ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΣΤΟ ΤΑΒΛΙ

Εισαγωγικά αναφέρω πως ένας κανονισμός έχει θεσπιστεί υποτίθεται για να υποστηρίζει το δίκαιο. Όποτε δούμε πως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει μοιραία ξεκινάει και η αμφισβήτηση του κανονισμού, δηλαδή το κατά πόσο θα έπρεπε να τον εφαρμόζουμε. Και αν ουκ ολίγοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να αλλάζει κανένας κανονισμός γιατί αυτός είναι και έτσι τον μάθαμε, τους απαντώ πως αυτό δε σημαίνει πως δε μπορεί να βελτιωθεί ή και να καταργηθεί (αν αυτό είναι το σωστό) κάτι που έχει συμβεί επισήμως σε πολλούς κανονισμούς όχι μόνο στο τάβλι αλλά και σε πολλά ακόμη παιχνίδια. Παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

1 Στο φεύγα το πρώτο πούλι του κάθε παίκτη πρέπει να προσπεράσει τη μάνα του άλλου παίκτη αλλοιώς ο παίκτης δε μπορεί να κουνήσει κανένα άλλο πούλι.

Κι έτσι προκύπτουν κάτι διπλά παιχνίδια χωρίς λόγο και αιτία γιατί όσο άσχετος παίκτης και να είσαι εύκολα θα βρείς τρόπο να κλείσεις τις θέσεις που άμεσα περνάει το 1^ο πούλι του άλλου και στη συνέχεια –μέχρι αυτό να μπεί- να αποκλείεις τη μάνα του. Ο κανονισμός αυτός ουσιαστικά μπήκε για να μην κάνει γρήγορα γρήγορα ο ασθενέστερος παίκτης 6πορτο στη μάνα του παραχωρώντας κι αυτός 6πορτο και ελπίζοντας να κερδίσει έχοντας τρέξει λιγότερο τα πούλια του οπότε ο άλλος παίκτης θα σπάσει το 6πορτό του. Γιατί όμως να μην προσαρμοστεί στο να επιχειρείται κατά προτεραιότητα το 1^ο πούλι να περάσει και όποτε δε μπορεί να γίνει αυτό να κινεί ο παίκτης τα άλλα πούλια? Μια τροποποίηση σαφώς υπέρ του καλύτερου παίκτη που θα ξέρει καλύτερα πώς να κινήσει τα υπόλοιπα πούλια και ελάχιστη πιθανότητα διπλού θα υπάρχει.

2 Όταν μπορείς να παίξεις ολόκληρη τη ζαριά είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις, απαγορεύεται δηλ. να διαλέξεις να παίξεις τον έναν αριθμό και να μην έχεις τον 2^ο αν ξεκινώντας από τον 2^ο έχεις και τον 1^ο.

Άλλος ένας κανονισμός που όχι μόνο ευνοεί τον ασθενέστερο παίκτη, γιατί ο καλύτερος παίκτης είναι αυτός που μπορεί να δεί καλύτερα με ποια ζαριά το παίξιμο είναι το καλύτερο, αλλά χαλάει και την πολυπλοκότητα του παιχνιδιού δηλαδή κόβει μια υποψήφια επιλογή φτωχαίνοντας το παιχνίδι.

3 Όταν μπορείς να παίξεις μόνο τον έναν αριθμό πρέπει να διαλέγεις τον μεγαλύτερο.

Απορρίπτεται για τους ίδιους ακριβώς λόγους όπως ο 2.

4 Στο φεύγα πρέπει να αφήνεις πάντα τον αντίπαλο να έχει να παίζει αλλοιώς το χάνεις μονό.

Πρώτον δεν υπάρχει κανένα νόημα στο να επιτρέπεται στον κάθε παίκτη να έχει να παίζει. Με αυτό τον τρόπο αν ο άλλος παίκτης έχει κάνει 6 πορτο αναγκάζεται να το μετακινήσει δυσχεραίνοντας τη θέση του τεχνηέντως. Με την ίδια λογική αν στο πλακωτό έπρεπε να κάνουμε το ίδιο δε θα παίρναμε ποτέ διπλό αν πιάναμε ένα πούλι του αντιπάλου στις θέσεις μαζέματός μας. Τέλος φανταστείτε το φαινόμενο να έχει κάποιος αποκλείσει 5 πούλια του άλλου, να μην προλάβει να εφαρμόσει τον κανονισμό κι αντί να το πάρει βέβαιο διπλό να το χάσει κι από πάνω` έλεος!

6 Μόλις ο ένας παίκτης φέρει τη μεγαλύτερη ζαριά, πχ 6 και ο άλλος 3, δεν ρίχνει για να ξεκινήσει αλλά παίζει το 6χ3.

