενδιαφέροντα». Λές και τους αφορούσε αυτούς τι θα επιλέξει ο άλλος και αν θα του βγεί. Είναι αυτό που λέμε «όχι μόνο ενεργώ κατά ηλίθιο τρόπο αλλά κι εκεί που δε με σπέρνουν φυτρώνω».  

(2)Ρατσισμός του στυλ και της άνεσης

Όταν έχεις άνετο και ωραίο στυλ εμφάνιση και ευγλωττία, με λίγα λόγια αν περνούν καλά οι άλλοι μαζί σου, όλοι μαζεύονται γύρω σου και κρέμονται από τα χείλη σου, δικαιολογημένα σε ένα βαθμό γιατί η ωραία εικόνα σε κάτι δμιουργεί θετική ψυχολογία. Το πρόβλημα προκύπτει όταν πληροίς τα παραπάνω και δέχεσαι την ανάλογη αναγνώριση ενώ είσαι μοσχάρι στη συμπεριφορά, δηλαδή τους προσβάλλεις τους υποτιμάς και δεν τηρείς τα συμφωνηθέντα. Αντίθετα αν είσαι το καλύτερο παιδί, που δε βλάπτεις κανένα και κάνεις ότι είναι δυνατό να βοηθήσεις τον οποιονδήποτε, και επιπλέον έχεις ευαίσθητο και συνεσταλμένο χαρακτήρα, οι συντριπτικά περισσότεροι θα σε θεωρήσουν πάνω κάτω εντελώς βλάκα, διαννοητικά καθυστερημένο και άνθρωπο χωρίς προσωπικότητα με εμιωμένα δικαιώματα στην ευημερία. Κάποιοι μάλιστα μου έχουν δηλώσει την οβιδιακή ηλιθιότητα -της σύγχρονης αμερικανικής Ψυχολογίας υπόψιν- πως η ευαισθησία σε όλους λέει είναι ίδια και είναι μόνο στο χέρι μας το αν  επηρεαστούμε συναισθηματικά από αρνητικές καταστάσεις. Ήταν δηλαδή από τη φύση τους το ίδιο ευαίσθητοι οι θανατοποινίτες, που σκότωσαν ανθρώπους με αποτρόπαιο τρόπο, με υγιείς διαννοητικά ανθρώπους που παίρνουν αντικαταθλιπτική θεραπεία. Βάσει των παραπάνω εδώ είναι που ισχύει το σοφό ρητό «δώσε θάρρος στο χωριάτη να ανεβεί και στο κρεβάτι». Κι αν κατεβήκαμε στις πόλεις και βρήκαμε εκλεπτυσμένο επάγγελμα και βγάλαμε λεφτά, σε τελική ανάλυση μολαταύτα χωριάτες είμασταν και χωριάτες παραμείναμε. Γιατί χωριάτη στην ιδεολογία δε σε κάνει το μέρος ή το επάγγελμα ή οι διασυνδέσεις σου αλλά το πνευματικό σου επίπεδο. Και καλά τον ήπιο και ηθικό άνθρωπο απλώς να τον υποτιμούν. Όταν όμως δεν του κάνουν ούτε παρέα? Όταν δεν τον επιλέγουν ούτε ως σύντροφο και για σύντροφο επιλέγουν αδιαμφισβήτητα το μοσχάρι με το ωραίο στυλ? Αυτή είναι η αηδία και η σιχαμάρα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Μια αηδία και σιχαμάρα που οι περισσότεροι ασκούμε στους άλλους σα να κάνουμε face control, ως φορείς- πιόνια της προπαγάνδας της κοινωνίας που τη βολεύει μια χαρά να είμαστε διχασμένοι και να μην ευημερούμε, με τους κύριους και περισσότερους φορείς να προέρχονται από το γυναικείο φύλο εξαιτίας του κλειστού μυαλού το οποίο κατά κανόνα δυστυχώς διαθέτουν και με αυτό καθιστούν συγκρίσιμο το περιτύλιγμα με την ουσία.

