«Το Όχι στο Μνημόνιο του δημοψηφίσματος του 2015 μετατράπηκε επιτηδευμένα από την κυβέρνηση σε Ναι»: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Πριν ξεκινήσω θα διευκρινίσω εξαρχής ότι κάθε άλλο παρά αριστερής ιδεολογίας είμαι ώστε να υποστηρίξω για εγωιστικούς λόγους τον ΣΥΡΙΖΑ. Απεναντίας θεωρώ ότι τα αριστερής ιδεολογίας κόμματα είναι τα χειρότερα γιατί

(1)επιτρέπουν την ανεξέλεγκτη ροή παράνομων μεταναστών εις βάρος των χωρών στις οποίες εισβάλλουν

(2)αποδυναμώνουν την επιχειρηματικότητα καθώς φορολογούν αθέμιτα όποιον κατάφερε με την επιχείρησή του (ή με την εργασία του γενικά) να ευημερήσει οικονομικά σαν να…αμάρτησε που τα οικονόμησε και πρέπει να τιμωρηθεί

(3)είναι υπερβολικά υποχωρητικά –μέχρι σημείου υποψίας για εθνική προδοσία- στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Χαρακτηριστικά για την Ελλάδα αναφέρω πως αναγνωρίζουν στα Σκόπια δικαίωμα να ονομάζονται Μακεδονία, υιοθετώντας μάλιστα και τη εξωφρενικά συκοφαντική επιχειρηματολογία τους πως η Μακεδονία δεν είναι ελληνική και πρέπει να αποσχισθεί, και κάποια από αυτά ονομάζουν την αντίθεση με την Τουρκία διαμάχη των ιμπεριαλιστών και όχι των λαών λές κι από την Τουρκία δεν κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να μας κάνει πόλεμο και να μας καταλάβει εδάφη.

Παρόλα αυτά, επειδή όπως έχω αναλύσει θεωρώ τα μνημόνια κάτι λανθάνον και αρρωστημένο, ευχόμουν να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία γιατί ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τα καταργήσει. ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- Ποτάμι ήταν/είναι κόμματα βέρα υπερμνημονιακά, η ΔΗΜΑΡ δεν είχε καμία διάθεση για σκληρή γραμμή, ο ΛΑΟΣ είχε χάσει τη δημοσκοπική του δύναμη και οι ΑΝΕΛ δεν είχαν αρκετή ώστε να γίνουν κυβέρνηση.

Για να καταλάβει κανείς τι έγινε από την ανάληψη διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και έπειτα πρέπει να κλείσει τα αφτιά του στα ασύστολα ψεύδη των ΜΜΕ, που είναι εντεταλμένοι προπαγανδιστές των διεθνών τοκογλύφων που σκοπό έχουν μια ζωή να μας ελέγχουν και να μας κλέβουν, και να διακρίνει τα πράγματα αντικειμενικά και σε πολύ μεγάλο βάθος. Ο λαός είχε δυσαρεστηθεί από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) επειδή σε όλα τα αιτήματα των δανειστών έλεγαν ναι χωρίς σχεδόν καμία αντίρρηση. Έτσι προέκυψαν όχι μόνο τα ισοπεδωτικά μέτρα αλλά και οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων που συχνά έφταναν ακόμη και στα 500-600 ευρώ κι ο λαός ήδη κακώς τα έχει ξεχάσει και κατηγορεί τώρα μονομερώς τον ΣΥΡΙΖΑ για τις περικοπές και τα μέτρα που εφαρμόζει. Στο τελευταίο θα απαντήσω ότι όσα μέτρα εφαρμόζονται τώρα είναι κατ` εντολή των δανειστών, γιατί ποιο συμφέρον θα είχε ένα κεντροαριστερό κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει επιπλέον μέτρα απ` όσα πρέπει, ενώ η εποχή των ΣαμαροΒενιζέλων ήταν οικονομικά πολύ καλύτερη από τη σημερινή κι όμως εφαρμόστηκαν περικοπές μισθών-συντάξεων πολύ μεγαλύτερες. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ερχόμενος στην εξουσία προσπάθησε, όσον αφορά τα μνημόνια, να κάνει αυτό που ήθελε ο λαός και δεν το είδε στους προηγούμενους: να ακολουθήσει σκληρή γραμμή με τους δανειστές ώστε τα μέτρα και οι περικοπές να μην είναι τόσο δυσβάσταχτα. Πράγματι το έκανε και σε βαθμό μάλιστα να τον κατηγορήσουν ότι επιμένει υπερβολικά και χωρίς καμία προοπτική εφόσον οι δανειστές ήταν ανυποχώρητοι. Αν στ` αλήθεια δεν είχε σκοπό να το κάνει, αλλά τηρούσε τα προσχήματα, θα ακολουθούσε σκληρή γραμμή περίπου ένα μήνα και μόλις εξακολουθούσε να δέχεται την άρνηση των δανειστών θα ομολογούσε ότι δε γίνεται τίποτα και θα ξαναέπαιρνε νέο εθνικό δάνειο/μνημόνιο όπως οι προηγούμενοι. Αντ` αυτού όμως ακολούθησε μια ανεπανάληπτα γενναία στάση για ελληνική κυβέρνηση, απέναντι σε πανίσχυρους ξένους τοκογλύφους και χώρες όπως η Γερμανία, και κράτησε σκληρή γραμμή πάνω από μισό έτος προσπαθώντας να υπερασπιστεί τα οικονομικά δίκαια του ελληνικού λαού. Ποιο κακόβουλο συμφέρον θα είχε να το κάνει? ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ γιατί ήταν σχεδόν δεδομένο ότι η κίνηση αυτή από ελάχιστους θα εκτιμηθεί. Γιατί 3000 χρόνια τώρα ο Έλληνας (για τη μεγάλη πλειοψηφία μιλάω πάντα), προτιμώντας από να χτίσει το μέλλον του και να προκόψει να παίρνει τη μπουκιά έτοιμη, την έπαιρνε από όπου την έβρισκε χωρίς καθόλου να αναλογίζεται τις συνέπειες (τόκους, πίεση στην εξωτερική πολιτική κλπ). Από την εποχή των Περσών, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας μέχρι το Βυζάντιο, την τουρκοκρατία και τη μεταπολίτευση αυτό δεν άλλαξε ποτέ, με μόνη ίσως εξαίρεση τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο που για πρώτη φορά είδα να αντιμετωπίζουμε ενωμένοι τον εθνικό κίνδυνο.