Άλλος ένας κανονισμός που χαλάει την πολυπλοκότητα του παιχνιδιού εφαρμοζόμενος λές και όλες οι διπλές είναι πολύ καλύτερες από όλες τις μονές. Μα τότε γιατί αυτοί που τον υποστηρίζουν δεν κάνουν το ίδιο σε κάθε επόμενο παιχνίδι της ίδιας παρτίδας (σέτ)? Ουδείς ποτέ δεν απήντησε.

7 Αν πιάσεις πούλι του αντιπάλου στην περιοχή μαζέματός σου αλλά στην ίδια περιοχή σε πιάσει και ο αντίπαλος απαγορεύεται να μαζέψεις πούλια μέχρι να σε αφήσει.

Με το συμπάθειο, όταν όλα τα πούλια μου είναι στην περιοχή μαζέματος ένας άλλος κανονισμός δε λέει ότι τότε είναι που μαζεύω? Τι σχέση έχει λοιπόν το αν κάποιο πούλι μου είναι πιασμένο ώστε να επηρεάζει τα υπόλοιπα? Αυτό είναι το σωστό κι από κεί και πέρα τα πούλια μου που βρίσκονται πιο μπροστά από το πιασμένο μου, σύμφωνα πάλι με τον άλλο κανονισμό, δε θα μπορούν να μαζεύονται με αριθμό μεγαλύτερο εκείνου που αντιστοιχεί στη θέση τους.

8 Παίρνοντας σε μια παρτίδα ένα παιχνίδι έχεις την 1^η ζαριά στο επόμενο.

Κι έτσι αν έχει ο άλλος πουλήσει το παιχνίδι «πρέπει» να τιμωρηθεί και στο επόμενο. Αυτό χαλάει την ανεξαρτησία των παιχνιδιών που το σωστό θα ήταν να ξεκινήσουν αμφότεροι οι παίκτες με τον ίδιο αριθμό πρώτων ζαριών σε σχέση με τα παιχνίδια που είναι να παίξουν.

9 Καλύτερος είναι ο παίκτης που παίρνει όχι τα περισσότερα παιχνίδια αλλά τις περισσότερες παρτίδες.

Αυτό κι αν αποτελεί αλλοίωση της πραγματικότητας. Αν δηλ. οι παίκτες έχουν τα σκόρ 7-6χ2&0-8 καλύτερος είναι ο 1^ος ενώ στα παιχνίδια έχασε 14-20? Αυτό επιπλέον αγνοεί τον παράγοντα ζάρι γιατί κάλλιστα ο 2^ος παίκτης θα μπορούσε να είναι καλύτερος από τον 1^ο αλλά να έχασε τα 2 πρώτα σέτ από ζάρι.

Επέκταση αυτού του λάθους γίνεται στα τουρνουά όπου αντί σε έναν όμιλο να μετράει το σκόρ παιχνιδιών μετρούν μόνο οι νίκες. Η πραγματικότητα όμως λέει όχι μόνο πως το σκόρ των παιχνιδιών είναι πιο αντιπροσωπευτικό αλλά κι ότι ακόμη πιο ακριβές είναι το σκόρ των μαζεμένων πουλίων ανά παιχνίδι το οποίο προσωπικά σημειώνω σε κάθε παρτίδα μου.

10 Αν πχ ο παίκτης Α έχει με τον παίκτη Β τα σκόρ 8-6&5-7 καλύτερος είναι ο Α λόγω καλύτερης επίθεσης στη νικηφόρα παρτίδα του.

Αντίθετα αν πρέπει να διαχωρίσουμε κάποιον –μην ξεχνάμε πως το σκόρ παιχνιδιών είναι ισόπαλο- καλύτερος είναι ο Β γιατί στην παρτίδα που ηττήθηκε έλαβε το 6/14= 43% των συνολικών παιχνιδιών ενώ ο Α στην αντίστοιχη παρτίδα που έχασε πήρε το 5/12=μόνο το 42% των συνολικών παιχνιδιών. Η διαφορά φαίνεται πιο ευδιάκριτα σε τουρνουά με ομίλους που μπορεί το ένα σκόρ να βγεί πχ 14-10 και το άλλο 19-15.

11 Απαγορεύεται το 6πορτο στο φεύγα να ξεκινάει από τη μάνα.

Είδαμε στο 1 για ποιο λόγο έχουν μπεί τέτοιοι κανονισμοί. Αφού όμως υπάρχει το υποχρεωτικό να περάσει το 1^ο πούλι προ τι ο περιορισμός? Ας σκεφτεί κανείς ότι επιτρέπεται οποιοδήποτε 6πορτο ξεκινάει πρίν από τη μάνα.