(3) Ρατσισμός της ενδυμασίας και την καθαριότητας

Ο κοινωνικός ρατσισμός δεν περιορίζεται στο στυλ και την εμφάνιση του ατόμου αλλά επεκτείνεται και στο περιτύλιγμα με όλη τη σημασία της λέξης. Ούκ ολίγα άτομα προπαγανδισμένα από την κοινωνία μας, έχοντας προκύψει «κολλημένα με τη μπάλα» όσον αφορά το περιτύλιγμα, βάζουν ταμπέλες στους υπόλοιπους όχι βάσει της ηθικής και της πνευματικής τους ποιότητας αλλά βάσει του πώς ντύνονται και αν κάνουν μπάνιο κάθε μέρα. Χωρίς να τους ενδιαφέρει αν είσαι αδαμάντινος χαρακτήρας, συνεπής σε ότι λές και με διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, κοιτούν με το μικροσκόπιο αν το σπίτι σου δεν έχει σκουπιστεί- σφουγγαριστεί- ξεσκονιστεί πρόσφατα, έχεις παλιά ή φθαρμένα παπούτσια- μπλούζες- πουκάμισα- μπουφάν, αν τα φοράς ασιδέρωτα ή βρώμικα, ή ακόμη χειρότερα αν ντύνεσαι σύμφωνα με την παλιά μόδα και όχι με την καινούργια ή αν έχεις αγοράσει μάρκες ή ρούχα- παπούτσια από τη λαική ανεξάρτητα αν έχουν καλό σχέδιο. Περί αν ορισμένες τάσεις της μόδας είναι ή ήταν πέρα για πέρα βλακώδεις (για παράδειγμα λεπτή λουλουδάτη φούστα με χοντρή αρβύλα, παντόφλα λές και πάς στην παραλία, κακόγουστα ημίγυμνα ρούχα, σκισμένα τζίν παντελόνια, μίνι που κοντεύουν να φτάσουν στο εσώρουχο) φυσικά ούτε λόγος. Όπως ούτε λόγος κι όταν είσαι πεντακάθαρος και στην τρίχα αλλά κατά την αγοραία έκφραση βγάζεις «σκατά» απ` το στόμα σου. Κι όταν λέω «σκατά» δεν εννοώ οπωσδήποτε να βρίζεις γιατί έχουμε και το άλλο κουσούρι μερικών, να έχουν τη λανθασμένη εντύπωση πως αν μιλάς με το «σείς» και με το «σας» είσαι πολιτισμικά και ηθικά ανώτερος των άλλων, άσχετα αν τους συκοφαντείς τους ανταγωνίζεσαι με αθέμιτο τρόπο ή τους ειρωνεύεσαι. Αυτό ακριβώς το προηγούμενο που έγραψα εννοώ, ότι κοιτάμε το πώς φαίνεται ο άλλος και όχι το αν συμπεριφέρεται σωστά. Η χειρότερη κατηγορία των ρατσιστών αυτού του είδους είναι κάτι πλούσιες «κυρίες επί των τιμών», που το επάγγελμά τους είναι να ξύνουν το νυχάκι τους κλπ κι επειδή οι ίδιες στερούνται ουσιωδών ενδιαφερόντων στη ζωή τους νομίζουν ότι η ποιότητα του άλλου μετριέται στο αν σπούδασε στην Οξφόρδη, ντύνεται με Crocodilino, μιλάει με την αγγλική ευγένεια, τρώει 100 ευρώ το μήνα σε νερό για να κάνει μπάνιο, το σπίτι του από την καθαριότητα και την τάξη θυμίζει αποστειρωμένο θάλαμο νοσοκομείου, επαγγέλεται γιατρός και γενικά είναι μόνο ότι εγκρίνει η κοινωνία του και τίποτε άλλο. Η παραπάνω δήθεν εξυπνάδα αγγίζει πραγματικά τα όρια της αντιληπτικής διανοητικής καθυστέρησης, όπως και το να τρώς 2 ώρες την ημέρα για να έχεις το σπίτι σου στην τρίχα αντί να δείς μια ταινία ή να διαβάσεις ένα βιβλίο.

(4) Ρατσισμός της κλίκας- φατρίας ή του «τζακιού»

Σύμφωνα με τις προτεραιότητές σου έχεις τους ανθρώπους του πιο στενού σου κύκλου, με τους οποίους συνάπτεις σχέσεις σε μεγαλύτερο βαθμό απ` ότι με τους υπόλοιπους. Δεν περιορίζεσαι όμως σε αυτό αλλά φτάνεις στο άλλο άκρο να μην επιτρέπεις στους άλλους να σε πλησιάσουν, είτε με το να τους βγάζεις το λάδι μέχρι να σε συναντήσουν είτε με το να ασχολείσαι μόνο με τους δικούς σου εντός μιας ευρύτερης παρέας (γιορτής, δεξίωσης ή οποιασδήποτε φύσης γενικής συνεστίασης), και ακόμη χειρότερα να δίνεις πάντα δίκιο μόνο στους δικούς σου σε οποιαδήποτε διένεξη με τους άλλους ή όποιο γενικά ζήτημα αφορά το ατομικό συμφέρον της φατρίας σου άσχετα αν έχουν καταφανώς άδικο. Φτάνουμε έτσι μεταξύ άλλων στο σημείο (1) να παίρνει μια θέση εργασίας κάποιος με λιγότερα προσόντα από έναν άλλον και ο άλλος να μένει μέχρι και άνεργος (2
) να μη βρίσκει φίλους κάποιος που δεν έχει τις ανάλογες «άκρες», δηλαδή ήδη υπάρχουσες παρέες (3) να μένουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας χωρίς σύντροφο επειδή δεν υπάρχει κατάλληλο άτομο στις παρέες τους, και απορρίπτουν ασυζητητί επαφές μέσω ίντερνετ ως αναξιόπιστες ενώ θα μπορούσαν να κανονιστούν συναντήσεις για να διαπιστωθεί αν όντως υπάρχει καταλληλότητα.