Παρά λοιπόν τους χιλιάδες «αγανακτισμένους» που κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος για μήνες (το πόσο σκληρή γραμμή ήταν διατεθειμένα να ακολουθήσουν όλα αυτά τα παληκάρια της φακής –και μιλάω κυρίως για όλους αυτούς τους αριστεροαναρχικούς που κατά τα άλλα μας πουλάνε εξυπνάδα ότι αγωνίζονται στους δρόμους για το καλό του κοινωνικού συνόλου- φάνηκε μόλις η αστυνομία ειδοποίησε ότι την επομένη θα συλλάβει όσους καταληψίες δεί κι έμειναν… ούτε 20) η δουλειά φαινόταν από νωρίς στο κατά πόσον ο Έλληνας δεν ήθελε δάνειο δηλαδή μνημόνιο. Για όσους έχουν την παραμικρή αμφιβολία μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει αν υπήρχε έστω ένα κόμμα που υποστήριζε/υποστηρίζει τη δραχμή –γιατί αν αρνηθούμε τα μνημόνια εκεί θα μας οδηγήσουν με το ζόρι- και δημοσκοπικά βρισκόταν/βρίσκεται πάνω από το 15%? ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ. Το ακραίας ιδεολογίας κόμμα Χρυσή Αυγή, πρίν τα ΜΜΕ το χτυπήσουν με κακόβουλα στοχευμένες δίκες, είχε φτάσει ανεπίσημα ως περίπου το 13,5%, οι ΑΝΕΛ ως περίπου το 10%, ο ΛΑΟΣ (που δεν αποδεχόταν μονομερώς τη δραχμή αλλά το χαρακτήριζε υποψήφια λύση) ως ένα ποσοστό της τάξης του 7% ενώ το ΚΚΕ (που στην πραγματικότητα εύχεται αυτή τη δυσοίωνη κατάσταση ώστε να αντλεί ψήφους εκ του ασφαλούς, αλλά για τα μάτια του κόσμου το κατατάσσουμε σε αυτή την κατηγορία βάσει του τι δηλώνει) δεν ξεπέρασε το 8,5%. Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για το πόσο έχουν κατεβεί στο δεδομένο παρόν τα ποσοστά που προανέφερα, άλλωστε και σε ανεπίσημες δημοσκοπήσεις υπέρ της δραχμής δηλώνει μετά βίας το 10%. Όπως και να μην αναλύσουμε καλύτερα για το ΛΑΕ του Λαφαζάνη – ανήκε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά αποσχίσθηκε- που κατά τα άλλα ο λαός υποτίθεται τον εκτιμούσε που  αρνήθηκε μέχρι τέλους τη συμφωνία για το 3^ο μνημόνιο αλλά δεν τον έβαλε ούτε στη Βουλή! Όσο για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, για να μην έχουμε αυταπάτες, εξαρχής δήλωνε ότι δεν υποστηρίζει τη δραχμή αλλά την ευρωπαική πορεία της Ελλάδας μέσω του ευρώ, όμως αν ζητηθούν μέτρα αβάσταχτα πρέπει να ακολουθήσουμε σκληρή γραμμή. Όσο για τα ψέματα που αναγκάστηκε να πεί, ότι θα έχουμε καλούς μισθούς και οικονομικές ευκολίες κλπ και δεν τηρήθηκαν, μπορεί μέν να ήταν και λίγα παραπάνω από όσα έπρεπε αλλά δε θα πρέπει να έχουμε απαιτήσεις να μας λένε οι πολιτικοί την αλήθεια όταν όποιος πάει να το κάνει τον καταψηφίζουμε (βλέπε Λεβέντης παλιά, Σαμαράς όταν είχε την ΠΟΛΑΝ, Τσοβόλας, Στεφανόπουλος, Καρατζαφέρης και πολλοί άλλοι). Ούνα φάτσα ούνα ράτσα. Απλά τα πράγματα.

Ως απόδειξη των παραπάνω κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ τσακωνόταν με τους δανειστές είχαμε κι ένα τρανό άρμεγμα τραπεζών από τους «πατριώτες» και «αντιμνημονιακούς» Έλληνες καταθέτες. Που νόμιζαν οι αφελείς (ή καλύτερα να πούμε οι παρτάκηδες) ότι αρμέγοντας τα χρήματά τους από την τράπεζα θα σωθούν ενώ η χώρα τους θα πηγαίνει κατά διαόλου. Με αυτή τη λογική του μαλακισμένου στρουθοκαμηλισμού δε θα είχαμε πολεμήσει ποτέ ούτε Πέρσες ούτε Τούρκους ούτε Ιταλούς ούτε Γερμανούς και θα είμασταν είλωτες από τα αρχαία χρόνια, αυτά όμως γι` αυτούς ήταν ψιλά γράμματα και τα ΑΤΜ πήραν φωτιά όταν έγινε η μεγάλη διαφωνία των δανειστών με τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι που έκλεισαν οι τράπεζες. Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν με έναν τέτοιο τρόπο να είσαι εναντίον του μνημονίου και να υποστηρίζεις τη διαπραγμάτευση της χώρας σου όταν προσπαθεί να διαφυλάξει τους πολίτες από την οικονομική ισοπέδωση? ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ. Μολαταύτα υπάρχουν ακόμη κάτι εκατομμύρια ανίδεοι ή κατσιαπλάδες –αποκλείεται να είσαι κάτι άλλο όταν λές τέτοια πράγματα- που υποστηρίζουν με θέρμη ότι εμείς είπαμε όχι στο μνημόνιο. Πάμε λοιπόν στο δια ταύτα του δημοψηφίσματος.

