Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Το να δανείζεσαι και να μη μπορείς να αποπληρώσεις συντόμως το δάνειό σου σύμφωνα με την πλειοψηφία (και ορθώς) θεωρείται λάθος, είτε είσαι φυσικό πρόσωπο είτε συνεταιρισμός είτε έχεις επιχείρηση. Το εύλογο επιχείρημα είναι ότι, λόγω των τόκων, καταλήγεις να χρωστάς πολύ περισσότερα από τα αρχικά και μπορεί να μην καταφέρεις ποτέ να τα αποπληρώσεις. Όσες λοιπόν και να είναι οι συνέπειες, καλύτερα να μη δανειστείς καθόλου. Πολύ λίγες είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα, στις οποίες πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να μη δικαιωθείς τελικά. Όπως το να θέλεις να αγοράσεις αυτοκίνητο ή και σπίτι ή να ξεκινήσεις επιχείρηση με ισχυρές ενδείξεις ότι θα πάει καλά και να μην έχεις όλα τα χρήματα ντούκου, αν όμως κάποια στιγμή χάσεις τη δουλειά σου (κατ` ουσίαν τη δυνατότητα αποπληρωμής των δόσεων) ή η επιχείρηση πέσει έξω κινδυνεύεις να μπλέξεις πολύ άσχημα.

Οπότε εύλογα προκύπτει και το ερώτημα γιατί τάχα αυτό να διαφέρει και στην περίπτωση της Ελλάδας. Τι έχουμε δηλαδή να κερδίσουμε δανειζόμενοι σε σχέση με το να μην πάρουμε άλλα δάνεια αλλά και να μην αποπληρώσουμε τα προηγούμενα, πράγμα που όπως εξήγησα σε προηγούμενο άρθρο είναι αναφαίρετο ηθικό μας δικαίωμα λόγω του χρέους της Γερμανίας και πολύ μεγάλη ευκαιρία τώρα που οι εταίροι όχι μόνο δε μας απειλούν με πόλεμο αν βγούμε από την ΕΕ (όπως θα έκαναν σε άλλους καιρούς) αλλά μας το συστήνουν κιόλας. Όσοι σπεύσουν να πούν ότι χωρίς δάνεια δε θα μπορεί το κράτος ούτε μισθούς και συντάξεις να πληρώσει και δε θα έχουμε ούτε να φάμε, καλό είναι να ξέρουν ότι (1) τουλάχιστον το 20-30% του προυπολογισμού του κράτους διατίθεται σε μισθούς και συντάξεις και το 70-80% στην αποπληρωμή δανείων και πανωτοκίων. Συνεπώς αν λείψει το τελευταίο πώς δε θα έχει το κράτος να πληρώσει? Μην ξεχνάμε άλλωστε πως πολύ περισσότερο συμφωνίες δανείων γίνονται παρά διατίθενται αυτά τα χρήματα στην αγορά, και μια τρανή απόδειξη αυτού ήταν πως μια περίοδο σχεδόν ενός έτους που δε λάβαμε κανένα ποσό από τους δανειστές καμία σοβαρή αναταραχή στην πληρωμή μισθών και συντάξεων δεν υπήρξε. (2) εξαιτίας της αποπληρωμής των χρωστούμενων δεν απομένει σχεδόν ούτε ευρώ για ανάπτυξη, με αποτέλεσμα –για να βρεθούν τα ποσά αποπληρωμής- αντί να παράγουμε, όπως κάναμε μια χαρά προ ΕΟΚ, να ξεπουλάμε όσο όσο τις δημόσιες υπηρεσίες και τα κέρδη τους να τα λαμβάνουν πλέον άλλοι. Όπως έγινε με τον ΟΤΕ και το αεροδρόμιο και πολύ σύντομα αναμένεται να συμβεί με τη ΔΕΗ και τον ΟΣΕ. (3) Καθώς λοιπόν το ταμείον είναι μονίμως μείον, τα δάνεια αυτά δεν έχουν επίπτωση μόνο τους τόκους, οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου μεταφράζονται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και οριζόντια μέτρα φορολόγησης, μείωσης μισθών- συντάξεων και ανατιμήσεων τω προιόντων. Οι ανατιμήσεις μάλιστα των προιόντων, καθώς και οι όροι μείωσης της εγχώριας παραγωγής και αύξησης των εισακτέων προιόντων από την Ευρώπη, ήταν και ορισμένοι σοβαροί λόγοι που όπως αποδεικνύεται δεν έπρεπε ποτέ να είχαμε μπεί σε ΕΟΚ-ΕΕ-ευρώ. (4) Οι δανειστές δε μας δίνουν χρήματα για την καλή τους την καρδιά, αλλά (όπως έχω εξηγήσει και σε προηγούμενο άρθρο) εκμεταλλεύονται την περίσταση ώστε να μετατρέπουν την Ελλάδα σε σκουπιδοτενεκέ λαθρομεταναστών της Ευρώπης για να μην τους φορτωθούν οι ίδιοι στις δικές τους χώρες. Αυτό πέρα από τον υποβιβασμό της ζωής μας μας χρεώνει επιπλέον ένα ποσό της τάξης των 5-6 δίς ευρώ το χρόνο.