Στο τελευταίο μάλιστα ζήτημα η κοινωνία μας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ενώ διοργανώνει εκδηλώσεις για συνεύρεση κόσμου (πχ συναυλίες, θέατρα, χορούς, εκδρομές, εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων) δεν υπάρχει καμία επίσημη δημόσια διαδικασία που να αφορά τη συντροφικότητα. Να είναι διαθέσιμα για παράδειγμα καφετέριες- μπάρ ειδικά για γνωριμία με δημόσια έγκριση, ιστοσελίδες γνωριμίας με στοιχεία κατόχων επικυρωμένα από το κράτος (ώστε να εξασφαλίζεται η αξιοκρατία που λέγαμε) ή και σχετικές εκδηλώσεις σε δημόσιο χώρο. Και καταλήγουν ούκ ολίγα άτομα, εντός μιας κοινωνίας εκατομμυρίων, να μη βρίσκουν ποτέ σύντροφο.

Υ. Γ. Ισχυρό υποσύνολο του παραπάνω ρατσισμού είναι ο ρατσισμός των γονέων που έχουν βρεί παρέες- άκρες με άλλους γονείς, ώστε να έχουν παρέα και οι σύντροφοι και τα παιδιά τους, και αποφεύγουν με δικαιολογίες να συναντήσουν εσένα που δεν έχεις παιδιά ή είσαι εργένης. Προσωπικά δεν υπήρξα μόνο αυτόπτης μάρτυρας τέτοιων επανειλλημμένων αρρωστημένων γεγονότων, αλλά τα υπέστησα και από γνωστούς μου με τους οποίους παλιότερα- προτού γίνουν δεσμευμένοι και γονείς- είχαμε στενή παρέα. Το απόλυτο ξεπούλημα ενός πρώην φίλου που αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι εγγυημένο όταν μπαίνει μπροστά το κακοπροαίρετο συμφέρον.

(5) Ρατσισμός της διένεξης ή της παρεξήγησης

Έχεις σχέσεις με ένα άτομο το οποίο εγκρίνεις ως γνωστό, φίλο, σύντροφο κλπ. Ξαφνικά διαφωνείτε έντονα σε ένα ζήτημα σε βαθμό διένεξης, ή κάνει κάτι που σε ενοχλεί. Αμέσως τον γράφεις στα μαύρα σου κατάστιχα, δεν προσπαθείς να τα βρείτε, τον απορρίπτεις και δια παντός από τις μελλοντικές σου επαφές και δεν αφήνεις κανένα περιθώριο να επανορθώσει αν το επιθυμεί. Και κατά τα άλλα ονομάζεσαι χριστιανός. Η κοινωνία φέρει τεράστια ευθύνη για την παραπάνω ιδεολογία, η οποία έχει πάρει την έκταση μάστιγας στον περίγυρό μας. Αντί να προωθήσει το μήνυμα ότι πρέπει πάντα να δίνουμε ευκαιρίες στους άλλους, γιατί ο καθένας έχει τα δικά του πιστεύω και η διακοπή σχέσεων δε συμφέρει κανέναν, μας λέει να κοιτάμε πάνω απ` όλα τον εαυτό μας, να έχουμε αυστηρώς ιδιοτελή κριτήρια χωρίς να αφήνουμε τον άλλο να αναπνεύσει, και ότι δε μας ταιριάζει να μην παλεύουμε να το διορθώσουμε αλλά να αναζητούμε άμεσα κάτι άλλο με το οποίο κατευθείαν να τη «βρίσκουμε», σαν ετοιματζίδικο φαγητό. Γι` αυτό σήμερα οι άνθρωποι έχουμε απομονωθεί έχοντας πολύ λίγους φίλους, οι χωρισμοί ζευγαριών είναι συχνότεροι από ποτέ και στον επαγγελματικό τομέα το παραμικρό υποτιθέμενο μεγάλο σφάλμα ενός υπαλλήλου μπορεί να οδηγήσει σε απόλυση χωρίς προειδοποίηση. Καθώς επιπλέον μας έχουν μάθει να είμαστε και εγωιστές- ατομιστές, πολύ συχνά μπλέκουμε μέσα μας το δίκιο με το συμφέρον και φτάνουμε στο αρρωστημένο σημείο να έχουμε πείσει τον εαυτό μας σε μια κατάσταση ότι έχουμε το απόλυτο δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα αδικούμε προκλητικότατα τους άλλους.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΕΙΔΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΩΗΝ ΦΙΛΟΥΣ- ΠΑΡΕΕΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΤΡΙΧΑ ΤΡΙΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