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ σαφώς και τα είχε διακρίνει όλα αυτά αλλά κράτησε τη γενναία στάση της μέχρι το τέλος εφόσον οι περισσότεροι επιμέναμε ότι τέτοια μέτρα δεν αντέχονταν. Διεξήγαγε λοιπόν δημοψήφισμα στο οποίο ρωτούσε ευθέως το λαό αν θα δεχόταν την πρόταση των δανειστών. Οι οποίοι ζητούσαν μέτρα της τάξεως των 11 δίς ευρώ έναντι των 8 δίς ευρώ που αντιπρότεινε η κυβέρνηση. ΑΡΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΔΕΧΟΜΑΣΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Η ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΑΝΕΙΟ/ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΘΕΛΑΜΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ. Υπόνοια και μόνο ότι θα μπορούσαμε να μή θέλουμε το μνημόνιο θα υπήρχε αν το "όχι στα μέτρα των 11 δίς" άγγιζε το 85-90% ενώ δεν έφτασε ούτε το 62%. Τότε πώς ο λαός είπε «όχι στο μνημόνιο» σε αυτό το δημοψήφισμα?? Ας μην είμαστε αφελείς και ας μην εθελοτυφλούμε: ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΠΑΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ως ελληνικός λαός. Άλλωστε ο ελληνικός λαός ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως επί το πλείστον με κουτοπονηριά: ήθελε να συνεχίσει να παίρνει τα δάνεια/μνημόνια, με λίγα λόγια τη μπουκιά έτοιμη χωρίς να εργαστεί, αλλά με λιγότερα μέτρα. Χρησιμοποίησε μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ ως εξιλαστήριο θύμα, όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συμφωνήσει με τους δανειστές σύμφωνα πάντα με τη θέληση του ελληνικού λαού (φανταστείτε να έκανε και διαφορετικά, «να επέμενε δηλαδή στο όχι» και να πηγαίναμε στη δραχμή` εκεί να δείτε προπαγάνδα και λάσπη από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όχι απλώς γενεές 14 θα τον πέρναγε ότι «μας κατέστρεψε» αλλά 114), λέγοντας ότι για το εθνικό οικονομικό μας χάλι που προέκυψε υπεύθυνος δεν είναι ο λαός αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να είναι δηλαδή με λίγα λόγια ικανοποιημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ ο λαός μας έπρεπε ο πρωθυπουργός μας να λάμβανε ως δώρο τα πιο ήπια μέτρα από τους δανειστές, επειδή τους άρεσε η φάτσα του και ήταν καλό παιδί, ή ακόμη καλύτερα να… γεννούσε χρήματα και να μας έδινε να συνεχίσουμε να τρώμε. Επειδή το ψεύδος έχει κοντά ποδάρια, σε αυτό το ξεφτίλισμα καταντάς ως λαός όταν δε διεκδικείς τα τρισεκατομμύρια που σου χρωστάει κανονικά και με το νόμο μια άλλη χώρα (βλέπε Γερμανία και κατ` επέκτασιν και Ευρώπη) και παρακαλάς τους ίδιους που σου τα χρωστάνε για μερικά δισεκατομμύρια δανεικά και με τόκο. Να σε λοιδορούν ως κλέφτη κι από πάνω κι εσύ ως λαός να γίνεσαι το χούι του κάθε αρχικλέφτη δανειστή/τοκογλύφου που σε αποπροσανατολίζει να κατηγορείς την κυβέρνηση αντί να κατηγορήσεις πρώτα αυτόν και μετά τον εαυτό σου. Με αυτή την πανάρχαια διαδικασία άλλωστε πάντα δείχναμε αχαριστία σε όλους τους ευεργέτες μας (βλέπε πχ Μιλτιάδης, Αλκιβιάδης, Σωκράτης, Περικλής, Κολοκοτρώνης, Καποδίστριας, Γεώργιος Παπανδρέου κι αν συνεχίζαμε για να τους συμπεριλάβουμε όλους θα γράφαμε μια ώρα) και πάντα τους εξισώναμε με τους κλέφτες και τους προδότες. Όταν ως λαός καταντάς στο έσχατο σημείο να μη λές τίποτα για τα αίσχη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (λιποταξία, αποστασία, συκοφαντία, κλοπή δημόσιας περιουσίας, ξεπούλημα δημοσίων οργανισμών, συνωμοσία με τη CIA για πτώση της κυβέρνησης, οικονομική παρακμή της χώρας, αντιλαικά μέτρα, καταπάτηση δημοσίου χώρου, αρχαιοκαπηλία), φτάνεις ένα βήμα πρίν από το να τον κάνεις και… πρόεδρο Δημοκρατίας και σου φταίει μόνο ο… Ανδρέας για τα δάνεια και τις προσλήψεις του (όσοι προσληφθήκατε αδίκως αλήθεια γιατί δεν παραιτείστε και γιατί δεν επιστρέφετε τα χρήματα που πήρατε όταν βαράγατε μύγες στην εργασία χάρη στον Ανδρέα? Ουδεμία απάντηση) είσαι απολύτως άξιος της μοίρας σου. Δεν είναι ανάγκη να πάμε περί τούτου τη συζήτηση πολύ μακρυά: μετά από όλα αυτά ποιόν είμαστε έτοιμοι πανηγυρικά –γύρω στο 30% στις δημοσκοπήσεις- να ανακηρύξουμε πρωθυπουργό για να μας σώσει όλοι εμείς οι «αντιμνημονιακοί» και «πατριώτες» που μας «πρόδωσε» ο ΣΥΡΙΖΑ? Το μέλος της λέσχης του Bildeberg (κέντρο εβραικής ανθελληνικής προπαγάνδας για όσους δε γνωρίζουν), τον μόνο που ως αντιπολίτευση μας είπε ότι θα πεί στους δανειστές σε όλα ναι, τον γιό –ή πιο συγκεκριμένα τον εγγονό- του Μητσοτάκη τον Κυριάκο! Περαστικά μας λοιπόν και να μη μας φταίει η κακή μας μοίρα αλλά το κακό μας το κεφάλι. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα που λέμε.