(5) Βαρύτατες συνέπειες προκύπτουν και στην εξωτερική πολιτική, όπου σε βάρος της Ελλάδας μπορούν να παίξουν οποιοδήποτε βρώμικο παιχνίδι ως αντάλλαγμα των δανείων. Όπως το να μεταφέρουν το χρέος να το χρωστάμε σε άλλη χώρα (κανονικότατος όρος των κειμένων του μνημονίου 3 αυτός), να παραχωρήσουν νησιά στην Τουρκία, να αλλοιώνουν την ιστορία αποκαλώντας τα Σκόπια Μακεδονία, να μας δώσουν ψίχουλα για τις γεωτρήσεις στα πετρέλαια ή σε οποιαδήποτε επιχείρηση εξόρυξης ελληνικού ορυκτού πλούτου, ή ακόμη και να δημιουργήσουν ένα νέο Κόσοβο στη Θράκη ή και αλλού. Η λεγόμενη γεωπολιτική στρατηγική, που πολλοί δεν την έχουν καταλάβει.

(6) Τα ίδια παραμύθια με τώρα είχαν ειπωθεί και το 1929 σε μια κρίση πολύ σοβαρότερη από τη σημερινή. Και τότε μας έλεγαν να συνεχιστούν τα δάνεια και τα οριζόντια μέτρα ώστε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο να επιστρέψουμε στη «Νέμεση» της δραχμής. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν? Ότι 100 ημέρες μετά την επιστροφή μας στη δραχμή ήδη είμασταν καλύτερα. Αυτό εκτός των άλλων το λέω και αντιπαρερχόμενος του επιχειρήματος των υποστηρικτών των δανείων ότι κινδυνεύουμε οι καταθέσεις να δεσμευτούν. Πρώτα πρώτα ολοκληρωτική δέσμευση καταθέσεων μπορεί να υπάρξει μόνο σε περίπτωση πολέμου, αλλοιώς με την πτώχευση μιας τράπεζας προκύπτει μόνο κούρεμα (σε καταθέσεις ανώτερες των 100.000 ευρώ απ` ότι ξέρουμε μέχρι τώρα, όπως έγινε με την Κύπρο που μάλιστα δεν είχε ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες όπως εμείς). Η μόνη συνέπεια θα είναι η μείωση της αξίας των καταθέσεων στα ξένα προιόντα/υπηρεσίες λόγω υποτίμησης της δραχμής, αν όμως η οικονομία μας στη συνέχεια ανορθωθεί και η δραχμή υπερτιμηθεί θα υπερτιμηθούν αναλόγως και οι καταθέσεις.

Όταν δε συντηρείσαι με ξένο και δανεικό φαί πάντα είσαι καλύτερα γενικώς. Κι ας κομπάζουν τις ασυναρτησίες τους τα ιδιωτικά «πορνοκάναλα» (υιοθετώντας την ορολογία του Μιχαλολιάκου παρότι δε συμπαθώ καθόλου την ακροδεξιά) ότι η μη επίτευξη συμφωνίας κι η επιστροφή στη δραχμή ισοδυναμούν με ολοκληρωτική καταστροφή. Φυσικά και τα λένε γιατί έχουν ζωτικό κακοπροαίρετο συμφέρον να δανειζόμαστε μια ζωή ώστε να συντηρούνται μια χαρά αυτά και να μας μολύνουν με την ακάθαρτή τους προπαγάνδα` εδώ που τα λέμε μια χαρά τα κατάφεραν, καθώς τους περισσότερους τους έχουν καταντήσει τόσο γίδια που επαναλαμβάνουν σαν σε παπαγαλία τις ηλιθιότητες περί ορθότητας των δανείων. Άλλωστε πώς θα συνεχίσουν να εκπέμπουν με τόσα χρέη αν δεν έχουν τις πλάτες των ξένων οι οποίοι να είστε σίγουροι ότι τους δίνουν κάτι τεράστιες μίζες κάτω από το τραπέζι ώστε να εξακολουθήσουν να μας κρατούν κοιμώμενους. Είδατε ποτέ να αφήνουν εκπροσώπους κομμάτων να επιχειρηματολογούν υπέρ της δραχμής και εναντίον του μνημονίου? ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ. Ακόμη και το ΚΚΕ, που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο γιατί όχι μόνο δεν αποτελεί κόμμα του λαού αλλά είναι ουσιαστικά το ίδιο το σύστημα από την πίσω πόρτα, το αφήνουν μόνο να γενικολογεί εναντίον των μέτρων και της κυβέρνησης ειδικά όταν θέλουν να τη ρίξουν, καλή ώρα στην παρούσα περίοδο. Λασπολογούν εναντίον κομμάτων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη δραχμή και να εναντιωθούν στα μνημόνια, όπως ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΛΑΟΣ- Χρυσή Αυγή, αντίθετα βγάζουν λάδι όλα τα ξεπουλημένα υπερμνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων κλπ). Το πράγμα καταντά ειδικά σκανδαλώδες τόσο με τη ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι, που τους υποστηρίζουν και φιλοξενούν συνέχεια δηλώσεις τους παρότι δημοσκοπικά πλέον κινούνται στο 1% (παράλληλα από κάποια στιγμή οι δηλώσεις του ΛΑΟΣ ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν, θυμήθηκαν και το πόθεν έσχες μονομερώς του Καρατζαφέρη λές και τα πόθεν έσχες όλων των άλλων πολιτικών ήταν τίμια) όσο και με την Ένωση Κεντρώων, που μόλις ο ξεπουλημένος αρχηγός της ο Λεβέντης (25 χρόνια «αγανακτισμένο με τις ατιμίες παιδί του λαού» και «ο μόνος γνήσιος εκπρόσωπος της κεντρώας παράταξης» ο ξεφτίλας, που ως νέος Γιωργάκης Παπανδρέου αρνήθηκε να πληρώσει σε σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι λέγοντας ότι όσα έπρεπε να πληρώσει τα έχει ήδη προσφέρει στον ελληνικό λαό) είπε το περίφημο «όποιος δεν υποστηρίζει την ευρωπαική πορεία της Ελλάδας τα δάνεια και το ευρώ είτε είναι προδότης είτε ανώμαλος» ξαφνικά μόνο κόκκινο χαλί δεν του έστρωσαν και κατά διαβολική σύμπτωση μετά από τόσα χρόνια τόσο ηλίθιοι είμαστε που τον ψηφίσαμε να τον βάλουμε και στη Βουλή. Βλέπετε πουλάει πολύ, σε όσους πάνε να σκεφτούν μήπως όλα αυτά είναι λάθος, το προφίλ του «πολιτικού του λαού» που σαν καλό παιδί μας μεταφράζει την προκοπή και την τιμιότητα στο να παίρνουμε δάνεια και να είμαστε «Ευρωπαίοι», μετάφραση τσιράκια και στηρίγματα των Γερμανών. Όταν λοιπόν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι τα πολλά λόγια είναι περιττά. Αλλά στον τόπο αυτόν όπως έχω ξαναπεί δε μας ενδιαφέρει να χτίσουμε κάτι για το μέλλον μας αλλά να πάρουμε τη μπουκιά έτοιμη και χωρίς πολλά πολλά. Περαστικά μας και εις ανώτερα. Η αλήθεια όμως δεν καταργείται ποτέ. Αν θέλουμε πραγματικά ένα καλύτερο μέλλον, αν δηλαδή εδεήσουμε να σεβαστούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, χρειάζεται άμεση επιστροφή στη δραχμή –εφόσον οι δανειστές εκβιάζουν πως χωρίς αποπληρωμή δανείων&μέτρα θα κλείσουν τις τράπεζες- και μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής. Ένα νησάκι του Ατλαντικού η Ισλανδία το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία πετώντας τους κλέφτες- δανειστές κλωτσηδόν, πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τέτοιες δυνατότητες γεωργικής- βιομηχανικής παραγωγής και ορυκτού πλούτου όπως η Ελλάδα να μη μπορεί αν βέβαια αποφασίσουμε να γίνουμε άνθρωποι και να μειώσουμε τα φαινόμενα διαφθοράς. Στην οποία περίοδο 2 θα είναι τα βασικά ζητήματα του Έλληνα πολίτη: η τροφή και η στέγαση. Μη μου πείτε ότι ως κράτος δεν γίνεται να χτίσουμε μικρές κατοικίες για όποιον δε θα έχει στέγη σε μια τέτοια περίπτωση, ή δε μπορούμε να στήσουμε συσσίτια. Όσους αρέσκονται στην καλοπέραση τους θυμίζω ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και να διδαχθούν από τον Ηρακλή που διάλεξε το δρόμο της αρετής (στενός και κακοτράχαλος στην αρχή, φαρδύς και εύκολος στη συνέχεια) αντί της κακίας που ήταν ο αντίστροφος. Όσο για τον αργό θάνατο του να μας κουνάει το δάχτυλο ο κάθε γελοίος Ευρωπαίος να τον «πληρώσουμε» και να μας πάει σταδιακά το μισθό και τη σύνταξη στα 400->300->200->100 ευρώ σας τον χαρίζω γιατί ένας προκομένος άνθρωπος αξίζει κάτι πολύ καλύτερο από αυτό. Προσωπικά απογοητεύτηκα από κάτι φιλαράκια μου «παληκάρια της φακής» που μου είπαν ότι προτιμούν να μένουν σε αντίσκηνο παρά να φύγουμε από το ευρώ. Και ο νοών νοείτο.