(6) Ρατσισμός της κακής συνήθειας ή απορριπτέας ιδιοσυγκρασίας του άλλου

Αν η κοινωνία σε είχε διδάξει να διαθέτεις πιο ανοικτό μυαλό στα πράγματα, θα ήσουν ανοικτός για σχέσεις με τον οποιονδήποτε εφόσον σε σεβόταν. Εντούτοις δε σου φτάνει αυτό αλλά κοιτάς και την ιδιοσυγκρασία του που αποτελεί προσωπικό του δεδομένο: αν κάνει καταχρήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ, υπερφαγία κλπ), αν το επάγγελμά του θεωρείται πιθανώς ή σίγουρα ανήθικο (πχ ιερόδουλη, σωματοφύλακας), αν οι απόψεις του δε σε βρίσκουν σύμφωνο, αν τον θεωρείς χαμηλότερης νοημοσύνης από σένα, αν σύμφωνα με την κλειστή κοινωνία που διαμένετε εκφράζεται ή πράττει σωστά ή ότι παρόμοιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις του κλείνεις την πόρτα, αντιμετωπίζοντάς τον ως υποτιμητέο είδος. Έτσι όχι μόνο δε χρησιμοποιείς το ορθό κριτήριο να βρίσκεις όλα αυτά που σας ενώνουν, γιατί τα υπόλοιπα δε σε αφορούν, αλλά του περνάς και το λανθασμένο μήνυμα ότι, επειδή «ξέπεσε» σε αυτά που κάνει, δεν του επιτρέπει η κοινωνία να τα διορθώσει κάνοντας μια καινούργια αρχή, τον σταυρώνει δηλαδή στην κυριολεξία. Όπως ακριβώς και στον ρατσισμό της παρεξήγησης. Η κατηγορία παρουσιάζει πολύ μεγάλη ομοιότητα και με τον φυλετικό ρατσισμό χωρίς να αφορά έθνος ή φυλή.