Κλείνοντας το σπουδαίο αυτό άρθρο δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον τέως υπουργό Οικονομικών τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ο οποίος ενώ ενήργησε υποδειγματικά της περίοδο της διαπραγμάτευσης για τα μέτρα, αφότου έφυγε χρησιμοποιήθηκε από το κύκλωμα των δανειστών/τοκογλύφων για να προδώσει το πρώην κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, και να φτάσει στα έσχατα όρια του παλανταρισμού και της γελοιότητας. Από τη μία έλεγε στον πρωθυπουργό γιατί συνέχιζε να επιμένει στη σκληρή γραμμή αφού οι δανειστές δεν υποχωρούσαν σε τίποτα, κι από την άλλη τον κατηγόρησε ως προδότη ότι συμφώνησε και συμβιβάστηκε. 2 κατηγορίες αντιδιαμετρικά αντίθετες τις οποίες αμφότερες υιοθέτησε αδυνατώντας ακόμη και να κατηγορήσει το πρώην κόμμα του για κάτι σταθερά, όπως δηλαδή κάνουν και όλοι οι άλλοι συκοφάντες- τσιράκια του συστήματος ρίχνοντας άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Από εκεί και μόνο φαίνεται η αμηχανία τους καθώς προσπαθούν να μας εμπαίξουν κι εμείς σαν πρόβατα καθόμαστε και τους πιστεύουμε. Και δεν περιορίστηκε σε αυτό αλλά έβγαλε και βιβλίο στο οποίο (εν ενεργεία διακυβέρνησης του τέως κόμματός του, ως νέος Γιωργάκης Παπανδρέου –και χειρότερος- που λίγες εβδομάδες πρίν τις εκλογές θυμήθηκε να ιδρύσει το ΚΗΔΙΣΟ χωρίς να τον ενδιαφέρει αν με αυτόν τον τρόπο το παλιό κόμμα του πατέρα και του παππού του το ΠΑΣΟΚ θα κινδύνευε να μη μπεί στη Βουλή) ρουφιάνεψε τον πρωθυπουργό του σε ανεπίσημες συζητήσεις που είχαν κατ` ιδίαν και απλώς τον ρωτούσε πώς να ενεργήσουν στη διαπραγμάτευση για το καλό του ελληνικού λαού και αυτό το ονόμασε «προδοσία του πρωθυπουργού»… Ότι ιδεολογία λοιπόν και να είστε ένα μεγάλο ΦΤΟΥ στον αρχιξεφτίλα πρώην υπουργό. Αυτός και ο Λεβέντης ξεπέρασαν πραγματικά κάθε όριο.

Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Το να δανείζεσαι και να μη μπορείς να αποπληρώσεις συντόμως το δάνειό σου σύμφωνα με την πλειοψηφία (και ορθώς) θεωρείται λάθος, είτε είσαι φυσικό πρόσωπο είτε συνεταιρισμός είτε έχεις επιχείρηση. Το εύλογο επιχείρημα είναι ότι, λόγω των τόκων, καταλήγεις να χρωστάς πολύ περισσότερα από τα αρχικά και μπορεί να μην καταφέρεις ποτέ να τα αποπληρώσεις. Όσες λοιπόν και να είναι οι συνέπειες, καλύτερα να μη δανειστείς καθόλου. Πολύ λίγες είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα, στις οποίες πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να μη δικαιωθείς τελικά. Όπως το να θέλεις να αγοράσεις αυτοκίνητο ή και σπίτι ή να ξεκινήσεις επιχείρηση με ισχυρές ενδείξεις ότι θα πάει καλά και να μην έχεις όλα τα χρήματα ντούκου, αν όμως κάποια στιγμή χάσεις τη δουλειά σου (κατ` ουσίαν τη δυνατότητα αποπληρωμής των δόσεων) ή η επιχείρηση πέσει έξω κινδυνεύεις να μπλέξεις πολύ άσχημα.

Οπότε εύλογα προκύπτει και το ερώτημα γιατί τάχα αυτό να διαφέρει και στην περίπτωση της Ελλάδας. Τι έχουμε δηλαδή να κερδίσουμε δανειζόμενοι σε σχέση με το να μην πάρουμε άλλα δάνεια αλλά και να μην αποπληρώσουμε τα προηγούμενα, πράγμα που όπως εξήγησα σε προηγούμενο άρθρο είναι αναφαίρετο ηθικό μας δικαίωμα λόγω του χρέους της Γερμανίας και πολύ μεγάλη ευκαιρία τώρα που οι εταίροι όχι μόνο δε μας απειλούν με πόλεμο αν βγούμε από την ΕΕ (όπως θα έκαναν σε άλλους καιρούς) αλλά μας το συστήνουν κιόλας. Όσοι σπεύσουν να πούν ότι χωρίς δάνεια δε θα μπορεί το κράτος ούτε μισθούς και συντάξεις να πληρώσει και δε θα έχουμε ούτε να φάμε, καλό είναι να ξέρουν ότι (1) τουλάχιστον το 20-30% του προυπολογισμού του κράτους διατίθεται σε μισθούς και συντάξεις και το 70-80% στην αποπληρωμή δανείων και πανωτοκίων. Συνεπώς αν λείψει το τελευταίο πώς δε θα έχει το κράτος να πληρώσει? Μην ξεχνάμε άλλωστε πως πολύ περισσότερο συμφωνίες δανείων γίνονται παρά διατίθενται αυτά τα χρήματα στην αγορά, και μια τρανή απόδειξη αυτού ήταν πως μια περίοδο σχεδόν ενός έτους που δε λάβαμε κανένα ποσό από τους δανειστές καμία σοβαρή αναταραχή στην πληρωμή μισθών και συντάξεων δεν υπήρξε. (2) εξαιτίας της αποπληρωμής των χρωστούμενων δεν απομένει σχεδόν ούτε ευρώ για ανάπτυξη, με αποτέλεσμα –για να βρεθούν τα ποσά αποπληρωμής- αντί να παράγουμε, όπως κάναμε μια χαρά προ ΕΟΚ, να ξεπουλάμε όσο όσο τις δημόσιες υπηρεσίες και τα κέρδη τους να τα λαμβάνουν πλέον άλλοι. Όπως έγινε με τον ΟΤΕ και το αεροδρόμιο και πολύ σύντομα αναμένεται να συμβεί με τη ΔΕΗ και τον ΟΣΕ. (3) Καθώς λοιπόν το ταμείον είναι μονίμως μείον, τα δάνεια αυτά δεν έχουν επίπτωση μόνο τους τόκους, οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου μεταφράζονται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και οριζόντια μέτρα φορολόγησης, μείωσης μισθών- συντάξεων και ανατιμήσεων τω προιόντων. Οι ανατιμήσεις μάλιστα των προιόντων, καθώς και οι όροι μείωσης της εγχώριας παραγωγής και αύξησης των εισακτέων προιόντων από την Ευρώπη, ήταν και ορισμένοι σοβαροί λόγοι που όπως αποδεικνύεται δεν έπρεπε ποτέ να είχαμε μπεί σε ΕΟΚ-ΕΕ-ευρώ. (4) Οι δανειστές δε μας δίνουν χρήματα για την καλή τους την καρδιά, αλλά (όπως έχω εξηγήσει και σε προηγούμενο άρθρο) εκμεταλλεύονται την περίσταση ώστε να μετατρέπουν την Ελλάδα σε σκουπιδοτενεκέ λαθρομεταναστών της Ευρώπης για να μην τους φορτωθούν οι ίδιοι στις δικές τους χώρες. Αυτό πέρα από τον υποβιβασμό της ζωής μας μας χρεώνει επιπλέον ένα ποσό της τάξης των 5-6 δίς ευρώ το χρόνο.