12 Ο λεγόμενος βίδος που χρησιμοποιούν οι ξένοι στις πόρτες και τις ονομάζουν backgammon. Οποιαδήποτε στιγμή επιθυμεί ο ένας παίκτης προτείνει στον άλλον –προφανώς όταν θεωρεί ότι έχει πλεονεκτική θέση- ή να αφήσει το παιχνίδι μονό ή ο ηττημένος να το χάσει διπλό.

 Ένας κανονισμός- παρωδία που διακόπτει την εξέλιξη του παιχνιδιού ή μετατρέπει ένα μονό παιχνίδι σε διπλό ή και σε κάτι ακόμη πιο παράλογο όσο συνεχίζονται να αντιπροτείνονται κι άλλοι βίδοι (πχ 32πλό, 64πλό κλπ). Ενώ ο σκοπός υποτίθεται ότι είναι να μη χάσει περισσότερα παιχνίδια από ζάρι ο καλύτερος παίκτης βγαίνει μπούμερανγκ καθώς αν ευνοηθεί από 1-2 ζαριές ο ασθενέστερος μπορεί να θέσει βίδο και να πάρει το παιχνίδι. Γιατί για την ανατροπή του ποιος θα ήταν καταλληλότερος να την πράξει από τον ισχυρότερο? Επιπλέον ακόμη και ο καλύτερος παίκτης να προστατευόταν έτσι θα μεγάλωνε το εύρος του σκόρ εις βάρος του ασθενέστερου, θα χαλούσε με λίγα λόγια ένα από τα μοναδικά πλεονεκτήματα που έχει το τάβλι έναντι των άλλων αθλημάτων πνευματικών ή μη. Φανταστείτε τι θα είχε προκληθεί αν εφαρμοζόταν και σε άλλα αθλήματα, πχ στο ποδόσφαιρο να σκόραρε μια ομάδα και αμέσως να έθετε βίδο κι ο νικητής αντί για 3 βαθμούς να έπαιρνε 6. Από τους πιο τραγικούς κανονισμούς που έχω ακούσει που ευτυχώς στην Ελλάδα δεν τον εφαρμόζουμε.

Προσωπικά δε μπορώ να ξεχάσω την εποχή που γεμάτος λαχτάρα αγόρασα τον 2^ο τόμο ενός ελληνικού βιβλίου για τις πόρτες που αντί να μιλάει για τακτικές ήταν ολόκληρος αφιερωμένος στον…βίδο. Το απόλυτο ξενέρωμα.

13 Οι διπλές (το να φέρει ο παίκτης τον ίδιο αριθμό και στα 2 ζάρια) παίζονται 2 φορές αντί για 1, αν πχ ένας παίκτης φέρει 5χ5 παίζει 4 φορές το 5 αντί 2.

Όταν σε ένα τέτοιο παιχνίδι όπως το τάβλι, που ο παράγοντας τύχη παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, εμείς αντί να τον μειώνουμε τον αυξάνουμε κι άλλο, τότε χαλάμε κι άλλο και την όποια αξιοκρατία μπορεί να υπάρξει από τη διαφορά δυναμικότητας των παικτών. Έτσι για παράδειγμα προκύπτουν τα πιό κωλόφαρδα διπλά στο πλακωτό, αφού ο κάθε παίκτης έχει τη δυνατότητα με μια μεγάλη διπλή να πιάσει βαθύ πούλι (εντός της περιοχής του αντιπάλου) χωρίς να ασκήσει πίεση και το γεγονός πως αρχικά και τα 15 πούλια των παικτών βρίσκονται στην ίδια θέση δε βοηθάει, αλλά καί στις πόρτες να χτυπήσει με μεγαλύτερη πιθανότητα 2 αντίπαλα πούλια ή να προσθέσει άλλη μία πόρτα στο στρατόπεδό του, και στο φεύγα να περάσει γρήγορα το 1ο πούλι του και μετά να είναι εύκολο να φτιάξει 6πορτο στην περιοχή του. Είναι βέβαια ο πιό συνηθισμένος και αποδεκτός κανονισμός αλλά δεν παύει να θυσιάζει το δίκαιο στο βωμό του θεάματος. Γι` αυτό άλλωστε παιχνίδια όπως το “1-2” (πλακωτό που αν φέρεις 1χ2 παίζεις 1χ2+όποια διπλή επιθυμείς και ξαναρίχνεις ζαριά) ή το “γκιούλ” (φεύγα που αν φέρεις μια διπλή παίζεις και όλες τις πιό μεγάλες, αν ρίξεις πχ 3χ3 παίζεις μετά και 4χ4-5χ5-6χ6) παίζονται πολύ λίγο στη χώρα μας σε σχέση με τα κλασικά πόρτες- πλακωτό- φεύγα.