(7) Ρατσισμός της επιδιωκόμενης ή της ήδη υπάρχουσας συντροφικότητας

Υπάρχει επί του παρόντος μια σχέση σου φιλίας με άλλο πρόσωπο, και μπήκε στο μυαλό σου- ή πάντα το σκεφτόσουν- η πρόθεση και για το βήμα παραπάνω μαζί του, τη συντροφικότητα. Επειδή όμως δεν υπάρχει για οποιονδήποτε λόγο η ανάλογη πρόθεση από την άλλη πλευρά (οι γυναίκες μάλιστα συνήθως έχουν και το άλλο ωραίο κουσούρι, ότι είσαι υποχρεωμένος από την αρχή να δείξεις αν τις προορίζεις για φίλες ή συντρόφους ενώ μετά είναι αργά), και διέπραξες το «θανάσιμο» αμάρτημα να εκφράσεις το ενδιαφέρον σου, καθίσταται δήθεν αταίριαστο να εξακολουθήσεις και τις φιλικές επαφές ακόμη και αποβάλλεσαι με συνοπτικές διαδικασίες. Στην προκειμένη δεν πειράζει το άλλο άτομο το αν εσύ θα παρακούσεις και θα εξακολουθήσεις να επιμένεις για την αποδοχή με αδιάκριτο τρόπο (γιατί πράγματι από σεβασμό των επιλογών του άλλου μπορεί να μην ξαναθίξεις το θέμα) αλλά το αν εσύ «βλέπεις ερωτικά» στο εξής το άλλο άτομο ή αν «υποφέρεις» συναντώντας το στη ζωή σου, μια παρουσία που θα σου υπενθυμίζει ότι δε μπορεί να προκύψει συντροφικότητα. Λές και αφορά τους άλλους πώς νοιώθεις εσύ, ή υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που το διακριτικό ερωτικό ενδιαφέρον θα έπρεπε να τους ενοχλεί, και λές και σε ρώτησαν αν εσύ θα είσαι καλύτερα με το να μη βλέπεις το άλλο πρόσωπο, κάτι εντελώς υποκειμενικό που θα πρέπει δια ροπάλου να το αποφασίζει μόνο αυτός που πρότεινε τον δεσμό. Ορισμένοι μάλιστα και ειδικά γυναίκες δυστυχώς, που θα έπρεπε κανονικά λόγω της γλυκιάς παρουσίας τους να εκφράζουν την ηπιότητα και τον συναισθηματισμό αλλά φτάνουν στην προκειμένη να εκφράζουν τη βαρβαρότητα, το προχωρούν και ακόμη παραπέρα με το να διακόπτουν σχέσεις επειδή ο άλλος απλώς δήλωσε ότι τους βλέπει και σύμφωνα με το φύλο τους, ή μόλις αποκτούν συντροφικότητα διακόπτουν σχέσεις με όλους τους ετερόφυλους φίλους τους γιατί θεωρούνται «αταίριαστες» ή για το «μήπως ενδιαφερθούν στο μέλλον» κι ας μην υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη γι` αυτό. Από τις πιο απεχθείς μορφές ρατσισμού πραγματικά, καθώς δημιουργεί τα μεγαλύτερα ψυχικά τραύματα, μεγαλύτερα ίσως κι από την απώλεια αγαπημένου προσώπου λόγω θανάτου. Γιατί στην προηγούμενη περίπτωση σκέφτεσαι τουλάχιστον ότι έχασες τον άνθρωπό σου από ατυχία, ενώ στην προκειμένη ξέρεις ότι συνεχίζει τη ζωή του κανονικά και σε απορρίπτει σαν περίπου εγκληματία` σε θέτει στο απαίσιο δίλημμα ή να πονάς εφ` όρου ζωής για τον άνθρωπό σου, ή να ευνουχίσεις τον εαυτό σου και την ίδια την ιστορία σου με το να μην τον φέρνεις στη σκέψη σου. Προσωπικά τίποτα στη ζωή μου δε με έχει σημαδέψει όσο παρόμοια περιστατικά, όπου εκδήλωσα το ερωτικό μου ενδιαφέρον αλλά αρνήθηκαν να μου προσφέρουν ακόμη και την παρέα τους που ήταν άκρως σημαντική για μένα, και θεωρώ όνομα και πράγμα γελοίες τις απόψεις πολλών ότι «έτσι πρέπει να γίνεται» κι ότι «οι φίλοι απαγορεύεται να αισθάνονται κάτι παραπάνω». Τους απαντώ λοιπόν κατηγορηματικά πως ΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΟ ΦΙΛΙΚΑ, Η ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ Η ΟΠΟΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΩΜΑΛΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ να νοιώθουμε ερωτισμό μόνο με στενά στεγανά, και την οποία φύση είμαστε ηθικά υποχρεωμένοι να την καταπολεμάμε με κάθε τρόπο ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη αξιοκρατία στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ο ίδιος αισθάνομαι περήφανος που την καταπολέμησα, και απαντώ επίσης σε όσους θα υποστηρίξουν την «εύκολη» λύση της αποχώρησης, που θα τους βόλευε μια χαρά για να μην πιέζονται και κατά τα άλλα δηλώνει σωστή συμπεριφορά και ενδιαφέρον ( ότι δήθεν «καλύτερα να είσαι «εντάξει» και να αφήσεις τον άλλον αντί να τον περιπαίζεις με το να μένεις κοντά του»), πως ακόμα και να τον περιπαίζεις είναι μια μορφή επαφής που δηλώνει συναισθηματισμό και μπορεί να απαλύνει τον πόνο του, ενώ η διακοπή επαφής είναι κυριολεκτικά θάνατος.     

(8) Ρατσισμός της ιδιοτέλειας ή του κακώς εννοούμενου συμφέροντος στις κοινωνικές επαφές