(5) Βαρύτατες συνέπειες προκύπτουν και στην εξωτερική πολιτική, όπου σε βάρος της Ελλάδας μπορούν να παίξουν οποιοδήποτε βρώμικο παιχνίδι ως αντάλλαγμα των δανείων. Όπως το να μεταφέρουν το χρέος να το χρωστάμε σε άλλη χώρα (κανονικότατος όρος των κειμένων του μνημονίου 3 αυτός), να παραχωρήσουν νησιά στην Τουρκία, να αλλοιώνουν την ιστορία αποκαλώντας τα Σκόπια Μακεδονία, να μας δώσουν ψίχουλα για τις γεωτρήσεις στα πετρέλαια ή σε οποιαδήποτε επιχείρηση εξόρυξης ελληνικού ορυκτού πλούτου, ή ακόμη και να δημιουργήσουν ένα νέο Κόσοβο στη Θράκη ή και αλλού. Η λεγόμενη γεωπολιτική στρατηγική, που πολλοί δεν την έχουν καταλάβει.

(6) Τα ίδια παραμύθια με τώρα είχαν ειπωθεί και το 1929 σε μια κρίση πολύ σοβαρότερη από τη σημερινή. Και τότε μας έλεγαν να συνεχιστούν τα δάνεια και τα οριζόντια μέτρα ώστε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο να επιστρέψουμε στη «Νέμεση» της δραχμής. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν? Ότι 100 ημέρες μετά την επιστροφή μας στη δραχμή ήδη είμασταν καλύτερα. Αυτό εκτός των άλλων το λέω και αντιπαρερχόμενος του επιχειρήματος των υποστηρικτών των δανείων ότι κινδυνεύουμε οι καταθέσεις να δεσμευτούν. Πρώτα πρώτα ολοκληρωτική δέσμευση καταθέσεων μπορεί να υπάρξει μόνο σε περίπτωση πολέμου, αλλοιώς με την πτώχευση μιας τράπεζας προκύπτει μόνο κούρεμα (σε καταθέσεις ανώτερες των 100.000 ευρώ απ` ότι ξέρουμε μέχρι τώρα, όπως έγινε με την Κύπρο που μάλιστα δεν είχε ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες όπως εμείς). Η μόνη συνέπεια θα είναι η μείωση της αξίας των καταθέσεων στα ξένα προιόντα/υπηρεσίες λόγω υποτίμησης της δραχμής, αν όμως η οικονομία μας στη συνέχεια ανορθωθεί και η δραχμή υπερτιμηθεί θα υπερτιμηθούν αναλόγως και οι καταθέσεις.

