ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το επίσημο χρέος της χώρας μας είναι της τάξης των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ και με τον καιρό μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο χώρια τα δεινά που ήδη προκαλεί ως προυπόθεση για να δοθεί (αύξηση φορολογίας, υψηλότερες τιμές προιόντων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση παράνομων μεταναστών διότι οι δανειστές εκμεταλλευόμενοι την περίσταση δεν τους δέχονται στις δικές τους χώρες). Και θα ήταν αληθινό αν δεν είχε προηγηθεί στη δεκαετία του `50 ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος. Στον οποίο οι 3 μόνες χώρες που ουσιαστικά αντιστάθηκαν στην απειλή του ναζισμού ήταν η Μεγάλη Βρεταννία, η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) και η Ελλάδα. Η 1^η γιατί χάρη στην αεροπορία της έμεινε ζωντανή κρατώντας ενεργό το δυτικό μέτωπο στην ευρώπη, η 2^η γιατί νίκησε στην ξηρά και η 3^η γιατί με την αντίστασή της, κυρίως απέναντι στην Ιταλία, καθυστέρησε τη Γερμανία ώστε στο 1^ο κρίσιμο έτος πολέμου με την ΕΣΣΔ να την προλάβει ο χειμώνας πριν καταλάβει τη Μόσχα με τη Βέρμαχτ να φτάνει μέχρι και 22 χλμ κοντά της. Οι κατακτητές Γερμανοί τιμώρησαν σκληρά την Ελλάδα. Σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές μόνο οι υλικές ζημιές ανέρχονται σε σημερινό ποσό που υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ για να μη μπούμε στη συζήτηση του τι ποσό αντιστοιχεί στην απώλεια ανθρώπινων ζωών (είτε από πόλεμο είτε από πείνα είτε από τις δολοφονίες που έκαναν οι Γερμανοί, συχνά συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρα χωριά) και στην ψυχική οδύνη των θυμάτων που δεν πέθαναν. Φτάνουμε λοιπόν στο τραγελαφικό σημείο όλα αυτά να παραβλέπονται, κάποτε και με πάτημα τις υπογραφές κάποιων πολιτικών μας τότε πως μετά τις ψείρες που μας αποζημίωσαν δε θα διεκδικήσουμε τίποτα άλλο, λές και όσοι ανήκουμε στις μετέπειτα γενιές δε ζημιωθήκαμε από τη γερμανική θηριωδία και υποχρεούμαστε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Και μας κουνάνε το δάχτυλο οι μεγαλύτεροι κλέφτες όλου του κόσμου οι Γερμανοί που δε φτάνει ότι χρησιμοποίησαν τα δάνεια των συμμάχων μετά τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο για να ετοιμάσουν την πολεμική τους μηχανή, δε φτάνει που ελαφρά την καρδία οι Ευρωπαίοι το 1953 –μαζί κι εμείς- τους χάρισαν το σύνολο του χρέους τους, αποκαλούν κλέφτες εμάς κακοποιώντας την ίδια την πραγματικότητα. Γιατί μέσα σε αυτή τη βρωμοκοινωνία που έχουμε φτιάξει εμείς οι άνθρωποι, σε επίπεδο κρατών ή συνεταιρισμών ή άλλων ομάδων (και πολύ μεγάλο λάθος κάνει ένας συγγραφέας που διάβασα σε βιβλίο του ότι ηθική σε επίπεδο κρατών δεν υπάρχει), ένα από τα πράγματα που μας έμαθαν περισσότερο από όλα ήταν πως είναι μαγκιά μας στα πάντα να βγαίνουμε από πάνω κι ας έχουμε 110% άδικο.

Σ` αυτή τη βρωμοκοινωνία λοιπόν το δίκιο σου δε σου το δίνουν αν δεν το διεκδικήσεις. Και τι κάνουμε εμείς (εννοώ την πλειοψηφία πάντα) για το δικό μας δίκιο που είμαστε οι μόνοι που δεν αποζημιωθήκαμε κανονικά για αυτόν τον πόλεμο, πράγμα που παραβλέπουν οι αχάριστοι Ευρωπαίοι μη σκεφτόμενοι τι θα είχαν τραβήξει από τον Χίτλερ αν δεν πολεμούσε η Ελλάδα? Μα ότι κάναμε 3000 χρόνια σε αυτό τον τόπο. Δε διεκδικούμε τίποτα και δε χτίζουμε κανένα σχέδιο για το μέλλον παρά ψάχνουμε πώς να φάμε στα γρήγορα τη μπουκιά έτοιμη άσχετα αν θα μας ζητηθεί να την πληρώσουμε διπλή και τριπλή. Και φτάνουμε στο σημείο, και εμείς αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που δανείζονται από τοκογλύφους πίσω από τους οποίους βρίσκεται η Γερμανία, να ξανακάνουμε τους Γερμανούς ηγεμόνες της Ευρώπης. Μια από τις πιο ανήθικες χώρες όλου του κόσμου, που ενεργεί μονομερώς για την ευημερία του εαυτού της εις βάρος όλων των άλλων. Και απορρίπτω ασυζητητί απόψεις του τύπου ότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε (όσος καιρός και να περάσει το χρέος είναι χρέος και μάλιστα πρέπει να τοκίζεται σύμφωνα με τον πληθωρισμό) ή ότι η Γερμανία είναι ισχυρή και δε συμφέρει να τα βάλουμε μαζί της. Οι αγώνες κατακτώνται με αίμα και υπενθυμίζω ότι πολύ πιο ισχυρή ήταν η Γερμανία στον Β` Παγκόσμιο όπως και η Οθωμανική ή η Περσική Αυτοκρατορία, κι όμως τους νικήσαμε. Σήμερα μάλιστα έχουμε 1^η φορά νόμιμο δικαίωμα να σύρουμε έναν εχθρό όπως η Γερμανία στα δικαστήρια χωρίς καν να κινδυνεύουμε να μας κάνει πόλεμο. Αν λοιπόν όχι τώρα που μαστιζόμαστε από την κρίση, τότε πότε? Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι το συμφέρον μας δεν είναι τα δάνεια αλλά η παύση πληρωμών και δανείων και η διεκδίκηση των οικονομικών μας δικαιωμάτων. Πράγμα το οποίο θα φανεί και σε άρθρο όπου θα αναλύσω γιατί η λογική του δανείου είναι λανθάνουσα.