Έχεις με κάποιον/κάποια στη ζωή σου παρέα ή φιλία ή συντροφικότητα στα πλαίσια του επίσημου κύκλου σου (σχολείο, σπουδές, θητεία, πολιτιστικός σύλλογος) ή και γενικά, βάσει του σταδίου στο οποίο βρίσκεσαι. Επειδή όμως προκύπτει για σένα άλλος επίσημος ή ανεπίσημος κύκλος, ή περνάς σε άλλο στάδιο –ακόμη και με την τυχαία εύρεση μιας άλλης παρέας που σου ταιριάζει περισσότερο- κρίνεις ότι το προηγούμενο άτομο δε σου χρειάζεται και κοινώς το πετάς στα σκουπίδια. Η προηγούμενη ιδεολογία δεν αφορά μόνο αλλαγή κατάστασης αλλά και την υπάρχουσα, στην οποία προσωπικά είσαι καλυμμένος από επαφές κι όταν οποιοσδήποτε ζητάει την παρέα σου τον αρχίζεις στις μαλακισμένες δικαιολογίες για να μη συναντηθείτε: ότι έχεις βαρύ εργασιακό πρόγραμμα, ότι έχεις μεγάλη ενασχόληση με την οικογένεια, ότι είσαι κουρασμένος ή/και δεν ξερεις πότε θα έχεις όρεξη ή δε θα έχεις κανονίσει αυτά που συστηματικά προτιμάς και τα τοιαύτα. Στην προκειμένη δεν του λές τουλάχιστον, λόγω στενότητας χρόνου και ενέργειας, να έρθει όταν θα βρείς τη δική σου παρέα, αλλά του υπόσχεσαι ότι «κάποια στιγμή όταν είναι» θα επικοινωνήσεις μαζί του να το κανονίσετε και συχνά καταλήγεις στη γραφική καραγκιοζιά να μην επικοινωνήσεις ποτέ και να καταλάβει φυσικά ο άλλος ότι τον κοροιδεύεις. Ή στο καλύτερο των ενδεχομένων να επικοινωνείτε στο μεταξύ προφορικά ή γραπτά, γιατί όσο να` ναι αν και δεν τον συναντάς χρειάζεσαι την εύθυμη συζήτηση για να νοιώσεις καλύτερα οπότε τον εκμεταλλεύεσαι σχετικά, κι αφού του έχεις βγάλει την Παναγία με το να σε έχει καλοπιάσει και παρακαλέσει 10 φορές να δεχθείς τελικά συγκεκριμένη συνάντηση παρά το «πρωθυπουργικό σου πρόγραμμα». Αντί να του πείς ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΤΟΜΠΡΑ «τάδε μέρα, τάδε ώρα και τάδε σημείο». Αλλά το πόση ντομπροσύνη έχει μείνει μεταξύ μας είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία. Το συγκεκριμένο μου έχει συμβεί με πάνω από 10 άτομα που εδώ και χρόνια «θα» ειδοποιήσουν για το πότε θα βρεθούμε ή το πότε θα γνωρίσουν τη γυναίκα μου. ΑΚΟΜΑ ΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ…

 

 

(30/1/2021) (9) Ρατσισμός της ιδεολογίας ή των πολιτικών/θρησκευτικών κλπ φρονημάτων

Η φράση μιλάει από μόνη της. Υπάρχει κάποιος που υπό άλλες συνθήκες θα έκανες ευχαρίστως παρέα μαζί του, την απορρίπτεις όμως δογματικά επειδή είναι στην πολιτική του ιδεολογία αριστερός ή κεντρώος ή δεξιός ή ότι σχετικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημά σου μπορεί να μην είναι ότι ενδέχεται να προκύψει διένεξη σε μια πολιτική σας συζήτηση αλλά το ίδιο το γεγονός πως κατά τη γνώμη σου είναι υπάνθρωπος μόνο και μόνο επειδή έχει μυηθεί στη συγκεκριμένη ιδεολογία, συνεπώς δεν καταδέχεσαι να τον βάλεις στη ζωή σου. Τα παρόμοια ισχύουν κι όταν ο συνάνθρωπός σου πιστεύει σε μια συγκεκριμένη θρησκεία ή αίρεση ή ανήκει σε μια ορισμένη οργάνωση που αναπτύσσεται σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, όπως οικολόγοι/επιστήμονες/εθελοντές/αγρότες και πολλά ακόμη. Άλλο ένα παράδειγμα στο οποίο χρησιμοποιείς λανθασμένα ως κριτήριο το τί πιστεύει ο άλλος αντί το κατά πόσο σέβεται τις δικές σου αρχές.