Όταν δε συντηρείσαι με ξένο και δανεικό φαί πάντα είσαι καλύτερα γενικώς. Κι ας κομπάζουν τις ασυναρτησίες τους τα ιδιωτικά «πορνοκάναλα» (υιοθετώντας την ορολογία του Μιχαλολιάκου παρότι δε συμπαθώ καθόλου την ακροδεξιά) ότι η μη επίτευξη συμφωνίας κι η επιστροφή στη δραχμή ισοδυναμούν με ολοκληρωτική καταστροφή. Φυσικά και τα λένε γιατί έχουν ζωτικό κακοπροαίρετο συμφέρον να δανειζόμαστε μια ζωή ώστε να συντηρούνται μια χαρά αυτά και να μας μολύνουν με την ακάθαρτή τους προπαγάνδα` εδώ που τα λέμε μια χαρά τα κατάφεραν, καθώς τους περισσότερους τους έχουν καταντήσει τόσο γίδια που επαναλαμβάνουν σαν σε παπαγαλία τις ηλιθιότητες περί ορθότητας των δανείων. Άλλωστε πώς θα συνεχίσουν να εκπέμπουν με τόσα χρέη αν δεν έχουν τις πλάτες των ξένων οι οποίοι να είστε σίγουροι ότι τους δίνουν κάτι τεράστιες μίζες κάτω από το τραπέζι ώστε να εξακολουθήσουν να μας κρατούν κοιμώμενους. Είδατε ποτέ να αφήνουν εκπροσώπους κομμάτων να επιχειρηματολογούν υπέρ της δραχμής και εναντίον του μνημονίου? ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ. Ακόμη και το ΚΚΕ, που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο γιατί όχι μόνο δεν αποτελεί κόμμα του λαού αλλά είναι ουσιαστικά το ίδιο το σύστημα από την πίσω πόρτα, το αφήνουν μόνο να γενικολογεί εναντίον των μέτρων και της κυβέρνησης ειδικά όταν θέλουν να τη ρίξουν, καλή ώρα στην παρούσα περίοδο. Λασπολογούν εναντίον κομμάτων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη δραχμή και να εναντιωθούν στα μνημόνια, όπως ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΛΑΟΣ- Χρυσή Αυγή, αντίθετα βγάζουν λάδι όλα τα ξεπουλημένα υπερμνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων κλπ). Το πράγμα καταντά ειδικά σκανδαλώδες τόσο με τη ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι, που τους υποστηρίζουν και φιλοξενούν συνέχεια δηλώσεις τους παρότι δημοσκοπικά πλέον κινούνται στο 1% (παράλληλα από κάποια στιγμή οι δηλώσεις του ΛΑΟΣ ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν, θυμήθηκαν και το πόθεν έσχες μονομερώς του Καρατζαφέρη λές και τα πόθεν έσχες όλων των άλλων πολιτικών ήταν τίμια) όσο και με την Ένωση Κεντρώων, που μόλις ο ξεπουλημένος αρχηγός της ο Λεβέντης (25 χρόνια «αγανακτισμένο με τις ατιμίες παιδί του λαού» και «ο μόνος γνήσιος εκπρόσωπος της κεντρώας παράταξης» ο ξεφτίλας, που ως νέος Γιωργάκης Παπανδρέου αρνήθηκε να πληρώσει σε σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι λέγοντας ότι όσα έπρεπε να πληρώσει τα έχει ήδη προσφέρει στον ελληνικό λαό) είπε το περίφημο «όποιος δεν υποστηρίζει την ευρωπαική πορεία της Ελλάδας τα δάνεια και το ευρώ είτε είναι προδότης είτε ανώμαλος» ξαφνικά μόνο κόκκινο χαλί δεν του έστρωσαν και κατά διαβολική σύμπτωση μετά από τόσα χρόνια τόσο ηλίθιοι είμαστε που τον ψηφίσαμε να τον βάλουμε και στη Βουλή. Βλέπετε πουλάει πολύ, σε όσους πάνε να σκεφτούν μήπως όλα αυτά είναι λάθος, το προφίλ του «πολιτικού του λαού» που σαν καλό παιδί μας μεταφράζει την προκοπή και την τιμιότητα στο να παίρνουμε δάνεια και να είμαστε «Ευρωπαίοι», μετάφραση τσιράκια και στηρίγματα των Γερμανών. Όταν λοιπόν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι τα πολλά λόγια είναι περιττά. Αλλά στον τόπο αυτόν όπως έχω ξαναπεί δε μας ενδιαφέρει να χτίσουμε κάτι για το μέλλον μας αλλά να πάρουμε τη μπουκιά έτοιμη και χωρίς πολλά πολλά. Περαστικά μας και εις ανώτερα. Η αλήθεια όμως δεν καταργείται ποτέ. Αν θέλουμε πραγματικά ένα καλύτερο μέλλον, αν δηλαδή εδεήσουμε να σεβαστούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, χρειάζεται άμεση επιστροφή στη δραχμή –εφόσον οι δανειστές εκβιάζουν πως χωρίς αποπληρωμή δανείων&μέτρα θα κλείσουν τις τράπεζες- και μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής. Ένα νησάκι του Ατλαντικού η Ισλανδία το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία πετώντας τους κλέφτες- δανειστές κλωτσηδόν, πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τέτοιες δυνατότητες γεωργικής- βιομηχανικής παραγωγής και ορυκτού πλούτου όπως η Ελλάδα να μη μπορεί αν βέβαια αποφασίσουμε να γίνουμε άνθρωποι και να μειώσουμε τα φαινόμενα διαφθοράς. Στην οποία περίοδο 2 θα είναι τα βασικά ζητήματα του Έλληνα πολίτη: η τροφή και η στέγαση. Μη μου πείτε ότι ως κράτος δεν γίνεται να χτίσουμε μικρές κατοικίες για όποιον δε θα έχει στέγη σε μια τέτοια περίπτωση, ή δε μπορούμε να στήσουμε συσσίτια. Όσους αρέσκονται στην καλοπέραση τους θυμίζω ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και να διδαχθούν από τον Ηρακλή που διάλεξε το δρόμο της αρετής (στενός και κακοτράχαλος στην αρχή, φαρδύς και εύκολος στη συνέχεια) αντί της κακίας που ήταν ο αντίστροφος. Όσο για τον αργό θάνατο του να μας κουνάει το δάχτυλο ο κάθε γελοίος Ευρωπαίος να τον «πληρώσουμε» και να μας πάει σταδιακά το μισθό και τη σύνταξη στα 400->300->200->100 ευρώ σας τον χαρίζω γιατί ένας προκομένος άνθρωπος αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από αυτό. Προσωπικά απογοητεύτηκα από κάτι φιλαράκια μου «παληκάρια της φακής» που μου είπαν ότι προτιμούν να μένουν σε αντίσκηνο παρά να φύγουμε από το ευρώ. Και ο νοών νοείτο.

ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το επίσημο χρέος της χώρας μας είναι της τάξης των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ και με τον καιρό μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο χώρια τα δεινά που ήδη προκαλεί ως προυπόθεση για να δοθεί (αύξηση φορολογίας, υψηλότερες τιμές προιόντων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση παράνομων μεταναστών διότι οι δανειστές εκμεταλλευόμενοι την περίσταση δεν τους δέχονται στις δικές τους χώρες). Και θα ήταν αληθινό αν δεν είχε προηγηθεί στη δεκαετία του `50 ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος. Στον οποίο οι 3 μόνες χώρες που ουσιαστικά αντιστάθηκαν στην απειλή του ναζισμού ήταν η Μεγάλη Βρεταννία, η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) και η Ελλάδα. Η 1^η γιατί χάρη στην αεροπορία της έμεινε ζωντανή κρατώντας ενεργό το δυτικό μέτωπο στην ευρώπη, η 2^η γιατί νίκησε στην ξηρά και η 3^η γιατί με την αντίστασή της, κυρίως απέναντι στην Ιταλία, καθυστέρησε τη Γερμανία ώστε στο 1^ο κρίσιμο έτος πολέμου με την ΕΣΣΔ να την προλάβει ο χειμώνας πριν καταλάβει τη Μόσχα με τη Βέρμαχτ να φτάνει μέχρι και 22 χλμ κοντά της. Οι κατακτητές Γερμανοί τιμώρησαν σκληρά την Ελλάδα. Σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές μόνο οι υλικές ζημιές ανέρχονται σε σημερινό ποσό που υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ για να μη μπούμε στη συζήτηση του τι ποσό αντιστοιχεί στην απώλεια ανθρώπινων ζωών (είτε από πόλεμο είτε από πείνα είτε από τις δολοφονίες που έκαναν οι Γερμανοί, συχνά συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρα χωριά) και στην ψυχική οδύνη των θυμάτων που δεν πέθαναν. Φτάνουμε λοιπόν στο τραγελαφικό σημείο όλα αυτά να παραβλέπονται, κάποτε και με πάτημα τις υπογραφές κάποιων πολιτικών μας τότε πως μετά τις ψείρες που μας αποζημίωσαν δε θα διεκδικήσουμε τίποτα άλλο, λές και όσοι ανήκουμε στις μετέπειτα γενιές δε ζημιωθήκαμε από τη γερμανική θηριωδία και υποχρεούμαστε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Και μας κουνάνε το δάχτυλο οι μεγαλύτεροι κλέφτες όλου του κόσμου οι Γερμανοί που δε φτάνει ότι χρησιμοποίησαν τα δάνεια των συμμάχων μετά τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο για να ετοιμάσουν την πολεμική τους μηχανή, δε φτάνει που ελαφρά την καρδία οι Ευρωπαίοι το 1953 –μαζί κι εμείς- τους χάρισαν το σύνολο του χρέους τους, αποκαλούν κλέφτες εμάς κακοποιώντας την ίδια την πραγματικότητα. Γιατί μέσα σε αυτή τη βρωμοκοινωνία που έχουμε φτιάξει εμείς οι άνθρωποι, σε επίπεδο κρατών ή συνεταιρισμών ή άλλων ομάδων (και πολύ μεγάλο λάθος κάνει ένας συγγραφέας που διάβασα σε βιβλίο του ότι ηθική σε επίπεδο κρατών δεν υπάρχει), ένα από τα πράγματα που μας έμαθαν περισσότερο από όλα ήταν πως είναι μαγκιά μας στα πάντα να βγαίνουμε από πάνω κι ας έχουμε 110% άδικο.

Σ` αυτή τη βρωμοκοινωνία λοιπόν το δίκιο σου δε σου το δίνουν αν δεν το διεκδικήσεις. Και τι κάνουμε εμείς (εννοώ την πλειοψηφία πάντα) για το δικό μας δίκιο που είμαστε οι μόνοι που δεν αποζημιωθήκαμε κανονικά για αυτόν τον πόλεμο, πράγμα που παραβλέπουν οι αχάριστοι Ευρωπαίοι μη σκεφτόμενοι τι θα είχαν τραβήξει από τον Χίτλερ αν δεν πολεμούσε η Ελλάδα? Μα ότι κάναμε 3000 χρόνια σε αυτό τον τόπο. Δε διεκδικούμε τίποτα και δε χτίζουμε κανένα σχέδιο για το μέλλον παρά ψάχνουμε πώς να φάμε στα γρήγορα τη μπουκιά έτοιμη άσχετα αν θα μας ζητηθεί να την πληρώσουμε διπλή και τριπλή. Και φτάνουμε στο σημείο, και εμείς αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που δανείζονται από τοκογλύφους πίσω από τους οποίους βρίσκεται η Γερμανία, να ξανακάνουμε τους Γερμανούς ηγεμόνες της Ευρώπης. Μια από τις πιο ανήθικες χώρες όλου του κόσμου, που ενεργεί μονομερώς για την ευημερία του εαυτού της εις βάρος όλων των άλλων. Και απορρίπτω ασυζητητί απόψεις του τύπου ότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε (όσος καιρός και να περάσει το χρέος είναι χρέος και μάλιστα πρέπει να τοκίζεται σύμφωνα με τον πληθωρισμό) ή ότι η Γερμανία είναι ισχυρή και δε συμφέρει να τα βάλουμε μαζί της. Οι αγώνες κατακτώνται με αίμα και υπενθυμίζω ότι πολύ πιο ισχυρή ήταν η Γερμανία στον Β` Παγκόσμιο όπως και η Οθωμανική ή η Περσική Αυτοκρατορία, κι όμως τους νικήσαμε. Σήμερα μάλιστα έχουμε 1^η φορά νόμιμο δικαίωμα να σύρουμε έναν εχθρό όπως η Γερμανία στα δικαστήρια χωρίς καν να κινδυνεύουμε να μας κάνει πόλεμο. Αν λοιπόν όχι τώρα που μαστιζόμαστε από την κρίση, τότε πότε? Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι το συμφέρον μας δεν είναι τα δάνεια αλλά η παύση πληρωμών και δανείων και η διεκδίκηση των οικονομικών μας δικαιωμάτων. Πράγμα το οποίο θα φανεί και σε άρθρο όπου θα αναλύσω γιατί η λογική του δανείου είναι λανθάνουσα.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η σε τέτοιο βαθμό λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα πηγάζει από το υποτιθέμενο εξωτερικό της χρέος (το γιατί είναι υποτιθέμενο θα το αναπτύξουμε σε άλλη παράγραφο). Οι «προηγμένες» ευρωπαικές χώρες, κυρίως Γερμανία- Γαλλία- Αγγλία, προκειμένου να εξακολουθήσουν να μας δανείζουν, θέτουν ως όρο το να διατηρήσουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των λαθρομεταναστών (λογικά το 70-80% των λαθρομεταναστών όλης της Ευρώπης) στην ελληνική επικράτεια ώστε να μην τους φορτωθούν οι ίδιοι, επιδεινώνοντας την οικονομική μας κατάσταση ακόμη περισσότερο. Πέρα από τα υπόλοιπα κακά που προκαλούν οι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα (τουλάχιστον πενταπλασιασμός κλοπών&εγκληματικότητας, υποβιβασμός της αισθητικής των περιοχών) οι λόγοι της οικονομικής επιδείνωσης είναι απλοί. Ένας τέτοιος μετανάστης, στην καλύτερη περίπτωση που δε συντηρείται μόνο με κλοπές, αναγκαστικά θα ασκήσει παράνομο επάγγελμα (καθαρισμός παρμπρίζ σε φανάρια, παρεμπόριο, αδήλωτη εργασία υπαλλήλου κλπ.) για το οποίο φυσικά δε θα φορολογηθεί και το επιπλέον βάρος θα σηκώσουν οι νόμιμοι φορολογούμενοι πολίτες. Επιπλέον τα εισοδήματά του, αν κάποια στιγμή επιστρέψει στην πατρίδα του, θα μεταφερθούν εκεί και δε θα διατεθούν στην ελληνική αγορά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το ετήσιο κόστος για τη χώρα μας είναι της τάξης των 5-6 δίς ευρώ.