10. Ρατσισμός των ιδιοτελών κριτηρίων αισθηματικής επαφής

Το συγκεκριμένο είδος ρατσισμού αποτελεί στάση ζωής που προέρχεται σε συντριπτικό βαθμό από τις γυναίκες οι οποίες, επειδή έχουν κατά κανόνα κλειστό μυαλό και πολύ εύκολα πέφτουν στην παγίδα της κοινωνίας που υποδεικνύει σε μάς τον τρόπο που πρέπει υποτίθεται να ενεργούμε επίσης στενόμυαλα, κι επειδή όπως έχουμε ξαναπεί μπερδεύουν τη θρασύτητα με την προσωπικότητα, συνήθως νομίζουν ότι ο εγκριτέος σύντροφος για ερωτικές επαφές είναι μόνο ο τσαμπουκάς με εμφάνιση κωλόπαιδου που αναμασάει ότι αρέσει στους περισσότερους και είναι όμως κατά βάθος καλό παιδί. Έτσι απορρίπτουν όλες τις άλλες περιπτώσεις, κατά τον ίδιο τρόπο που ο πορτιέρης στο κλάμπ δε μας αφήνει να περάσουμε, δηλαδή να είναι ο άλλος ντροπαλός/μέτρια εύστροφος/νωχελής/ευαίσθητος/ανεπιτήδευτος, και αποφεύγουν να τον αγγίξουν περίπου σαν να πάσχει από καμία σύφιλη. Ως συνέπεια της βλακώδους παραπάνω λογικής, που κατά τα άλλα παρουσιάζεται ως έξυπνη και υπεύθυνη, είναι να είμαστε σε κομπλεξικό βαθμό υπερβολικά αρνητικοί με ανθρώπινες εκδηλώσεις όπως το χάδι η αγκαλιά και το φιλί, που αποτελούν το κλειδί στο να είναι η κοινωνία μας απείρως πιο ευτυχισμένη και δημιουργική, να πιστεύουμε λανθασμένα ότι τέτοιες εκδηλώσεις αρμόζουν μόνο με τον ερωτικό μας σύντροφο, ακόμη κι αν μέσα στην ημέρα δεν τον δούμε ώρες ολόκληρες ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις (πχ επαγγελματικά μακρυνά μίτινγκ, επάγγελμα ναυτικού κλπ) βδομάδες ή και μήνες, και το χειρότερο, να γινόμαστε τόσο εκλεκτικοί στο ποιό ερωτικό σύντροφο θα έχουμε ώστε να προτιμάμε να μένουμε ολομόναχοι χρόνια ολόκληρα μέχρι να τον βρούμε ή και τελικά να μην τον βρούμε ποτέ. Το πράγμα δυστυχώς προχωράει ακόμα παραπέρα όταν απορρίπτουμε συντρόφους λόγω διαφοράς ηλικίας, λησμονώντας ότι ο μοναδικός σοβαρός λόγος να μην έχουμε αισθηματική επαφή με κάποιον που είναι ηλικιακά πολύ μεγαλύτερος ή πολύ μικρότερος από μάς -εφόσον υπάρχουν εκατέρωθεν αισθήματα και ταιριάζουμε μεταξύ μας- είναι το ζήτημα της τεκνοποίησης που πολύ συχνά έχει προκύψει να μην είναι η μεγαλύτερή μας προτεραιότητα. Όταν μάλιστα το ένα άτομο είναι ανήλικο πολύ εύκολα γινόμαστε υστερικοί και παράλογοι, μιλώντας για βιασμό ή αποπλάνηση ανηλίκου και μή υπολογίζοντας ότι ο ανήλικος μπορεί με υγιή τρόπο να συναινεί σε μια τέτοια σχέση, και φτάνουμε σε τραγελαφικές καταστάσεις όπως το να δικάζουμε έναν 20χρονο επειδή έκανε δεσμό με 15χρονη και να το χαρακτηρίζουν κάποιοι ανεκδιήγητοι ψυχολόγοι “χειρότερο από βιασμό”. Όποτε όμως το κολλημένο μας μυαλό κοιτάζει μόνο σε μια κατεύθυνση με παρωπίδες, και δεν εννοούμε να καταλάβουμε πως η κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη, πάντα τέτοιες ασυναρτησίες θα δηλώνουμε και σε τέτοιες αστείες πράξεις θα προβαίνουμε.

Και κάτι τελευταίο πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα το οποίο πρέπει κάποτε οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι να βάλουν μέσα στο κλούβιο τους μυαλό. Οι ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι δε χρειάζονται μόνο χάπια, ηλεκτροσόκ και κλεισούρα σε μαλακισμένα ιδρύματα. Χρειάζονται πάνω από όλα ΑΓΑΠΗ. Αγκαλιές, χάδια, φιλιά, ερωτικές επαφές, αληθινό ενδιαφέρον για το πώς αισθάνονται ώστε να αποκτήσει νόημα η ζωή τους. Αλλά βλέπετε η κοινωνία ουδέποτε ήθελε να δώσει αγάπη, παρά μόνο ανέκαθεν κοίταζε πώς να σπείρει τη μιζέρια ώστε να είμαστε παθητικοί και να μας κάνει ότι θέλει.

(τέλος 30/1/2021)

 

(13/2/2021)

11. Ρατσισμός των νόμων βάσει της πλειοψηφίας ή του φασιστικού κράτους

Με προσωπική σου πρωτοβουλία έχεις καλλιεργηθεί παραπάνω από τον μέσο συνάνθρωπό σου σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχεις καταλάβει ότι πολλές προτιμήσεις της πλειοψηφίας επί παντός επιστητού είναι λανθασμένες. Επειδή όμως η κοινωνία με κακόβουλο τρόπο θέλει να σε χαλιναγωγήσει ώστε να σου περιοριστεί η προσωπικότητα και να σε ελέγχει κατά το δοκούν, σου δηλώνει με απύθμενο θράσος ότι δήθεν οι επιλογές της πλειοψηφίας, οι επιλογές με λίγα λόγια που η ίδια προπαγάνδισε επιτυχώς και με κακοήθεια στην πλειοψηφία των συνανθρώπων σου, είναι οι μόνες σωστές και υποχρεούσαι βάσει νόμου να τις ακολουθείς στερώντας σου κυριαρχικά δικαιώματα ενεργειών που πηγάζουν από την αληθινή σου φύση. Κάπως έτσι προκύπτουν φασιστικές επιβολές όπως η ζώνη στο αυτοκίνητο/το κράνος όταν οδηγάς μηχανάκι, τα ένσημα/η απαγόρευση να εργάζεσαι όταν ήδη παίρνεις σύνταξη, η μή κοινοποίηση των προσωπικών δεδομένων, η απαγόρευση καπνίσματος σε καφετέριες/μπάρ/κλάμπ και άλλα κέντρα διασκεδάσεως, το να σε φυλακίσουν αν είσαι χρήστης ναρκωτικών, το κλείδωμα ενός λογαριασμού τραπέζης ή και η χρέωσή του γιατί εδώ και πολύ καιρό δεν τον χρησιμοποιείς, η αποτροπή στο facebook από το να κάνεις πολλά αιτήματα φιλίας/να στέλνεις πολλά μηνύματα/να δημοσιεύεις πληροφορίες που θεωρούνται “παρότρυνση σε ανυπακοή ή διαφθορά”, και τώρα τελευταία η απαγόρευση κυκλοφορίας ακόμη και στο διπλανό σου δήμο γιατί είναι επικίνδυνο να μολύνεις άλλον με την δήθεν “πανδημία” του κορωναιού. Και με ακόμη πιο απύθμενο θράσος κρίνει εξ` ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή καταλογίζει σε σένα αυτά που ακριβώς κάνει η ίδια, χαρακτηρίζοντάς σε από χαζό/ανεύθυνο μέχρι ανήθικο και κακοπροαίρετο δημόσιο κίνδυνο όταν αρνείσαι να ακολουθήσεις τις παραπάνω επιβολές. Και όλα αυτά χωρίς να σε ρωτήσουν και “για το καλό σου”, λές και είσαι κανένα ανήλικο που ο κηδεμόνας σου αποφασίζει για σένα, παραβλέποντας επιτηδευμένα ότι ο καθένας δικαιούται να κάνει οτιδήποτε τον εκφράζει αρκεί να μην καταπατάει τα δικαιώματα των υπολοίπων. Έπιασε λοιπόν την κοινωνία μας, ειδικά τα τελευταία 5-6 χρόνια, η δήθεν ανθρωπιστική “κάψα” να σεβόμαστε υποτίθεται τα δικαιώματα των άλλων και κατά τα άλλα όλος σχεδόν ο πλούτος της ανθρωπότητας με δική της υπαιτιότητα έχει πάει στα χέρια του 2% του πληθυσμού, μας προωθεί μια παιδεία κατωτάτου επιπέδου και μας επιβάλλει νόμους ευνουχιστικούς και κοντόφθαλμους. Και σα να μην έφτανε αυτό έχουμε και ουκ ολίγους συνανθρώπους μας γίδια και τσιράκια της κοινωνίας τους, με λίγα λόγια άτομα που έχουν αποφασίσει για να μην κουράζουν το μυαλουδάκι τους και να λαμβάνουν κοινωνική αποδοχή να καταπίνουν όποια μαλακία τους προτείνει/επιβάλλει η κοινωνία αμάσητη κοροιδεύοντας και ξεπουλώντας τον εαυτό τους, να προσπαθούν να μειώσουν όποιον αντιτίθεται στον παραπάνω φασισμό λέγοντας πως είναι ορθός και συνιστά κοινωνική προσφορά. Το αίσχος και η διμουτσουνιά σε όλο το μεγαλείο τους.

(τέλος 13/2/2021)

 

 

Για όλα φυσικά τα παραπάνω που περιέγραψα, και δεν αποκλείεται καθόλου να υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις κοινωνικού ρατσισμού που μου διέφυγαν, ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ και από την κοινωνία και από εμάς τους ίδιους, γιατί όπως έλεγε κι ένας παλιός λαικός τραγουδιστής «άλλα λόγια ν` αγαπιόμαστε για να μη στεναχωριόμαστε»… η ωμή πραγματικότητα όμως δεν αποκρύπτεται από κανέναν μας, και δηλώνει ρητά ότι έχουμε φτιάξει μια κοινωνία- μπουρδέλο, στην οποία σε καμία περίπτωση δεν αξιολογούμε τους άλλους βάσει του δικαίου αλλά βάσει των εμμονών που μας έχουν φυτέψει και το κακόβουλο δικό μας όφελος εις βάρος όλων των άλλων. Και αν φιλοτιμηθούμε ποτέ μας να προκόψουμε πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας: ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΥΤΕ ΟΙ «ΚΑΚΟΙ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΟΤΑΝ ΠΕΤΑΜΕ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΥΡΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. Και ο νοών νοείτο.