Όσον αφορά το ηθικό μέρος του πράγματος, κατά πόσον δηλαδή είναι σωστό να τους δεχόμαστε. Όσοι προσπαθούν να καταφύγουν στην Ευρώπη επειδή κινδυνεύει η ζωή τους από τους πολέμους (δεν είναι εύκολο βέβαια να διακρίνει κανείς ποιοι πραγματικά είναι) καλό είναι στο μικρό βαθμό που μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Οι υπόλοιποι που εισέρχονται παράνομα λόγω πείνας και μόνο διαπράττουν ανηθικότητα και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μπαίνουν σε μια χώρα η οποία δεν τους έδωσε την άδεια. Απαντώ σε όποιον έχει αντιρρήσεις γι` αυτό – ειδικά απέναντι σε άτομα αριστερής ή αναρχικής ιδεολογίας που έχουν προσεγγίσει πολύ λάθος το ζήτημα της κοινωνικής αλληλεγγύης- ότι η βοήθεια προς τον άλλον είναι κάτι εντελώς προαιρετικό που ο καθένας μας το πράττει εάν και όσο το αισθάνεται χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Όπως λοιπόν θα  ήταν ανηθικότητα για οποιονδήποτε Έλληνα να μεταναστεύσει παράνομα σε μια χώρα που δεν τον έχει βλάψει, έτσι και ο εκάστοτε Πακιστανός- Αφγανός- Αλβανός κλπ. δε δικαιούται να έρθει στην Ελλάδα χωρίς νόμιμη άδεια επειδή είναι άσχημα τα οικονομικά στη χώρα του, σύμφωνα με τη γενική αρχή ότι πρέπει με κάθε τρόπο να μην αφήνεις να επεκταθεί το δικό σου πρόβλημα στο περιβάλλον σου ώστε να μην πολλαπλασιαστούν οι αρνητικές συνέπειες (και η παραπάνω άποψη σε καμία περίπτωση δε συνιστά ρατσισμό γιατί η απόρριψή τους δεν αφορά το ότι ανήκουν σε κάποια φυλή ή ομάδα, αφορά την αποτροπή του υποβιβασμού του οικονομικού και βιοτικού μας επιπέδου). Αυτά όμως όπως φαίνεται είναι πταίσματα για τους περισσότερους λαθρομετανάστες –προσωπικά πολύ αμφιβάλλω αν ακόμη και το 15% επιχείρησε να εισέλθει στην Ελλάδα επειδή κινδύνευσαν από πόλεμο- οι οποίοι δε διστάζουν να διακινδυνεύσουν ακόμη και τη ζωή του παιδιού τους στη θάλασσα προκειμένου να εισέλθουν παράνομα. Είναι επίσης απορίας άξιον πώς, ενώ είναι υποτίθεται τόσο φτωχοί και εξαθλιωμένοι, βρήκαν 3 ή 4 ή 5000 ευρώ ο καθένας (αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνουν αυτά τα ποσά για τα δικά τους μέτρα) να πληρώσουν ώστε να τους περάσουν λαθραία με τα καίκια στην απέναντι ακτή. Εάν από την άλλη πλευρά δεν πλήρωσαν αλλά έκαναν συμφωνία να πληρώσουν αυτά τα χρήματα σε διάφορα κυκλώματα με αδήλωτη εργασία, με αυτό τον τρόπο όχι μόνο βλάπτουν μια ξένη χώρα για τους λόγους που προαναφέραμε αλλά ενισχύουν και την τοπική μαφία η οποία με αυτά τα χρήματα ενισχύει την ανήθική της δράση (εμπόριο ναρκωτικών, εκβιασμοί σε μαγαζάτορες, ξεκαθάρισμα λογαριασμών και κάθε είδους άλλη διαφθορά). Προσωπικά θα προτιμούσα να πέθαινα από την πείνα παρά να προκαλούσα τέτοιου είδους ανωμαλία σε μια ξένη χώρα που δε μου έχει κάνει τίποτα.

Και κάτι τελευταίο για κάποιους που μας πουλάνε πνεύμα ότι όσοι τα λέμε αυτά είμαστε ρατσιστές, απάνθρωποι, σνόμπ, εγωιστές ή ότι σχετικό. Αν πιστεύετε ότι οι λαθρομετανάστες πρέπει να γίνονται δεκτοί τότε να συμβαίνει αυτό με ποσόστωση ανά χώρα και όχι να τους δέχεται σχεδόν όλους η πολύπαθη Ελλάδα. Δεύτερον όποιος πιστεύει σε μια τέτοιου είδους αλληλεγγύη είναι υποχρεωμένος να θρέφει και να στεγάζει λαθρομετανάστες και σπίτι του (με όλες φυσικά τις προφανείς συνέπειες που μπορεί να υποστεί) όχι αυτός να μένει στην εστία του ανέπαφος αλλά να κάνει κήρυγμα σε όσους διαφωνούν και εξαιτίας της ιδεολογίας του να επιβαρύνονται και αυτοί. Όσο τους είδατε εσείς να τους θρέφουν και να τους στεγάζουν σπίτι τους άλλο τόσο τους είδα και ο ίδιος. Με λίγα λόγια αλληλέγγυος και με ξένα κόλυβα δε γίνεται.